ท่านอบูอัยยู๊บ อัลอันซอรีย์ 1
เกี่ยวกับเรื่องที่ท่านรอซูล 
มาพักอยู่ที่บ้านของท่านอบูอัยยู๊บนั้น แม้ว่าจะเล่าสู่กันฟังเรื่อยๆซ้ำไปซ้ำมา สักกี่ครั้งก็ยังไม่รู้สึกเบื่อ เพราะว่าขณะที่ท่านนบีมาถึงมะดีนะห์นั้น ดวงใจทุกดวงของชาวมะดีนะห์นั้น ต่างก็ยินดีที่ได้ต้อนรับท่านนบีเป็นที่สุด ดวงตาที่ทอดมายังท่านนั้นส่อแสดงความยินดีอย่างสุดซึ้ง คล้ายประกายตาของคู่รักที่โปรยปรายให้แก่กัน พวกเขาเปิดทุกห้องหัวใจต้อนรับท่านรอซูล ซึ่งเป็นการทดแทนความหดหู่ ความเศร้าสลดใจซึ่งเคยมีมาแต่ก่อน ประตูบ้านทุกหลังถูกเปิดไว้ เตรียมให้เป็นที่พักสำหรับ ท่านรอซูล
ท่านนบีใช้เวลาอยู่ที่ “กุบาอฺ” ชานเมืองมะดีนะห์สี่วัน สร้างมัสยิดหลังแรกซึ่งถูกก่อสร้างขึ้นเพื่อการตักวายำเกรง ต่อมาท่านได้ออกจาก กุบาอฺ ขี่อูฐเรื่อยไปโดยมีพี่น้องผู้มีเกียรติชาวเมือง “ยัษริบ” หมายถึง มะดีนะห์ ยืนต้อนรับ ณ ที่นั้น ซึ่งทุกคนต่างมุ่งหวังจะได้รับชัยชนะ เฝ้ารอว่า ท่านรอซูล จะลงแวะพัก อยู่ที่บ้านของพวกเขา ต่างผลัดกันเข้ามาจับอูฐคนแล้วคนเล่า พลางกล่าวว่า :
"โอ้ท่านรอซูลของอัลเลาะห์ ไปพักที่บ้านของฉันเถิดจะสักกี่วันก็ได้ เราพร้อมที่จะรับมือกับเหตุการณ์ต่างๆ ที่จะเกิดขึ้น และเราจะป้องกันท่านให้พ้นจากผู้ที่จะมาคุกคาม"
ท่านร่อซูลจึงกล่าวว่า :
"พี่น้องทั้งหลายจงปล่อยอูฐให้มันเดินไปเองเถิด เพราะมันถูกกำหนดไว้แล้วว่าจะให้แวะพัก ณ ที่ใด"
อูฐยังเดินต่อไปสู่จุดหมายปลายทาง โดยมีสายตาชาวอันศอรมองตามไปด้วยอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อผ่านพ้นบ้านใครไปแล้วเจ้าของก็รู้สึกเสียใจและหมดหวัง แต่ในขณะเดียวกันก็สร้างความหวังในใจ แก่เจ้าของบ้านหลังถัดไป อูฐยังคงเดินเรื่อยไปโดยมีประชาชนเดินตาม พวกเขาถอนหายใจอยากรู้ว่าความสุขที่ถูกกำหนดนั้นใครหนอจะเป็นผู้ได้รับ
จนกระทั่งอูฐมาถึงกลาง ลานหน้าบ้านของท่านอบูอัยยู๊บ อัลอันซอรีย์ มันคุกเข่าลง ณ ที่นั้น ท่านรอซูล ยังไม่ลงจากหลังอูฐ และท่านพยายามกระตุ้นเชือกสายสะพาย เพื่อให้มันลุกขึ้นเดินต่อไป แต่อย่างไรก็ตามมันก็จะเลี้ยวมาคุกเข่าลง ณ ที่เดิมอีก
เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนั้นแล้ว ท่านอับยู๊บก็ดีใจเป็นล้นพ้น
ท่านรีบเข้ามาต้อนรับท่านรอซูล และแบกสัมภาระของท่านรอซูลไปต่อหน้า และพาไปที่บ้านของตนคล้าย ดังว่ากำลังแบกเอาขุมทรัพย์ในโลกไว้ทั้งหมด
บ้านของท่าน "อบูอัยยู๊บ" เป็นบ้านสองชั้น ท่านจัดแจงขนย้ายเครื่องใช้ไม้สอยส่วนตัวและของภรรยาออกไปจากชั้นบนเพื่อจัดให้เป็นที่พักของท่านรอซูล แต่ท่านร่อซูลต้องการที่จะอยู่ชั้นล่างและอบูอัยยู๊บจำต้องตอบสนองให้ท่านอยู่ได้ตามที่ท่านปรารถนา
เวลากลางคืน ท่านรอซูล เข้านอน อบูอัยยู๊บกับภรรยาก็ขึ้นชั้นบนและยังไม่ทันที่จะปิดประตูห้อง อบูอัยยู๊บก็หันมาพูดกับภรรยาว่า :
แย่ที่สุด! เราทำเช่นนั้นได้อย่างไร? จะให้ท่านท่านร่อซูล อยู่ชั้นล่างแล้วเราอยู่ชั้นบนกระนั้นหรือ? เราจะเดินอยู่เหนือท่านรอซูลหรือ? เรากำลังอยู่ระหว่างนบีกับวะฮีย์หรือนี่? ถ้าเช่นนั้นเราต้องแย่แน่ๆ
ในเรื่องนี้ทำให้สองสามีภรรยากระอักกระอ่วนใจไม่รู้จะทำอย่างไรดี หลังจากคิดเรื่องนี้แล้วทั้งสองก็เลือกนอนเฉพาะที่ด้านริมๆฝาบ้าน ซึ่งตัวเขาไม่ได้อยู่เหนือท่านรอซูล เวลาเดินก็เลือกเดินริมๆเพื่อหลีกเลี่ยงบริเวณตรงกลางอย่างเคร่งครัด
ในวันรุ่งขึ้น อบูอัยยู๊บรีบตื่นตั้งแต่เช้าและบอกท่านนบีว่า :
ขอสาบานด้วยพระนามของอัลเลาะห์ว่า เมื่อคืนนี้ฉันหลับไม่ลงจริงๆ ภรรยาของฉันก็เช่นกัน
ท่านรอซูลถามว่า : ทำไมหรือ?
อบูอัยยู๊บตอบว่า :
ฉันคิดไปว่าตัวเองนอนอยู่บนบ้านซึ่งมีท่านนบีอยู่ข้างล่าง ยามฉันเคลื่อนไหวก็เกรงไปว่าฝุ่นจะปลิวไปถูกท่านอีกอย่างหนึ่งมันเป็นเสมือนว่าฉันอยู่ระหว่างท่านกับวะฮียฺ
ท่านรอซูลจึงกล่าวว่า :
“โอ้อบูอัยยู๊บเอ๋ย..จงอยู่ไปตามสบายเถิด ความจริงที่เราอยู่ชั้นล่างนี้ก็มีประโยชน์มากกว่าที่จะอยู่ชั้นบนเสียอีกเพราะมีพี่น้องมุสลิมมาเยี่ยมมากมายและสะดวกดี”
อบูอัยยู๊บได้เล่าไว้ว่า :
ฉันต้องยอมอยู่ชั้นบนต่อไปตามที่ท่านรอซูลปรารถนา
จนกระทั่งมาถึงคืนหนึ่งซึ่งอากาศหนาวจัด ในคืนนั้นเหยือกใส่น้ำแตก น้ำหก รดบ้านชั้นบน ฉันกับภรรยาก็ลุกขึ้นมาดู เราไม่มีอะไรอยู่ในมือเลยนอกจากผ้าห่มกำมะหยี่ผืนเดียวเท่านั้น จึงนำไปซับน้ำเพราะเกรง ว่ามันไหลลงไปโดนท่านรอซูล รุ่งขึ้นฉันจึงรีบบอกกับท่านรอซูลว่า :
จริงๆนะครับ ฉันไม่อยากอยู่ชั้นบนโดยมีท่านรอซูลอยู่ชั้นล่างเลย
และเขาก็เล่าเรื่องเหยือกใส่น้ำแตกให้ท่านรอซูลฟัง นั่นแหละท่านนบีจึงยอมย้ายไปอยู่ชั้นบน ดังนั้นเขากับภรรยาจึงได้ลงมาอยู่ชั้นล่าง
โปรดติดตามตอนต่อไป
ท่านอบูอัยยู๊บ อัลอันซอรีย์ 2 >>>Click
