คำอธิบาย

             หะดีษนี้แสดงภาพชัดเจนของผู้ที่เชิญชวนสู่อิสลาม และใช้การเชิญชวนแสวงหาผลประโยชน์ทางด้านดุนยา โดยที่ตัวเองไม่ได้ให้ความสำคัญต่อคำสอนอันสวยหรูคมคาย ซึ่งพรั่งพรูออกจากปากที่มีวาทะน่าฟังทั้งนั้นเลย ชายคนหนึ่งเคยเป็นอาลิม เคยเป็นนักวิชาการ แต่เขาถูกโยนลงนรก ท้องแตกไส้ทะลัก และเดินวนรอบไส้ของตนเหมือนลาที่กำลังลากโม่ ชาวนรกจึงมามุงดูเขาด้วยความฉงนยิ่งนัก ว่าคนมีความรู้ขนาดนี้ทำไมจึงถูกทรมานสถานหนัก ทั้งๆที่ขณะที่อยู่ในโลกดุนยา เขาเป็นคนแนะนำตักเตือนให้ผู้คนทำความดี ละเว้นความชั่ว ซึ่งใครๆก็เห็นว่าเขาเป็นคนดีด้วยกันทั้งนั้น และแล้วชายผู้ถูกลงโทษ ก็สารภาพว่า ตัวเขาเองทำล้อเล่นกับเรื่องศาสนา คือรู้ว่าอะไรเป็นสัจธรรมแต่ไม่ปฏิบัติตาม จึงต้องถูกลงโทษในสภาพเช่นนี้

สิ่งที่ได้รับจากฮะดีษนี้

1. มุสลิมที่ทำความชั่วไว้ ต้องถูกลงโทษในนรก
2. ผู้ที่สอนคนอื่น แต่ตนเองไม่ปฏิบัติ จะต้องถูกลงโทษอย่างแสนสาหัส

 ที่มา: ริยาดุสซอลีฮีน

โดย สมาคมนักเรียนเก่าอาหรับ