การอยู่ร่วมกับผู้ที่ทำบิดอะฮ์

โดย อ.ดาวู๊ด รอมาน

          มนุษย์ถูกสร้างมาในสภาพที่มีจิตใจอ่อนแอ และอ่อนไหวง่าย อัลลอฮ์ จึงทรงชี้นำปวงบ่าวของพระองค์ ในสิ่งที่นำไปสู่การพิทักษ์รักษาศาสนา ให้คบค้าสมาคมและอยู่ร่วมกับคนดี ดังที่อัลลอฮ์ ทรงตรัสว่า

"และจงอดทนต่อตัวของเจ้า ร่วมกับบรรดาผู้วิงวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าของพวกเขา ทั้งยามเช้าและยามเย็น โดยปารถนาความโปรดปรานของพระองค์ และอย่าให้สายตาของเจ้าหันเหออกไปจากพวกเขา  ขณะที่เจ้าประสงค์ความสวยงามแห่งชีวิตของโลกนี้ และเจ้าอย่าเชื่อฟังผู้ที่เราทำให้หัวใจของเขาละเลยจากการรำลึกถึงเรา  และปฏิบัติตามอารมณ์ต่ำของเขา และกิจการของเขาพินาศสูญหาย"

 (อัลกะฮ์ฟ / 28)

          อัลลอฮ์ ได้เตือนปวงบ่าวของพระองค์ ในการคบค้าสมาคมและการอยู่ร่วมกับคนเลวนอกศาสนา ดังที่อัลลอฮ์ ทรงตรัสว่า

"และ เมื่อเจ้าเห็นบรรดาผู้ซึ่งกำลังวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่ในบรรดาโองการของ เรา  แล้ว ก็จงออกห่างจากพวกเขาเสีย จนกว่าพวกเขาจะวิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องอื่นจากนั้น และถ้าชัยฏอนทำให้เจ้าลืมแล้ว ก็จงอย่างนั่งรวมกับพวกที่อธรรมเหล่านั้นต่อไป หลังจากที่มีการนึกขึ้นได้"

(อัลอันอาม / 68)

         ท่านเราะซูล  ได้เปรียบเทียบการอยู่ร่วมกับคนดีถึงผลประโยชน์ที่จะได้รับ เหมือนกับการอยู่ร่วมกับคนขายน้ำหอม และได้เปรียบเทียบการอยู่ร่วมกับคนชั่ว ถึงอันตรายที่จะได้รับ เหมือนกับการอยู่ร่วมกับช่างตีเหล็กว่า

"อันที่จริง อุปมาเพื่อนที่ดีและเพื่อนที่เลว อุปมัยดังเช่นคนขายน้ำหอม และช่างตีเหล็ก คนขายน้ำหอมบางทีเขาก็ให้น้ำหอมแก่ท่าน หรือบางทีท่านก็ซื้อจากเขา หรือไม่ ท่านจะได้ดมกลิ่นน้ำหอมจากเขา ส่วนช่างตีเหล็ก บางครั้งเขาจะทำให้เสื้อผ้าของท่านไหม้ หรือไม่ท่านจะได้ดมกลิ่นเหม็นไหม้ของเหล็ก" (บันทึกโดย บุคอรีย์ และมุสลิม)

          อันตรายที่ร้ายแรงยิ่งกว่าการคบเพื่อนเลว คือ การอยู่ร่วม และคบค้าสมาคมกับพวกทัศนะนิยม พวกที่มีความเชื่ออุตริ นั่นก็หมายความว่า การอยู่ร่วมกับบุคคลเหล่านี้ เป็นเรื่องที่ต้องห้าม การแยกตัวออกจากบุคคลเหล่านี้เป็นเรื่องที่จำเป็น

เป้าหมายของอิสลามในการอพยพแยกตัวออกมา

          การแยกตัวออกมาจากพวกที่ทำบิดอะฮ์ มีเป้าหมายและผลประโยชน์มากมาย ที่ส่งผลต่อผู้ที่แยกตัว และตัวของผู้ที่ถูกแยกตัว ต่อบรรดามุสลิม และเป็นการพิทักษ์รักษาศาสนาให้พ้นจากการอุตริ การอพยพหรือการแยกตัว(ฮิจเราะฮ์) ตามหลักการของศาสนามีประเภทหนึ่ง คือ การแยกตัวออกจากพวกที่ทำบิดอะฮ์ ซึ่งเป็นบทลงโทษแบบปราม โดยมีเป้าหมายมากมาย ดังนี้

1.การแยกตัวออกมา ถือว่า เป็นบทลงโทษของศาสนา ที่มีต่อพวกที่ทำบิดอะฮ์ เป็นประเภทหนึ่งของการต่อสู้ในวิถีทางของอัลลอฮ์ เป็นการปฏิบัติหน้าที่อันจำเป็น นั่นคือ การสั่งใช้กันในเรื่องความดีห้ามปรามกันในเรื่องความชั่ว และยังเป็นการทำอิบาดะฮ์ คือ จำเป็น(วาญิบ)ต้องรักกันเพื่ออัลลอฮ์ และจำเป็นต้องเกลียดชังกันเพื่ออัลลอฮ์

2.ทำให้บรรดามุสลิมตื่นตัว ระวังตัวไม่ให้ตกอยู่ในวังวน บิดอะฮ์

3.ลดการแพร่ระบาดของบิดอะฮ์

4.ปราบปรามและลงโทษพวกบิดอะฮ์

          เหล่านี้คือเป้าหมาย และผลประโยชน์ที่จะเป็นจริงได้ก็ต่อเมื่อมีการอพยพ การแยก การตัดสัมพันธ์ไมตรี และการตัดท่อน้ำเลี้ยงตลอดกาลกับพวกบิดอะฮ์ จนกว่าจะมีการยุติในสิ่งผิด สำนึกผิด และแก้ไขในสิ่งผิดให้ถูกต้อง ดังนั้น การอยู่ร่วมกัน การคบค้าสมาคมกับบุคคลเหล่านี้ เท่ากับเป็นการสนับสนุน ส่งเสริม รับรอง และยืนยันในการทำบิดอะฮ์นั้นด้วย

ประเภทของการอพยพ การแยกตัว

          การอพยพ แยกตัวมี 3 ประเภท คือ

          ประเภทที่หนึ่ง อพยพที่เป็นศาสนา (สิทธิของอัลลอฮ์) เป็นการกระทำของบรรดาผู้ที่ยำเกรงต่ออัลลอฮ์ ด้วยการอพยออกจากความชั่ว ออกจากผู้ทำชั่ว ออกจากการทำบิดอะฮ์ และออกจากพวกบิดอะฮ์ ซึ่งมีอยู่ 2 ชนิดคือ

1.อพยพเพื่อละทิ้งการทำความชั่ว และละทิ้งคนชั่ว

2.อพยพเพื่ออบรมสั่งสอน เช่นคนทำบิดอะฮ์

          ประเภทที่สอง การอพยพเพื่อแก้ไขเรื่องทางโลก (ความผิดของมนุษย์ต่อมนุษย์ด้วยกัน) โดยต้องไม่เกินสามวัน เช่น พ่อแยกกับลูก สามีแยกที่นอนกับภรรยาดื้อ

         ประเภทที่สาม การอพยพที่เป็นการพิพากษา โดยเนรเทศให้ไปอยู่แดนไกล ซึ่งเนบทลงโทษ แก่บรรดาผู้ละเมิดข้อห้ามของศาสนา

          หลักฐานจากอัลกุรอาน และซุนนะฮ์ และแนวทางของสลัฟ ที่ยืนยันถึงการห้ามอยู่ร่วมกับพวกบิดอะฮ์ และวาญิบ(จำเป็น)ต้องอพยพแยกตัวออกจากพวกเขา

          1.) จากอัลกุรอาน อัลลอฮ์ ได้ตรัสกับท่านนะบี  ว่า

"และ เมื่อเจ้าเห็นบรรดาผู้ซึ่งกำลังวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่ในบรรดาโองการของ เรา  แล้ว ก็จงออกห่างจากพวกเขาเสีย จนกว่าพวกเขาจะวิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องอื่นจากนั้น และถ้าชัยฏอนทำให้เจ้าลืมแล้ว ก็จงอย่างนั่งรวมกับพวกที่อธรรมเหล่านั้นต่อไป หลังจากที่มีการนึกขึ้นได้"

(อัล อันอาม / 68)

          ท่านก้อตาดะฮ์ กล่าวว่า "อัลลอฮ์ ห้ามท่านนะบี  นั่งร่วมกับพวกที่วิจารณ์บรรดาโองการณ์ของอัลลอฮ์ แบบปฏิเสธโองการเหล่านั้น เมื่อนึกขึ้นได้ก็จงอย่านั่งนั่งกับพวกอธรรมเหล่านั้น"

(บันทึกโดยอิบนุบัฏเกาะฮ์ / อัลอิบานะตลกุบรอ)

"และแน่นอน อัลลอฮฺได้ทรงประทานลงมาแก่พวกเจ้าแล้วในคัมภีร์ นั้นว่า เมื่อพวกเจ้าได้ยินบรรดาโองการของอัลลอฮฺโองการเหล่านั้นก็ถูกปฏิเสธศรัทธา และถูกเย้ยหยัน  อังนั้นพวกเจ้าจงอย่านั่งร่วมกับพวกเขา จนกว่าพวกเขาจะพูดคุยกันในเรื่องอื่นจากนั้น แท้จริงพวกเจ้านั้น-ถ้าเช่นนั้นแล้ว  ก็เหมือนพวกเขา แท้จริงอัลลอฮฺจะทรงรวบรวมบรรดามุนาฟิก และบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาไว้ในนรกญะฮันนัมทั้งหมด "

(อันนิซาอ์ / 140)

         ท่านอิบนุอับบาส  กล่าวอธิบายโองการนี้ว่า "ทุกคนที่ประดิษฐ์สิ่งใหม่ในศาสนา และทุกคนที่ทำบิดอะฮ์ เข้าอยู่ในโองการนี้จนวันกิยาะฮ์"

 (ตัฟซีรบัฆวีย์)

          ท่านอิบนุญะรีรอัฏเฏาะบะรีย์ กล่าวว่า "ในโองการนี้เป็นหลักฐานที่ชัดเจน ถึงการห้ามนั่งร่วมกับคณะที่เสื่อมเสีย ทุกประเภท ที่เป็นผู้อุตริ เป็นคนเลว เมื่อพวกเขาวิจารณ์ในเรื่องที่เลื่อมเสีย"

(ตัฟซีรอัฏเฏาะบะรีย์)

          2.) ซุนนะฮ์ ทียืนยันถึงบัญญัติให้ละทิ้งการอยู่ร่วมกับพวกบิดอะฮ์ และวายิบต้องแยกตัวออกมาจากพวกเขา มีหลายบทด้วยกัน

          ส่วหนึ่งคือ ฮะดิษ ของกะอ์อิบนุมาลิก กับสหายสองท่าน เป็นฮะดิษที่ยาว ซึ่งบันทึกโดยบุครีย์ และมุสลิม กะอ์อิบนุมาลิก ไม่ออกไปสมรภูมิตะบูก ท่านเราะซูล  จึงอพยพแยกตัวออกจากเขาและสหายทั้งสองของเขา โดยห้ามบรรดามุสลิมพูดคุยกับพวกเขา เป็นระยะเวลาถึงห้าสิบคืน จนกระทั่งอัลลอฮ์ได้ประทานอัลกุรอานลงมา แจ้งถึงการสำนึกผิด(เตาบะฮ์)ของพวกเขา

          3.) แนวทางของสลัฟซอและฮ์ ทั้งคำพูดและการกระทำที่ยืนยันการอพยพแยกตัวออกจากพวกบิดอะฮ์ และห้ามการอยู่ร่วมกับพวกเขามีมากมาย

          จากอิบนุอับบาส  กล่าวว่า

          "ท่านจงอย่านั่งร่วมกับพวกอารมณ์นิยม แท้จริง การนั่งร่วมกับพวกเขาทำให้หัวใจป่วย"

(บันทึกโดย อัลอาญะรีย์ อิบนุบัฎเฎาะฮ์)

         เงื่อนไขและวิธีการอพยพแยกตัวจากพวกบิดอะฮ์

         การอพยพแยกตัวจากคนเลว คนทำบิดอะฮ์ เพราะเป็นการทำบิดอะฮ์ต่ออัลลอฮ์ การทำบิดอะฮ์ จำเป็นต้องอยู่ในหลักเกณฑ์สองประการ คือ

1. ต้องมีความบริสุทธิ์ใจ ซึ่งเป็นหลักเกณฑ์ที่อยู่ภายในจิตใจของผู้กระทำ

2. ต้องตรงตามรูปแบบของศาสนา ซึ่งเป็นหลักเกณฑ์ของการกระทำภายนอก

         พื้นฐานของการอพยพแยกตัวคือ การหันหลังหนีจากพวกบิดอะฮ์ทุกกรณี และแสดงความบริสุทธิ์ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา โดยการปฏิบัติดังต่อไปนี้

1. ต้องไม่นั่งร่วมกับพวกเขา

2. ต้องไม่ใกล้ชิดสนิทสนมกับเขา

3. ต้องไม่ยกย่องไม่พูดจากับเขา

4.ต้องไม่กล่าวสลามแก่เขา

5. ต้องไม่เอ่ยชื่อเขา

6. ต้องไม่ยิ้มแย้มให้แก่เขา

7. ต้องไม่ฟังคำพูดและการอ่านของเขา

8. ต้องไม่ปรึกษาหารือกับเขา

(คัดจากหนังสือ หัจรุลมุบตะเดียะอ์ ของ บักร บินอับดิลลาฮ์ อบูซัยด และหนังสือเมากิฟอะฮ์ลิซซุนนะฮ์ วัลญะมาอะฮ์มินอะฮ์ลิลอะฮ์วาฮ์วัลบิดะอ์ ของ ดร.อิบรอฮีม บินอามีร อัรฮัยลีย์)