-
ค่าของคนอยู่ที่คุณภาพของงาน
ฉันฝันที่จะให้บ้านนั้นเต็มด้วยชายที่เหมือนกันอบู อุบัยดะฮ์ อิบนุ ญัรรอห์ มุอาซ์ อิบนุ ญะบัล และสาเล็มเมาลา อบูฮุซัยฟะฮ์
-
ความตายที่โยงใยมารดา
"ใครเห็นเมียสำคัญกว่าแม่ อัลลอฮฺจะทรงสาปแช่งเขา และความดีของเขาทั้งฟัรดูและสุนัติ อัลลอฮฺจะไม่รับ"
-
จงระวังอันตรายในบั้นปลายชีวิต !
ไม่มีเหตุการณ์ใดจะร้ายแรงเท่า เมื่อถึงเวลาเก็บเกี่ยวผลแห่งความพยายามที่กระทำมาตลอดชีวิต แต่เขากลับไม่พบสิ่งใดเลย นอกจากความว่างเปล่า
-
การกระทำที่ลบล้างบาป
“เมื่อผู้หนึ่งในหมู่พวกท่านได้กล่าว “อามีน” บรรดามลาอีกะบนฟากฟ้าก็พากันกล่าว “อามีน”ด้วย ดังนั้นหากการกล่าวตรงพ้องกัน ผู้นั้นจะได้รับการอภัยในบาปต่างๆที่ผ่านมา"
-
การละอายต่ออัลลอฮฺ
ถึงแม้นผู้ศรัทธา (มุอฺมิน) จะใช้เวลาตลอดชีวิตให้หมดไปกับการภักดี (อิบาดะฮฺ) เพียงอย่างเดียว ก็ไม่สามารถทดแทนความเมตตาเพียงหนึ่งของพระองค์ได้
-
การงานแต่ละอย่างมีคุณค่าแตกต่างกัน
ผู้ที่ติดตามคำสอนที่ปรากฏในอัลกุรอาน และอัสสุนนะฮ์จะเห็นได้ว่า อิสลามได้กำหนดมาตรฐานว่า ภาระการงานใดถือว่าประเสริฐ และภาระการงานใดถือว่าประเสริฐกว่า
-
-
หนทางสู่สรวงสวรรค์
ผู้ใดที่วอนขอสวรรค์จากอัลลอฮฺ 3 ครั้ง สวรรค์จะกล่าวว่า “โอ้อัลลอฮฺ โปรดทำให้เขาได้เข้าสวรรค์ด้วยเถิด”
-
บทลงโทษสำหรับผู้ที่ดีแต่สอนผู้อื่น
ใช่ ฉันเป็นผู้ใช้ให้ทำความดี แต่ฉันไม่ได้ทำความดี ฉันห้ามมิให้ทำความชั่ว แต่ฉันกลับทำความชั่วเสียเอง
-
คำสั่งเสีย
ท่านนบีมุฮัมมัด ได้ส่งเสริมประชาชาติของท่าน ให้รีบเร่งไปสู่การกระทำความดี และฉวยโอกาสก่อนที่จะไม่มีโอกาสให้ฉวย
-
ความอดทนในการทำงานสังคม
การขาดการอบรมแบบอิสลามนี่เอง จึงทำให้เขาขาดวิญญาณอิสลาม เกิดการเบื่อหน่าย หนีจากภาวะหน้าที่ ที่จะพึงปฏิบัติต่อสังคม
-
สุจริตธรรม นำสู่สันติสุข
เส้นแบ่งความเหลื่อมล้ำ แห่งความเป็นมนุษย์นั้นมิได้วัดกันที่ความร่ำรวย ความยากจน ชาติพันธุ์ วงศ์ตระกูล หากแต่มาตรวัดในทัศนะของอัลลอฮ์ คือ หัวใจ
-
ภาคผลของความละอาย
ถ้าเป็นความละอายที่จะนำไปสู่สิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ผิดกับหลักศาสนาแล้ว ถือว่าความละอายเช่นนั้นมิใช่เป็นความละอายที่ถูกต้องตามบทบัญญัติอิสลาม
-
ความอดทน (ซอบร์)
กิจกรรมของผู้ศรัทธานั้น ช่างประหลาดเหลือเกิน เพราะกิจกรรมของเขาทั้งหมดนั้นเป็นความดีแก่ตัวเขาทั้งสิ้น
-
การประวิงการลงโทษ..
การที่อัลเลาะห์ ไม่ได้ทรงลงโทษผู้อธรรมในทันทีนั้น เขาอย่าหลงเข้าใจผิดคิดว่าพระองค์จะไม่ทรงลงโทษเขาอีกแล้ว
-
แนวทางในการพิจารณาตัวบทฮะดีษ
ฮะดีษในนิยามของนักปราชญ์ทางฮะดีษ (มุฮัดดิซีน) คือสิ่งที่พาดพิงถึงท่านนบี ในทุกๆด้าน เช่น คำพูด การกระทำ การยอมรับ ในคุณลักษณะทั้งในด้านสรีระ และจริย
-
ความประเสริฐของเวลาซุบฮิ และอัศริ
มะลาอิกะห์ช่วงกลางวันและมะลาอิกะห์ช่วงกลางคืน จะมาผลัดเปลี่ยนเวรกัน และจะมารวมกันในเวลาละหมาดฟัจริ (ซุบฮิ) และอัศริ หลังจากนั้นมะลาอิกะห์ที่อยู่ร่วมกับพวกท่าน(พวกที่ทำการละหมาด) ในช่วงที่ผ่านมาก็จะกลับขึ้นไป
-
มนุษย์ที่สมบูรณ์ต้องมีเมตตาต่อมนุษย์
ความเอ็นดูเมตตานั้นเป็นเรื่องที่กว้างขวาง ครอบคลุมถึงหลายสิ่งหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการทำดี ปรารถนาดี สร้างความพึงพอใจต่อกัน
-
การเดินทางเพื่อค้นหาฮะดีษ
นักรายงานเหล่านี้มีความจำเป็นเลิศ มีความรับผิดชอบและความอดทนสูง และมีการทำงานอย่างเป็นระบบและจริงจัง และสำคัญคือ มีความบริสุทธิ์ใจ
-
เครื่องหมายของคนมุนาฟิก (กลับกลอก)
หนึ่งในเครื่องหมายของมุนาฟิก ก็คือ เป็นผู้ที่ไม่มีอะมานะห์ (ไว้ใจไม่ได้)
-
การห้ามทำสิ่งที่เป็นบิดอะห์ และกิจกรรมนอกศาสนา
ผู้ใดกระทำกิจกรรมหนึ่งขึ้นมา โดยไม่ยึดอยู่กับหลักศาสนาของเรา เขาจะถูกปฏิเสธไม่เป็นที่ยอมรับ
-
ทุกๆอวัยวะของมนุษย์ มีการทำซอดาเกาะห์
เมื่อพระองค์ทรงให้อวัยวะมาแล้ว มนุษย์จะขอบคุณพระองค์อย่างไร ในฮะดีษนี้ได้เสนอไว้หลายแนวทางด้วยกันคือ
-
อุตริในศาสนา อัลเลาะห์จะไม่ทรงตอบรับ
การกระทำใดๆก็ตาม หากเราคิดค้นวิธีปฏิบัติขึ้นเอง ทั้งๆที่ไม่มีคำสอนมาจากศาสนา หรือเป็นการกระทำที่ผิดจุดประสงค์ของศาสนา
-
-
การต่อสู้กับจิตใจและอารมณ์ของตัวเอง
มีกวีบทหนึ่งกล่าวว่า :
แท้จริงดุนยานั้นคือ อาหาร เครื่องดื่ม และที่หลับนอน ถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้แล้ว ก็ขอกล่าวสลาม(อำลา)โลกนี้ดีกว่า
