จงยินดีกับชีวิตที่ยังมีผู้ตักเตือน

อุ ม มุ อั ฟ ว์ ....คัดมาแปลเรียบเรียง

การมีศาสนาของผู้ชาย..เห็นได้จาก..การลดสายตา

ส่วนการมีศาสนาของผู้หญิงเห็นได้จาก..การที่เธอไม่ที่เป็นที่ดึงดูดสายตา

อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า :

 {فَتَزِلَّ قَدَمٌۢ بَعْدَ ثُبُوتِهَا}  

"แล้วเท้าก็จะก้าวพลาดไป หลังจากที่มันได้มั่นคงแล้ว" 

(อัลนะฮฺล์ / 94) 

เป็นอายะฮฺที่เราจำเป็นต้องตระหนักและตื่นตัว 

พระองค์ไม่ได้ตรัสว่า "หลังจากที่มันขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว สับสนแปรปรวน"

แต่พระองค์ตรัสว่า "หลังจากที่มันยืนหยัดมั่นคงแล้ว"

หมายความว่า

          ชีวิตนี้ คือ บททดสอบอันมากมาย (ฟิตัน) ส่วนการยืนหยัดมั่นคง คือ เกียรติศักดิ์ศรี และการยืนหยัดไม่ได้เกิดขึ้น เพราะได้รับฟังคำแนะนำสั่งสอนอย่างมากมาย แต่เกิดขึ้นเพราะ นำคำแนะนำสั่งสอนมาประพฤติปฏิบัติจริง

ดังที่พระองค์ตรัสว่า :

وَلَوۡ  أَنَّهُمۡ  فَعَلُواْ  مَا  يُوعَظُونَ  بِهِۦ  لَكَانَ  خَيۡرٗا  لَّهُمۡ  وَأَشَدَّ  تَثۡبِيتٗا

"และหากพวกเขาได้กระทำตามสิ่งที่พวกเขาได้รับคำแนะนำแล้วละก็ 

แน่นอน นั่นย่อมเป็นสิ่งดียิ่งแก่พวกเขา และเป็นสี่งที่ทำให้หนักแน่นมั่นคงยิ่งกว่า" 

(อันนิสาอฺ :66)

จุดมุ่งหมายสำคัญของการแต่งงาน ... คือ "ความสนิทสนมอบอุ่นใจ" ♥ ♥ ♥

♥ เป็นสติปัญญา ที่อยู่เป็นคู่คิด

♥ เป็นหัวใจ ที่ผูกพันกันด้วยหัวใจ

♥ เป็นมือ ที่คอยเยียวยายามเจ็บไข้

♥ เป็นจิตวิญญาณที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกัน

♥ และเป็นคู่ชีวิต ที่ทำให้ต่างฝ่ายต่างสงบใจซึ่งกันและกัน

     "การแต่งงาน" จึงหมายถึง การที่สองความนึกคิด และสองจิตวิญญาณ ต่างผสานรวมกันไว้ ณ พันธสัญญาอันหนักแน่น!!

จงยินดีกับชีวิตที่ยังมีผู้ตักเตือน...

     การที่ชีวิตยังมีคนเตือน ถือเป็นสิ่งวิเศษสำหรับชีวิตนั้น เพราะมันคือเครื่องหมายบ่งชี้ว่า "ยังมีคนใส่ใจและห่วงใย"

     ไม่ว่าการตักเตือนจะมาในรูปแบบใด  ตรงบ้างอ้อมบ้าง โผงผางหรือละมุนละม่อม หรือแม้แต่จะถูกต้องหรือผิดพลาด ก็จงภูมิใจและยินดีที่ยังมีผู้คอยตักเตือนท้วงติง

      ไม่มีใครชอบการถูกตำหนิ แม้แต่ตัวเราเอง แต่การมีอคติกับทุกข้อติติงที่ผ่านเข้ามา จะทำให้เราอยู่ยากในโลกแห่งความเป็นจริง เพราะเราได้กรองคนที่หวังดีออกจากชีวิตเราจนหมดสิ้น !

     ใจสงบยามถูกตำหนิ เป็นเรื่องยากสำหรับหลายคน แม้เราจะเป็นคนที่เอ่ยเองว่า "โปรดเตือนฉันที" แต่เมื่อถึงนาทีนั้น ก็ใช่ว่าจะรักษาท่าทีได้ทุกครั้งไป

     ดังนั้น การเป็นผู้รับคำเตือนที่ดีจึงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ไม่ใช่เรื่องที่ทำไม่ได้ อาจยากที่จะปรับใจยอมรับ แต่ยากกว่าหากปล่อยใจให้เตลิดไกลเกินกว่าจะกู่กลับ เพราะเมื่อหันมาอีกที อาจมองไม่เห็นใครที่กล้าตักเตือนท้วงติงเราอีกต่อไป

     ชีวิตจะไม่เหลืออะไรที่ดี หากอยู่ในหมู่คนที่ไม่คอยตักเตือนซึ่งกันและกัน และจะไม่เหลืออะไรดีดี หากรังเกียจรังงอนบรรดาผู้ตักเตือน !

เรื่องที่ชาวอาหรับประมวลไว้ใน 4 ประการ ได้แก่:

4 คน ที่อย่าหมางเมินห่างเหิน : พ่อ , แม่ , พี่ชายน้องชาย , พี่สาวน้องสาว

4 คน ที่อย่าแข็งกระด้างหยาบคาย : เด็กกำพร้า , คนยากจน , คนขัดสน , คนป่วย

4 อย่างที่อย่าทำ : หยิ่งยโส , กระหยิ่มใจ ลำพองตน , อิจฉา , ริษยา

4 พฤติกรรมที่ต้องมีประจำตัว : อดทน ,  สุขุม , มีความรู้ , ใจบุญ

     4 อาการ ที่ต้องขอความคุ้มครองให้พ้นไป : ความวิตกกังวล , ความเศร้าโศกเสียใจ, ความอ่อนแอไร้ความสามารถ และ ความตระหนี่ถี่เหนียว

๗๗๗๗๗๗๘๘๘๘๘๘๘๙๙๙๙๙๙๙๙๔๔๔๔๔๔๔๒๒๒๒๒๒๒๒๑๑๑๑๑๑๑๑๑๓๓๓๓๓๓๓๓