ไม้นั่งร้าน
องค์ประกอบขององค์กร และสถาบันทั้งหลาย มักจะประกอบด้วยผู้นำ ผู้บริหารและผู้ร่วมงาน ไม่ว่าจะเป็นองค์กรรัฐบาล องค์การวิชาชีพ องค์การทางการศึกษา รัฐวิสาหกิจ และบริษัทห้างร้านต่างๆ องค์กรเหล่านี้ จะพัฒนาให้เจริญก้าวหน้าไปได้ ต้องอาศัยการมีส่วนร่วมของผู้บริหาร และผู้ร่วมงานเป็นหลัก ดังนั้นถ้าหากว่าผู้บริหารมีความสามารถจัดการ มีวิสัยทัศน์ มีความคิดสร้างสรรค์ ผู้ร่วมงานมีความศรัทธาในองค์กร ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ มีความรับผิดชอบในการปฏิบัติงาน จะทำให้องค์กรนี้มีความเจริญก้าวหน้า อย่างมีประสิทธิภาพ
แต่ถ้าหากว่า องค์กรนั้นมีผู้บริหารที่ขาดความรับผิดชอบ ความสามารถ ขาดวิสัยทัศน์ ไม่มีความคิดริเริ่ม หรือผู้ร่วมงานขาดความศรัทธาต่อองค์กร ขาดความซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ ขาดความรับผิดชอบในการฏิบัติงาน องค์กรนั้นย่อมจะขาดความเจริญก้าวหน้า หรือไม่ก็การทำงานไม่ก้าวหน้าเท่าที่ควร
ในภาวะปัจจุบันการสอดประสาน การดำเนินงานระหว่างผู้บริหาร และผู้ร่วมงานมีความสำคัญยิ่ง องค์กร สถาบัน บริษัท ห้างร้าน ที่มีความเจริญก้าวหน้า ก็ด้วยปัจจัยนี้ทั้งสิ้น แต่ทว่าหลายๆองค์กรมักไม่ให้ความสำคัญต่อผู้ร่วมงาน โดยคิดว่า พวกเขาเป็นเพียงลูกจ้าง หรือกรรมกร หรือคนงาน และไม่ให้ความสำคัญในความรู้ความสามารถ ความรับผิดชอบ และปฏิบัติหน้าที่ของพวกเขา ทั้งๆที่พวกเขามีส่วนที่ทำให้องค์กรเจริญก้าวหน้า
ดังที่เห็นกันอยู่ในปัจจุบัน องค์กรต่างๆเกิดจากน้ำมือ น้ำพักน้ำแรง และกำลังความสามารถที่พวกเขาได้ทุ่มเทลงไป หรือการที่ผู้บริหารประสบความสำเร็จ ในการบริหารจัดการ ส่วนหนึ่งเกิดจากการร่วมแรงร่วมใจของบรรดาผู้ร่วมงานทั้งสิ้น เปรียบได้กับอาคารที่มั่นคง กับไม้นั่งร้าน เพราะก่อนที่อาคารจะถูกก่อสร้างให้มีความมั่นคงได้นั้น ก็ต้องอาศัยไม้นั่งร้านคอยค้ำยันประคองไว้ก่อนเสมอ เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้มองเห็นความสำคัญของไม้นั่งร้าน แต่ทว่า หลังจากที่สร้างตึก อาคาร เสร็จเรียบร้อยแล้ว มีความสง่างาม มองดูเจริญหูเจริญตา ผู้มองก็มองเพียงความสวยงามของอาคาร แต่ลืมนึกถึงบุญคุณของไม้นั่งร้าน
เฉกเช่นเดียวกัน ผู้คนมักสรรเสริญชมเชย ความสามารถของผู้บริหาร ที่ขับเคลื่อนองค์กรให้มีความเจริญก้าวหน้า แต่ลืมนึกถึงการทำหน้าที่อย่างเต็มความสามารถของผู้ร่วมงาน
ผู้บริหารบางคนมักมีอัตตาสูง มีอีโก้เป็นเลิศ มักคิดว่าตัวเขาเองแต่ผู้เดียวที่มีความรอบรู้ ความสามารถ มีความคิดกว้างไกล มีไอเดียพุ่งกระฉูด การนำเสนอนโยบาย แบบวิธีการดำเนินงานจะต้องมาจากข้าแต่ผู้เดียว ความคิดของข้านั้นถูกต้องเสมอ ทุกคนจะต้องทำตาม ทั้งๆที่วิธีการดำเนินงานมีมากมายหลายรูปแบบ แต่ด้วยการมีทิฐิ มีอคติ มีโลกทัศน์แคบ จึงทำให้มองการเหมือนคางคกอยู่ในกะลา ซึ่งมันคิดว่าสถานที่ที่มันอยู่นั้น กว้างขวางมากแล้ว แต่หารู้ไม่ว่า นั่นเป็นเพียงมิติที่มันได้พบ
วลีที่น่านำมาเป็นแนวทาง ในการบริหารจัดการกับผู้ร่วมงาน คือ สิ่งที่นายเติ้งเสี่ยวผิง อดีตผู้นำสาธารณรัฐประชาชนจีน ได้กล่าวไว้คือ
"แมวดำหรือแมวขาวไม่ใช่ปัญหา แต่ให้มันจับหนูได้ก็แล้วกัน"
สุดท้ายอยากจะกล่าวว่า ผู้บริหารที่ประสบความสำเร็จ ได้รับโล่ หรือเกียรติบัตรเชิดชู การที่ท่านได้รับความสำเร็จนั้น มิได้เกิดจากความสามารถของท่านแต่ผู้เดียว หากแต่ไม้นั่งร้านก็มีส่วนผลักดันให้ท่านประสบความสำเร็จด้วย.
โดย อ.มุนีร มูหะหมัด
