เมื่อฉันแก่ตัวลง
กาลเวลาที่ผ่านล่วงแล้ว มิเคยเรียกหวนคืนกลับได้ เช่นเดียวกับสังขาลของมนุษย์ เมื่อความฟ่าฟาง อื้ออึง หย่อนยาน หลงๆลืมๆ ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องคู่ขนาน ระหว่าง เวลา กับ ความชรา
ผู้เป็นลูกทุกคนพึงรำลึกเถิดว่า ห้วงเวลาที่พาให้เราเติบโต แข็งแกร่งขึ้นทั้งร่างกายและจิตใจ กลับเป็นห้วงเวลาแห่งความถดถอย ของบุผการี ที่เคยเฝ้าฟูมฟักเอ็นดูเรา ริ้วรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าและร่างกายของท่าน บ่งบอกถึงชีวิตผ่านร้อนผ่านหนาวอย่างโชกโชน และเป็นการส่งสัญานให้ลูกที่ได้อยู่ร่วมกับท่าน ต้องรีบทดแทนคุณ อย่าได้อิดออด
แต่น่าเศร้าใจ เมื่อผู้เป็นลูกจำนวนไม่น้อย แสดงความรังเกลียดวัยชราของท่าน มองท่านจุกจิก พูดกันครั้งเดียวไม่เข้าใจ มักนำความรำคาญมาให้เสมอ ลูกบางคน ปฎิบัติต่อท่านเสมือนคนรับใช้ เพราะเข้าใจว่าเงินที่ตนอุส่าเจียดให้ น่าจะช่วยกันทำมาหากินกันบ้าง และน่าจะลดความจู้จี้จุกจิกลงด้วย เคยมีข่าวในบ้านเราที่เคยสร้างความสะเทือนใจ ลูกเนรคุณเพาพ่อชราไปปล่อยวัด โกหกว่าเดี๋ยวมารับ แล้วก็ทอดทิ้งท่าน จนท่านต้องน้ำตาตกให้กับความเนรคุณของลูกเลว
และหากใครที่รังเกลียดความชราของบุผการี ข้อความต่อไปนี้ น่าจะทำให้ลูกเข้าใจในสิ่งที่ท่านเป็น..... เมื่อฉันแก่ตัวลง .......
เมื่อฉันแก่ตัวลง ..ไม่ใช่ฉันที่เคยเป็น ขอโปรดเข้าใจฉัน มีความอดทนต่อฉันเพิ่มขึ้นอีกสักนิด
ถ้าฉันทำน้ำแกงหกใส่เสื้อตัวเอง .ถ้าฉันลืมวิธีผูกเชือกรองเท้า ขอให้คิดถึงตอนเธอเด็กๆ ที่ฉันสอนเธอหัดทำทุกอย่าง
ถ้าฉันเริ่มพร่ำบ่นแต่เรื่องเดิมๆที่เธอรู้สึกเบื่อ .ขอให้ อดทนสักนิด อย่าเพิ่งขัดฉัน ตอนเธอยังเล็กๆ ฉันยังเคยเล่านิทานซ้ำๆซากๆ จนเธอหลับเลย
ถ้าฉันต้องการให้เธอช่วยอาบน้ำให้ อย่าตำหนิฉันเลยนะ ยังจำตอนที่เธอยังเล็กๆได้ไหม ฉันต้องทั้งกอดทั้งปลอบเพื่อให้ .เธอยอมอาบน้ำ
ถ้าฉันงงกับวิทยาการใหม่ๆโปรดอย่าหัวเราะเยาะฉัน . จำตอนที่ฉันเฝ้าอดทนตอบคำถาม "ทำไม ทำไม" ทุกครั้งที่เธอถามได้ไหม
ถ้าฉันเหนื่อยล้าจนเดินต่อไม่ไหว ขอ .จงยื่นมือที่แข็งแรงของเธอออกมาช่วยพยุงฉัน เหมือนตอนที่ฉันพยุงเธอให้หัดเดินในตอนที่เธอยังเล็กๆ
หากฉันเผอิญลืมหัวข้อที่กำลังสนทนากันอยู่โปรดให้เวลาฉันคิดสักนิด ที่จริงสำหรับฉันแล้ว .กำลังพูดเรื่องอะไรไม่สำคัญหรอก ขอเพียงมีเธออยู่ฟังฉัน ฉันก็พอใจแล้ว
ตอนนี้ถ้าเธอเห็นฉันแก่ตัวลง ไม่ต้องเสียใจ ขอให้เข้าใจฉัน .สนับสนุนฉัน ให้เหมือนตอนที่ฉันสนับสนุนเธอตอนเธอเพิ่งเรียนรู้อะไรใหม่ ๆ
ในตอนนั้น .ฉันนำพาเธอเข้าสู่เส้นทางชีวิต ตอนนี้ .ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉันเดินไปให้สุดเส้นทางของชีวิต
โปรด .ให้ความรักและความอดทนต่อ .ฉันจะยิ้มด้วยความขอบใจ .
ในแววตาอันฝ้าฟางของฉัน .มีแต่ความรักอันหาที่สิ้นสุดมิได้ของฉันที่มีให้กับ .เธอ
( ร็อบบิ้ฆฟิรฺลี สุนูบี วะลิวาลิดัยยะ วั้รฮัมฮุมา กะมาร็อบบะยานี เซฺาะฆีรอ )
โอ้ อัลลอฮ์ ทรงโปรดอภัยโทษให้แก่ฉันในบาปของฉัน และขอพระองค์ทรงอภัยโทษให้แก่พ่อแม่ของฉัน และโปรดทรงเมตตาท่าน เสมือนที่ท่านทั้งสองได้เมตตาเอ็นดูฉันเมื่อวัยเยาว์ท่านนบีสอนให้เราขอดุอาห์ (ขอพร) ต่ออัลลอฮ์ให้แก่บุผการี ด้วยพรดังกล่าว
