มนุษย์ทุกคนล้วนเป็นผู้กระทำผิด

อ.อิสหาก พงษ์มณี

“มนุษย์ทุกคนล้วนเป็นผู้กระทำผิด และบรรดาผู้กระทำผิดที่ดีที่สุดคือผู้ที่กลับเนื้อกลับตัว (เตาบะฮฺ)” 

         มนุษย์นั้นย่อมเผชิญกับความผิดพลาด แต่หากเขาดื้อดึงและดำรงอยู่ในความผิดนั้น พร้อมกับสิ้นหวังในความเมตตาของอัลลอฮ์ เขาจะกลายเป็นหนึ่งในผู้เคราะห์ร้าย – ขอความคุ้มครองจากอัลลอฮ์

          แต่หากเขากลับเนื้อกลับตัว (เตาบะฮฺ) ต่ออัลลอฮ์ อัซซ่าวะญัลละ จากบาปของเขา อัลลอฮ์ก็จะทรงอภัยให้แก่เขา และตอบแทนเขาด้วยผลตอบแทนที่ดีงาม เป็นผลจากการที่เขาขออภัยโทษ:

     “และจงเร่งรีบไปสู่การอภัยโทษจากพระเจ้าของพวกเจ้า และสวนสวรรค์ซึ่งกว้างขวางดั่งฟ้าทั้งหลายและแผ่นดิน ที่ได้เตรียมไว้สำหรับบรรดาผู้ยำเกรง”

(อาละอิมรอน 3:133)

     “และบรรดาผู้ที่เมื่อพวกเขากระทำสิ่งชั่วช้า หรือได้อธรรมต่อตัวเองแล้ว พวกเขาก็ระลึกถึงอัลลอฮ์ แล้วขออภัยโทษต่อบาปของพวกเขา — และใครเล่าจะให้อภัยบาปได้นอกจากอัลลอฮ์ —

     และพวกเขาไม่ดื้อดึงอยู่กับสิ่งที่พวกเขาได้กระทำไปโดยที่พวกเขารู้ตัว ชนเหล่านี้แหละคือผู้ที่ได้รับผลตอบแทนคือการอภัยโทษจากพระเจ้าของพวกเขา

     และสวนสวรรค์ซึ่งมีลำธารไหลอยู่เบื้องล่าง พวกเขาจะพำนักอยู่ในนั้นตลอดกาล และนั่นแหละคือรางวัลอันดีเยี่ยมสำหรับบรรดาผู้กระทำ (ความดี)” 

(อาละอิมรอน 3:135–136)

 “และผู้ที่กลับเนื้อกลับตัวจากบาปก็ประดุจดังผู้ที่ไม่มีบาป”

     ดังนั้นมนุษย์ไม่ควรสิ้นหวังในความเมตตาและการอภัยโทษของอัลลอฮ์ ไม่ว่าเขาจะกระทำสิ่งใดมาก็ตาม แต่เขาควรรีบเร่งในการเตาบะฮฺ:

     “จงกล่าวเถิด (โอ้มุฮัมมัด): โอ้บ่าวของข้า! ผู้ที่ล่วงเกินต่อตัวของพวกเขาเอง (ด้วยการทำบาป) อย่าสิ้นหวังจากความเมตตาของอัลลอฮ์  

     แท้จริงอัลลอฮ์ทรงอภัยโทษแก่บาปทั้งมวล แท้จริงพระองค์คือผู้ทรงอภัย ผู้ทรงเมตตา และจงกลับไปสู่พระเจ้าของพวกเจ้า และยอมจำนนต่อพระองค์เถิด”

(อัซซุมัร 39:53–54)

     ด้วยเงื่อนไขนี้ หากผู้ใดเตาบะฮฺ (กลับตัว) อัลลอฮ์ก็จะทรงยอมรับการเตาบะฮฺของเขา ไม่ว่าเขาจะมีบาปและความผิดมากมายเพียงใดก็ตาม

     การเตาบะฮฺนั้นลบล้างบาป ลบล้างสิ่งที่มาก่อน และชำระล้างตัวบ่าวให้สะอาดบริสุทธิ์ หากเป็นการเตาบะฮฺที่จริงใจ ไม่ใช่เพียงแค่คำพูดจากลิ้นเท่านั้น เพราะ การเตาบะฮฺมีเงื่อนไข ตามที่เป็นที่รู้กัน:

     1. เงื่อนไขแรก: ต้องละทิ้งบาปนั้นผู้ใดที่ขออภัยโทษต่ออัลลอฮ์แต่ยังดำรงอยู่กับบาปเดิม ไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเลย และเอ่ยอิสติฆฟารเพียงด้วยลิ้น — คนเช่นนี้ ไม่ได้ถือว่าเป็นผู้กลับเนื้อกลับตัวอย่างแท้จริง แต่เขากลับใกล้เคียงกับการเยาะเย้ยพระเจ้าเสียมากกว่า ดังนั้น “การละทิ้งบาป” คือเงื่อนไขข้อแรก

     2. เงื่อนไขที่สอง: ต้องตั้งเจตนาแน่วแน่ว่าจะไม่กลับไปทำบาปนั้นอีกตลอดชีวิต หากในใจของเขายังมีเจตนาว่าจะกลับไปทำบาปอีกครั้งในอนาคต เช่นนี้ถือว่าเป็นการเตาบะฮฺแบบชั่วคราว และ จะไม่ถูกรับจากอัลลอฮ์ อัลลอฮ์ต้องทรงเห็นจากหัวใจของเขาว่าเขาจะไม่กลับไปสู่บาปนั้นอีก หากพระองค์ทรงรู้จากหัวใจของเขาว่าเขาจะกลับไปทำอีก อัลลอฮ์ ก็จะไม่ทรงให้อภัยเขา และจะไม่ทรงรับการเตาบะฮฺของเขา

     3. เงื่อนไขที่สาม: หากบาปนั้นเกี่ยวข้องกับสิทธิของผู้อื่น เช่น เคยละเมิดสิทธิ์ของพวกเขา เคยยึดเอาทรัพย์ของพวกเขาไป หรือเคยอธรรมพวกเขา เขาจะต้อง คืนสิทธิ์นั้นให้กับเจ้าของ และต้อง ขออภัยจากพวกเขา

ดังนั้นการเตาบะฮฺมิใช่แค่คำพูดว่า “ขออภัยโทษ” จากลิ้นเท่านั้น แต่ต้องมีเงื่อนไขครบถ้วนทั้งสามประการนี้ด้วย

แต่ถ้าสุดท้ายแล้วยังพลาดกลับไปทำบาปอีก ก็ให้รีบกลับมาเตาบะห์อีก และให้ขอภัยโทษไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่