ไม่ผูกพันกับโลกดุนยา

 

อับดุลสลาม เพชรทองคำ

 

          อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาทรงมีคำสั่งใช้ให้เราป้องกันตัวของเรา และครอบครัวของเราให้รอดพ้นจากการถูกลงโทษในไฟนรกในวันกิยามฮฺ ในอัลกุรอานซูเราะฮฺอัตตะหฺรีม อายะฮฺที่ 6 อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาตรัสว่า

 

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ قُوٓاْ أَنفُسَكُمۡ وَأَهۡلِيكُمۡ نَارٗا وَقُودُهَا ٱلنَّاسُ وَٱلۡحِجَارَةُ

 

“ผู้ศรัทธาทั้งหลาย..จงปกป้องคุ้มครองตัวของพวกเจ้าและครอบครัวของพวกเจ้าให้พ้นจากไฟนรก

เพราะเชื้อเพลิงของมันคือมนุษย์และก้อนหิน(ที่เป็นรูปปั้นรูปเจว็ดต่าง ๆ)”

 

          ดังนั้น เราจึงต้องระวังตัวเราและครอบครัวของเราไม่ให้กลายเป็นเชื้อเพลิงของไฟนรก วิธีการก็คือ ให้เราพยายามศึกษาเรียนรู้ ทำความเข้าใจในบทบัญญัติศาสนาที่ถูกต้องของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา เมื่อได้เรียนรู้แล้ว เข้าใจแล้วก็ให้ปฏิบัติในสิ่งที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาทรงสั่งใช้ โดยพยายามทำให้มันสุดความสามารถของเรา และในขณะเดียวกัน เราต้องออกห่างและละทิ้งจากสิ่งที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาทรงห้ามโดยสิ้นเชิงด้วย ซึ่งนั่นก็คือ การที่เรายอมจำนนต่ออัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาอย่างแท้จริง

 

          เรื่อง ๆหนึ่งที่จะเป็นพื้นฐานให้หัวใจของเรายอมจำนนต่ออัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาก็คือ การที่หัวใจของเราต้องไม่ไปยึดติด ไม่ไปผูกพัน ไม่หลงใหลไปกับเรื่องราวของโลกดุนยา

 

           อันเนื่องมาจากว่า อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาทรงสร้างโลกดุนยาให้มันมีสีสัน ให้มีความสวยงาม ให้มีเรื่องราวที่ดึงดูดสายตา ดึงดูดจิตใจ ทำให้เรื่องราวต่าง ๆ บนโลกดุนยามันมีเสน่ห์ ทำให้มนุษย์มีความรัก มีความลุ่มหลงในสิ่งต่าง ๆเหล่านั้น ซึ่งพระองค์ทรงบอกว่า สิ่งต่าง ๆเหล่านั้น พระองค์ทรงสร้างมา ทรงให้มาเพื่อเป็นสิ่งอำนวยประโยชน์แก่มนุษย์ ให้มนุษย์ใช้ในการดำรงชีวิต เป็นเพียงสิ่งชั่วคราว ไม่ได้มีความยั่งยืนอะไร แต่สิ่งที่แท้จริงตลอดกาลก็คือ พระองค์ ซึ่งเราทุกคนต้องกลับไปพบกับพระองค์อย่างแน่นอน

 

     ในอัลกุรอานซูเราะฮฺอาละอิมรอน อายะฮฺที่ 14 อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาตรัสว่า

 

زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ ٱلشَّهَوَٰتِ مِنَ ٱلنِّسَآءِ وَٱلۡبَنِينَ وَٱلۡقَنَٰطِيرِ ٱلۡمُقَنطَرَةِ مِنَ ٱلذَّهَبِ وَٱلۡفِضَّةِ وَٱلۡخَيۡلِ ٱلۡمُسَوَّمَةِ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ وَٱلۡحَرۡثِۗ ذَٰلِكَ مَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَٱللَّهُ عِندَهُۥ حُسۡنُ ٱلۡمَ‍َٔابِ

 

     “(เรื่องของโลกดุนยา)ได้ถูกทำให้สวยงาม ( ถูกทำให้เป็นที่ลุ่มหลง) แก่มนุษย์ซึ่งความรักในบรรดาสิ่งที่เป็นเสน่ห์

     อันได้แก่ผู้หญิงและลูกชาย ทองและเงินอันมากมาย และม้าดี ๆ (พาหนะดี ๆ) และปศุสัตว์ และไร่นา ...

     ดังกล่าวนั่นแหละ เป็นสิ่งอำนวยประโยชน์ชั่วคราวในชีวิตความเป็นอยู่แห่งโลกดุนยานี้เท่านั้น และอัลลอฮฺ ..ณ พระองค์ คือที่กลับอันสวยงาม”

 

          ดังนั้น อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาจึงทรงบอกว่า การใช้ชีวิตของมนุษย์บนโลกดุนยาเป็นเพียงเรื่องของการละเล่น เรื่องของการสนุกสนาน เรื่องของการโอ้อวดกันในเรื่องต่าง ๆ เรื่องของการแข่งขันสะสมทรัพย์สมบัติ ก็คือเป็นชีวิตชั่วคราว ไม่ได้จีรังยั่งยืนอะไร ถือเป็นสิ่งหลอกลวง เป็นเสมือนภาพลวงตา

 

     ในอัลกุรอานซูเราะฮฺอัลหะดีด อายะฮฺที่ 20 อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาตรัสว่า

 

ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا لَعِبٞ وَلَهۡوٞ وَزِينَةٞ وَتَفَاخُرُۢ بَيۡنَكُمۡ وَتَكَاثُرٞ فِي ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَٱلۡأَوۡلَٰدِۖ كَمَثَلِ غَيۡثٍ أَعۡجَبَ ٱلۡكُفَّارَ نَبَاتُهُۥ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَىٰهُ مُصۡفَرّٗا ثُمَّ يَكُونُ حُطَٰمٗاۖ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَمَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٞۚ وَمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ

 

     “พึงทราบเถิดว่า แท้จริงการมีชีวิตอยู่ในโลกดุนยานี้ไม่ใช่อื่นใด เว้นแต่เป็นการละเล่นและการสนุกสนานร่าเริง และเครื่องประดับ และความโอ้อวดระหว่างพวกเจ้า และการแข่งขันกันสะสมในทรัพย์สินและลูกหลาน ...

     เสมือนดั่งเช่น น้ำฝนที่ทำให้พีชงอกงาม (ออกดอกออกผล) ซึ่งทำให้ชาวสวนชาวนาชาวไร่ต่างพึงพอใจ ...แต่และแล้ว (พืชพันธุ์เหล่านั้น)มันก็เหี่ยวแห้ง เจ้าจะเห็นมันเป็นสีเหลือง แล้วมันก็กลายเป็นเศษเป็นชิ้นแห้ง ( กลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยที่ปลิวว่อน นี่ก็เป็นการเปรียบสภาพของโลกดุนยา)..

     (แต่)ในโลกอาคิเราะฮฺนั้นมีการลงโทษอย่างแสนสาหัส และมีการอภัยโทษและมีความโปรดปรานจากอัลลอฮ....

     แท้จริง การมีชีวิตอยู่ในโลกดุนยานี้ จึงไม่ใช่อื่นใดนอกจากเป็นการแสวงหาผลประโยชน์แห่งการหลอกลวงเท่านั้น”

 

          เรื่องของโลกดุนยาจึงเป็นเรื่องของภาพลวงสำหรับผู้ที่หลงใหลไปกับมัน แต่สำหรับโลกอาคิเราะฮฺ จะเป็นชีวิตที่แท้จริง ซึ่งจะมีการลงโทษอย่างสาหัสสากรรจ์ มีการอภัยโทษ มีความโปรดปรานที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาจะประทานให้  

 

     ในอัลกุรอานซูเราะฮฺอัลอันกะบูต อายะฮฺที่ 64 อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาตรัสว่า

 

وَإِنَّ ٱلدَّارَ ٱلۡأٓخِرَةَ لَهِيَ ٱلۡحَيَوَانُۚ

 

     “แท้จริง ที่อยู่ ที่พำนักในโลกอาคิเราะฮฺนั้น แน่นอนมันคือชีวิตที่แท้จริง (มันคือชีวิตที่ หะยะวาน ชีวิตที่คงอยู่อย่างถาวร อยู่อย่างตลอดกาล)”

 

     เรามาดูว่า ท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัมใช้ชีวิตในโลกดุนยาอย่างไร ?

     อัลหะดีษ ( หะซันเศาะฮีหฺ )ในบันทึกของอิมามอัตติรมีซีย์ รายงานจากท่านอับดุลลอฮฺ บินมัสอู๊ด เราะฎิยัลลอฮุอันฮุเล่าว่า 

     ท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัมได้นอนบนเสื่อ เมื่อท่านนบีลุกขึ้น จึงได้เห็นรอยเสื่อบนสีข้าง(หรือผิวด้านข้าง)ของท่านนบี 

     เรา(บรรดาเศาะฮาบะฮฺ)จึงได้กล่าวว่า โอ้ท่านเราะซูลุลลอฮฺ เราจะหาที่นอน(ที่ดี ๆนุ่ม ๆ)มาให้ท่าน(แทนเสื่อผืนนั้น) ..

     (เมื่อท่านนบีได้ยินดังกล่าวนั้น) ท่านนบีจึงกล่าวว่า

 

: في الدُّنْيَا إِلَّا كَرَاكِبٍ اسْتَظَلَّ تَحْتَ شَجَرَةٍ، ثُمَّ رَاحَ وَتَرَكَهَا مَا لي وَللدُّنْيَا؟ مَا أَنَا

 

    “ฉันไม่ผูกพันกับ(เรื่องของ)โลกดุนยา ...(ชีวิตของ)ฉันกับโลกดุนยานี้ ก็เปรียบเสมือนดั่งคนเดินทาง (เมื่อเดินทางแล้วเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า หรือแดดร้อน เมื่อยังไปไม่ถึงที่หมาย ยังไม่ถึงจุดหมายปลายทาง ก็หาที่พักชั่วคราว) หาร่มเงาเพื่อพักผ่อนอยู่ใต้ต้นไม้ (เมื่อหายเหน็ดเหนื่อยแล้ว หายร้อนแล้ว )หลังจากนั้น( ก็เดินทางต่อ) และทิ้งร่มเงานั้น ทิ้งต้นไม้ต้นนั้นไว้เบื้องหลัง”

 

          นั่นก็หมายความว่า โลกดุนยาเป็นโลกที่เรามาพำนักอยู่เพียงชั่วครั้งชั่วคราว เหมือนต้นไม้ต้นนั้น ที่เมื่อเราจากมาแล้ว เราก็ไม่ได้หวนกลับไปยุ่งเกี่ยวกับมันอีก ...นั่นก็คือ ตัวอย่างเพียงเล็กน้อยในการใช้ชีวิตของท่านนบี เพื่อแสดงให้เราเห็นว่า ท่านนบีไม่ได้ผูกพันกับเรื่องราวความสุขสบายของโลกดุนยา นอนที่นอนอย่างไรก็ได้ เป็นถึงเราะซูลุลลอฮฺ แต่นอนบนเสื่อก็ได้ ดังนั้น อย่างเรานี่ เราไม่ต้องไปอะไรกับดุนยานี้ให้มาก ไม่ต้องไปสุขสบายให้มาก ไม่ต้องเจ้ายศเจ้าอย่างมาก เอาแต่พอสมควร ให้มันอยู่ในขอบเขตของบทบัญญัติศาสนา ไม่ตระหนี่แต่ก็ไม่ฟุ่มเฟือย ...

 

          ขอให้เราทราบว่า อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาทรงสร้างดุนยานี้มาให้แก่เรา เพื่อให้เราใช้ดุนยานี้ไปสร้างที่อยู่ที่พำนักที่ถาวรในโลกอาคิเราะฮฺ ซึ่งที่อยู่นี้ ที่พำนักนี้มีให้เลือกเพียงสองสถานที่เท่านั้น ก็คือ สวรรค์กับนรกเท่านั้น เลือกได้อย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้น จะอยู่สวรรค์หรืออยู่นรกก็ขึ้นอยู่กับการดำเนินชีวิตของเราในโลกดุนยานี้เท่านั้น

 

     แล้วเราจะใช้ชีวิตในโลกดุนยาอย่างไร ? จึงจะได้ที่อยู่ที่พำนักที่ถาวรตลอดกาลในโลกอาคิเราะฮฺได้อย่างถูกต้องดีงาม...

     ในอัลกุรอานซูเราะฮฺอัลเกาะศ็อศ อายะฮฺที่ 77 เป็นอายะฮฺที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาทรงเล่าถึงเรื่องราวของกอรูน ..

      กอรูนเป็นเครือญาติของท่านนบีมูซา อะลัยฮิสสลาม .. เป็นคนที่รู้เรื่องราวของบทบัญญัติศาสนาด้วย .. เป็นคนที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาได้ประทานทรัพย์สมบัติให้แก่เขาอย่างมากมาย มากมายขนาดที่ว่า เฉพาะกุญแจที่ใช้เปิดคลังสมบัติของกอรูนนั้น ต้องใช้ชายกลุ่มหนึ่ง ไม่ใช่คนเดียว แต่ต้องใช้ชายที่มีพละกำลัง ชายที่แข็งแรงกำยำหลาย ๆคนมาแบกหาม เฉพาะกุญแจอย่างเดียว ก็ยังแบกหามด้วยความยากลำบาก แล้วเราลองคิดดูว่า ทรัพย์สมบัติของกอรูนจะต้องมากมายขนาดไหน ...

     นี่คือสิ่งที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาทรงมอบให้แก่กอรูน ...แต่กอรูน กลับตอบแทนความโปรดปรานนั้นด้วยการเป็นคนที่หยิ่งยโส โอหัง เย่อหยิ่ง ตระหนี่ถี่เหนียว ไม่สนใจบทบัญญัติศาสนา มีความรู้แต่ไม่ปฏิบัติ ..ด้วยเหตุนี้ พวกพ้องส่วนหนึ่งจึงได้กล่าวตักเตือนกอรูน ตามที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาได้ตรัสว่า

 

 وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ

 

“จงแสวงหาที่พำนักในโลกอาคิเราะฮฺ จากสิ่งที่อัลลอฮฺได้ประทานให้แก่เจ้า”

 

          ก็คือ เมื่อเราได้รับความโปรดปรานอะไรก็แล้วแต่ ได้แสวงหาปัจจัยอะไรก็แล้วแต่ที่ทำอย่างถูกต้อง ถูกบทบัญญัติศาสนา เมื่อได้รับมาแล้วก็ให้นำสิ่งต่าง ๆเหล่านี้มาใช้ในหนทางของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้เงินมา ได้ทรัพย์สมบัติมา ให้นำมาใช้ในเรื่องราวของบทบัญญัติศาสนา จ่ายซะกาต ทำเศาะดะเกาะฮฺ ทำความดีต่อผู้คน เป็นผู้ที่ขอบคุณอัลลอฮฺ ปฏิบัติตามบทบัญญัติศาสนา เพื่อที่ในโลกอาคิเราะฮฺ ความดีที่เราทำจะทำให้เราได้ไปอยู่สวรรค์ของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา เป็นการใช้ดุนยาเพื่อแสวงหาที่อยู่ที่เป็นสวรรค์ในโลกอาคิเราะฮฺ

 

وَلَا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا

 

“แต่เจ้าก็อย่าลืมส่วนแบ่งของเจ้าบนโลกดุนยานี้”

 

          ไม่ใช่ว่าต้องนำสิ่งที่ได้รับมา มาเพื่อใช้สำหรับอาคิเราะฮฺทั้งหมด แต่ให้แบ่งมาเพื่อใช้เป็นความสุขสำหรับตัวเองด้วย ความสุขในเรื่องอะไรก็ได้ที่เราชอบ ที่เราพอใจ และที่มันอยู่ในขอบเขตของบทบัญญัติศาสนา ความสุขที่ไม่เกินเลย ไม่ฟุ่มเฟือย แล้วก็ไม่ทำให้เกิดความตระหนี่ จะแบ่งสัดส่วนอย่างไรก็อยู่ที่แต่ละคนจะแบ่งเอง ซึ่งเส้นแบ่งตรงนี้ก็จะได้รับผลตอบแทนไม่เหมือนกัน เสียสละความสุขส่วนตัวในดุนยามากหน่อย เพื่อทำเศาะดะเกาะฮญาริยะฮฺ อย่างนี้ ผลตอบแทนก็มากหน่อย เพราะได้ผลบุญไม่จบไม่สิ้น

 

وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ

 

     “และจงประกอบคุณงามความดี (ทำอามัลศอลิหฺตามที่อัลลอฮฺทรงสั่ง)

     เช่นเดียวกับที่อัลลอฮฺทรงดีต่อท่าน (ทรงมอบสิ่งดี ๆให้แก่ท่าน )

     ขอบคุณในความเมตตาของพระองค์ ทำดีต่อเพื่อนมนุษย์”

 

وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ

 

“และจงอย่าเสาะแสวงหาความชั่วร้ายบนหน้าแผ่นดิน”

 

 

          อย่าทำสิ่งที่เป็นความชั่ว สิ่งที่มันผิดต่อบทบัญญัติศาสนา อย่าทำร้ายเพื่อนมนุษย์ ไม่ต้องไปคิดทำ ไม่ต้องไปลงมือทำสิ่งที่มันผิดบทบัญญัติศาสนา

 

إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ

 

“แท้จริง อัลลอฮฺ ไม่ทรงรักไม่ทรงชอบผู้ที่ก่อความเสียหายในแผ่นดิน”

 

     ....อัลลอฮ์ไม่ทรงรักไม่ทรงชอบคนที่ยโสโอหัง หยิ่งผยอง คนที่ไม่ขอบคุณพระองค์ คนที่ฝ่าฝืนบทบัญญัติศาสนาของพระองค์

          นั่นก็คือแนวทางให้เราได้ใช้ในการดำเนินชีวิตในโลกดุนยาของเรา ก็ขอให้เรานำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันของเรา .. เราทุกคนมีอาชีพไม่เหมือนกัน มีทรัพย์สินเงินทองไม่เหมือนกัน มีฐานะ มีตำแหน่งหน้าที่การงาน มียศถาบรรดาศักดิ์แตกต่างกัน ดังนั้น พิจารณาตัวเราให้ดีว่าจะจัดการกับชีวิตของตัวเราอย่างไร จะแบ่งสันปันส่วนอย่างไร เพื่อที่จะให้สิ่งต่าง ๆที่เราได้รับมา นำเราไปสู่สวรรค์ของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ซึ่งคนที่จะทำเช่นนี้ได้ดี ไม่ใช่คนที่ร่ำรวยที่สุด ไม่ใช่คนที่ยิ่งใหญ่ มีอำนาจวาสนา ...แต่คือคนที่เขาไม่ผูกพัน ไม่ยึดติด ไม่ลุ่มหลงกับโลกดุนยา

 

          สุดท้ายนี้ ขออัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาได้ประทานความโปรดปรานให้แก่เรา ขอทรงช่วยเหลือเราให้เราเป็นผู้ที่มีหัวใจที่รู้คุณต่อพระองค์ ไม่ยึดติดกับโลกดุนยา ไม่ผูกพันกับเรื่องของโลกดุนยา ใช้ชีวิตในโลกดุนยาในสภาพที่นอบน้อมยอมจำนนต่ออัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาโดยสิ้นเชิง และได้ที่พำนักในโลกอาคิเราะฮฺเป็นสวรรค์ของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลาอย่างง่ายดาย

 

 

( นะศีหะห์ มัสญิดดารุลอิหฺซาน บางอ้อ )