การแต่งงานในอิสลาม

        อิสลามกำหนดบัญญัติให้แต่งงานโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้เผ่าพันธุ์ของมนุษย์ได้ดำรงคงอยู่และสืบทอดต่อไป  และเพื่อปฏิบัติตนในฐานะผู้แทนของอัลลอฮ์ บนโลกนี้อย่างต่อเนื่องสืบไป  มนุษย์ซึ่งเป็นผู้แทนของอัลลอฮ์  จะต้องเป็นผู้ที่มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี  ซึ่งการได้มาของเกียรติและศักดิ์ศรีนั้น  จึงต้องอาศัยการแต่งงานตามบทบัญญัติทางศาสนาเท่านั้น

              อิสลามเป็นศาสนาที่สอดคล้องกับสามัญสำนึกของมนุษย์ อิสลามไม่อนุญาตให้มนุษย์ทั้งชายและหญิง ยึดปรัชญาใช้ชีวิตอยู่ลำพังคนเดียวอย่างสันโดษ  โดยมุ่งบำเพ็ญตนเยี่ยงนักพรตที่ตัดขาดจากโลกภายนอก   อิสลามถือว่าปรัชญาชีวิตของการเป็นนักพรต นักบวช หรือใช้ชีวิตสันโดษเป็นสิ่งที่ขัดแย้งต่ออารมณ์ความรู้สึกและธรรมชาติของมนุษย์ และไม่ได้อยู่ในคำสอนของอิสลาม  ท่านนะบีมุฮัมมัดจึงได้มอบคำสอนให้แก่เด็กหนุ่ม โดยกล่าวว่า

“โอ้บรรดาชายหนุ่มทั้งหลาย ผู้ใดในหมู่พวกเจ้านี้มีความสามารถ(ในการครองคู่) ก็จงแต่งงานเถิด 

เพราะแท้จริงนั้น(การแต่งงาน)เป็นการลดสายตาให้ต่ำลง  อีกทั้งให้พวกเจ้าสามารถสงวนอวัยวะเพศได้

และผู้ใดที่ไม่มีความสามารถก็จงถือศีลอดเสียเถิด  เพราะการถือศีลอดเป็นการยับยั้งอารมณ์ใคร่ได้”   

( บันทึกโดย อัลบุคอรีย์/5066 , มุสลิม/3464)
   

          อิสลามถือว่าการแต่งงาน และการมีเพศสัมพันธ์กับภรรยา  เป็นส่วนหนึ่งของความดีที่ได้รับผลบุญจากอัลลอฮ์   ดังที่นะบีมุฮัมมัด ได้กล่าวไว้ว่า

“การที่คนๆ หนึ่งมีเพศสัมพันธ์กับภรรยาของเขา ถือเป็นการบริจาคทาน 

บรรดาเศาะฮาบะฮ์ถามว่า การมีเพศสัมพันธ์กับภรรยาได้รับผลบุญกระนั้นหรือ 

       นะบีมุฮัมมัด  ตอบว่า  หากชายคนหนึ่งไปปลดเปลื้องอารมณ์ของตนเอง ณ สถานที่ที่ไม่เป็นที่อนุมัติ  เขาย่อมได้รับบาปฉันใด การที่เขาปลดเปลื้องอารมณ์ ณ สถานที่ที่เป็นที่อนุมัติ  เขาจึงสมควรได้รับผลบุญฉันนั้น” 

(บันทึกโดยมุสลิม/2376)

และอีกฮะดิษกล่าวว่า 

“แม้กระทั่งอาหารเพียงคำเดียวที่สามีป้อนให้ภรรยาของเขา  ก็ยังถือว่าเป็นทานส่วนหนึ่ง และสมควรได้รับการตอบแทนที่ดี” 

(บันทึกโดยอัลบุคอรีย์/2742, มุสลิม/4296)

จากหนังสือ"แต่งงานง่าย ซินายาก"/โดย อ.มัสลัน มาหะมะ