ความว่า :
          และจงรำลึกถึงขณะที่อัลเลาะห์ได้ทรงเอาข้อสัญญาแก่นบีทั้งหลายว่า สิ่งที่ได้ให้แก่พวกเจ้านั้น ไม่ว่าจะเป็นคัมภีร์ก็ดี หรือความรู้เกี่ยวกับบทบัญญัติก็ดี หลังจากนั้นได้มีรอซูลคนหนึ่งมายังพวกเจ้า เป็นผู้ยืนยันในสิ่งที่พวกเจ้าได้นำมา(การประกาศศาสนา)แน่นอน พวกเจ้า(อันบิยาอฺ) จำจะต้องศรัทธาต่อเขา(มุฮัมหมัด) และช่วยเหลือเขา” พระองค์ทรงตรัสอีกว่า “พวกเจ้ายอมรับและปฏิบัติตามข้อสัญญาของข้าดังกล่าวแล้วใช่ไหม?” พวกเขา(อันบิยาอฺ) กล่าวว่า “พวกข้าพระองค์ยอมรับแล้ว” พระองค์ตรัสว่า “พวกเจ้าจงเป็นพยานเถิด และข้าก็อยู่ในหมู่ผู้เป็นพยานร่วมกับพวกเจ้าด้วย”
(อาละอิมรอน 3:81)

          นักปราชญ์วิชาตัฟซีรอัลกุรอานได้กล่าวเกี่ยวกับอายะห์นี้ ด้วยการนำรายงานของท่านอาลี บิน อบีฏิลอลิบ  มาเสนอดังต่อไปนี้คือ :

          คำว่า “รอซูล” ในอายะห์นี้หมายถึง ท่านนบีมูฮัมหมัด อัลเลาะห์ มิได้ส่งนบีท่านใดมา นับตั้งแต่นบีอาดัม นอกจากพระองค์ได้ทรงเอาสัญญาจากบรรดานบีเหล่านั้นว่า หากมุฮัมหมัดได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนบี ขณะที่นบีท่านนั้นๆยังมีชีวิตอยู่ ก็จะต้องศรัทธาและให้ความช่วยเหลือแก่ท่านนบีมุฮัมหมัด ทั้งนี้เป็นการประกาศให้บรรดานบีทั้งหลายได้ทราบถึงฐานะอันสูงสุดของท่านนบีมุฮัมหมัด ทั้งๆที่พระองค์อัลเลาะห์ทรงทราบดีว่า มุฮัมหมัด เป็นนบีคนสุดท้าย
(จากหนังสือ ซาดุลมะซีร เล่มที่ 1)

หะดีษที่กล่าวถึง คุณลักษณะของท่านรอซูล ตามที่ปรากฏในคัมภีร์เตาร๊อฮฺ

           มีรายงานจากท่านอะฏ๊ออฺ อิบนิ ยะซาร  แจ้งว่า
ฉันได้พบกับท่านอับดุลเลาะห์ อิบนิ อัมรฺ อิบนิลอ๊าศ  ฉันจึงกล่าวว่า :
           ได้โปรดบอกลักษณะของท่านรอซูล ในคัมภีร์เตาร๊อฮฺให้ฉันทราบด้วยเถิด
ท่านอัลดุลเลาะห์กล่าวว่า :
          ได้ซิครับ ขอสาบานด้วยพระนามของอัลเลาะห์ ว่า แท้จริงคุณลักษณะของท่านรอซูลุลลอฮ์นั้น มีอยู่ในอัลกุรอานเป็นบางส่วน เช่น
          “โอ้ผู้ประกาศศาสนาของอัลเลาะห์ แท้จริงเรา(อัลเลาะห์) ได้ส่งเจ้ามาในฐานะเป็นพยาน เป็นผู้แจ้งข่าวดี และเป็นผู้ตักเตือน เป็นผู้ช่วยเหลือบรรดาผู้ที่อ่านเขียนไม่เป็น”
(อัลอะห์ซ๊าบ : 45)

          “เจ้า(มุฮัมหมัด) เป็นบ่าวของข้า และเป็นรอซูลของข้า ข้า(อัลเลาะห์) ได้ตั้งชื่อเจ้าว่า “อัลมุตะวักกิล”(ผู้มอบหมาย) เจ้ามิได้เป็นคนที่มีมารยาททราม ต่ำช้า และมิใช่คนที่มีหัวใจแข็งกระด้าง ไม่กู่ร้องก้องตะโกนตามตลาด ไม่ตอบโต้ความชั่วด้วยความชั่ว แต่ทว่าเจ้าเป็นผู้ที่ยกโทษและให้อภัย และอัลเลาะห์จะไม่ทรงเอาชีวิตเจ้าไป จนกว่าอัลเลาะห์จะทรงให้ศาสนานั้นดำรงอยู่ในหนทางที่เที่ยงตรง และผู้คนทั้งหลายจะกล่าวว่า “ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลเลาะห์” และอัลเลาะห์จะทรงให้เจ้าเป็นผู้เปิดตาแก่คนที่ตาบอด(ให้มองเห็น) คนที่หูหนวก(ให้ได้ยิน) และคนที่หัวใจถูกปิด(ให้ได้เข้าใจ)”

(บันทึกโดย บุคอรีย์)

คำอธิบาย

          ในบรรดาคัมภีร์โบราณที่อัลเลาะห์ประทานให้แก่บรรดานบีและรอซูลท่านก่อนๆ เป็นบางท่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคัมภีร์ที่ประทานให้แก่พวกอะห์ลิลกิตาบ(พวกยิวและคริสต์)นั้น มีข้อความหลายตอนที่กล่าวถึงท่านนบีมูฮัมหมัด และแจ้งข่าวการมาของท่าน ตลอดจนคุณลักษณะของท่าน การเชิญชวนของท่าน และคุณลักษณะประชาชาติของท่าน และช่วงเวลาที่อัลเลาะห์ทรงกำหนดให้ท่านเป็นรอซูลฯลฯ
           ในทำนองเดียวกัน อัลกุรอาน ก็ได้ชี้ให้เห็นถึงเรื่องนี้ไว้ในบางอายะห์ อาทิเช่น

          บรรดาผู้ที่เราได้ให้คัมภีร์แก่พวกเขานั้น พวกเขาย่อมรู้จักเขา(มุฮัมหมัด)ดี เหมือนกับที่พวกเขารู้จักลูกๆของพวกเขาเอง และแท้จริงกลุ่มหนึ่งจากพวกเขานั้นได้ปิดบังความจริง(คือปิดบังลักษณะของท่านนบีมุฮัมหมัด ที่ถูกระบุอยู่ในคัมภีร์ของพวกเขา)ไว้ ทั้งๆที่พวกเขาก็รู้กันอยู่
(อัลบะเกาะเราะห์ 2:14)

อีกอายะห์หนึ่งอัลเลาะห์  ตรัสไว้ว่า :

           คือบรรดาผู้ปฏิบัติตามรอซูล(มุฮัมหมัด) ผู้เป็นนบีที่อ่านเขียนไม่เป็น ซึ่งพวกเขา(ยะฮูดี และนัซรอนีย์) พบเขา(มุฮัมหมัด) จะใช้พวกเขาให้กระทำในสิ่งที่ไม่ชอบ และจะอนุมัติให้พวกเขาซึ่งสิ่งที่ดีๆทั้งหลาย และจะให้เป็นที่ต้องห้ามแก่พวกเขาซึ่งสิ่งที่เลวทั้งหลาย และจะปลดเปลื้องออกจากพวกเขาซึ่งภาระหนักของพวกเขา และห่วงคอที่ปรากฏอยู่บนพวกเขา ดังนั้น บรรดาผู้ศรัทธาที่สนับสนุนและช่วยเหลือเขา และปฏิบัติตามแสงสว่างที่ถูกประทานลงมาแก่เขาแล้ว ชนเหล่านี้แหละคือบรรดาผู้ที่ได้รับความสำเร็จ
(อัลอะอฺร๊อฟ 7:157)

          เมื่อบรรดาศอฮาบะห์ของท่านนบี อพยพไปอบิสสิเนีย ก็ได้เข้าเฝ้านะญาชีย์ ซึ่งเป็นจักรพรรดิแห่งอบิสสิเนีย และอ่านอัลกุรอานให้ฟัง บรรดาบาทหลวงต่างก็น้ำตานองหน้าเมื่อได้ฟังอัลกุรอาน เกี่ยวกับเรื่องนี้มีระบุอยู่ในอัลกุรอาน ซูเราะห์อัลมาอิดะห์ อะยะห์ที่ 83-86 ดังต่อไปนี้

          “และเมื่อพวกเขาได้ยินที่ถูกประทานลงมาแก่รอซูลแล้ว เจ้า(มุฮัมหมัด) ก็จะเห็นตาของพวกเขาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา อันเนื่องมาจากความจริงที่พวกเขาได้รู้ แล้วพวกเขาจะกล่าวว่า โอ้พระเจ้าของพวกข้าพระองค์ โปรดทรงจารึกพวกข้าพระองค์ไว้ร่วมกับบรรดาผู้กล่าวปฏิญาณยืนยันด้วยเถิด”
          “และไม่มีเหตุผลใดๆแก่เรา ที่จะๆไม่ศรัทธาต่ออัลเลาะห์ และความจริงที่มีมายังเรา และเราปรารถนาอย่างแรงกล้าที่พระเจ้าของเราจะทรงให้เราอยู่ร่วมกับบรรดาคนที่ดีๆทั้งหลาย”
          “แล้วอัลเลาะห์ก็ทรงตอบแทนพวกเขา ตามที่พวกเขากล่าว ด้วยกับบรรดาสวนสวรรค์ที่มีแม่น้ำหลายสายไหลอยู่ภายใต้สวนเหล่านั้น โดยที่พวกเขาจะพำนักอยู่ในนั้นตลอดกาล และนั่นแหละคือการตอบแทนแก่บรรดาผู้กระทำดี”
          “และบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา(ต่อท่านนบี) และปฏิเสธบรรดาโองการของเรานั้น ชนเหล่านี้แหละคือชาวนรกซึ่งมีเปลวไฟที่ลุกโชติช่วง (อัลญะฮีม)”

(อัลมาอิดะห์ 5:83-86)

           สรุปแล้ว ข้อความที่ปรากฏอยู่ในคัมภีร์เตาร๊อฮฺเฉพาะที่เกี่ยวกับท่านนบี ก็คือข้อความที่ฮะดีษข้างต้นได้ระบุไว้ ด้วยการบอกกล่าวถึงนามของท่านนบี คุณลักษณะของท่าน เครื่องหมายบางประการและความประเสริฐของท่าน พร้อมกันนั้นก็แจ้งเวลาการกลับไปสู่ความเมตตาของอัลเลาะห์ ซึ่งจะยังไม่เกิดขึ้น เว้นแต่ภายหลังจากที่ได้ทำหน้าที่สำเร็จตามที่ได้รับมอบหมาย และปฏิบัติงานได้ครบถ้วนบริบูรณ์ตามคำสั่ง เทอดดำรัสของอัลเลาะห์ให้สูงส่ง ทำให้หลักเชื่อมั่นของศาสนาบริสุทธิ์ สะอาด ปราศจากการชิริก(นำสิ่งอื่นใดมาเป็นหุ่นส่วนกับอัลเลาะห์) ขจัดสิ่งต่างๆที่แทรกเข้ามาในหลักเชื่อมั่น ไม่ว่าจะเป็นหลักปฏิบัติ หรือการบิดเบือนต่างๆ ฯลฯ

โปรดติดตามตอนต่อไป