แก่นธรรมแห่ง อิจเราะห์….แด่ศรัทธาชน ผู้ท้อแท้

 มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิของอัลลอฮ์ผู้ทรงอภิบาลแห่งสากลโลก และขอความสันติจงมีแด่ท่านนบีมูฮัมหมัด ซ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม บรรดาเครือญาติ บรรดาซอฮาบะฮ์ และตลอดจนผู้ปฏิบัติตามแนวทางของท่าน

     คำว่า ฮิจเราะห์ นั้น คือ การอพยบของท่านศาสนทูตจากเมืองมักกะห์ไปสู่เมืองมะดีนะห์  อันเนื่องจากความอธรรมของชาวกุเรซที่ป่าเถื่อนต่อหมู่ศรัทธาชนในเมืองมักกะห์ ด้วยการบัญชาของพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเมตตาปราณีเสมอ  ซึ่งในครั้งนั้นได้มีการรายงานโดยท่าน อิบนุอิสหาก จากท่าน อิบนุอับบาส เล่าว่า 

    “ได้มีการประชุมเกิดขึ้นซึ่งจัดตั้งโดยหัวหน้าเผ่าแต่ละเผ่ามาประชุมร่วมกันในการหามาตรการลงโทษท่านศาสนทูตที่เผยแผ่อิสลามให้แก่หมู่ประชาชนของพวกเขา และในครั้งนั้น มารร้ายอิบลีส ได้จำแลงร่างเป็นผู้เฒ่าเผ่านัจดีย์ มาเข้าร่วมด้วย ในการประชุมได้มีหัวหน้าเผ่าคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาว่าให้จับมุฮัมหมัดใส่พันธนาการ และนำไปทรมานจนตาย เหมือนกับนักกวีรุ่นก่อนหน้าเขา อิบลีสร้องขึ้นมาว่า “ไม่ได้” หากทำเช่นนี้เขาอาจจะหลุดรอดมาได้ด้วยกับการช่วยเหลือจากพักพวกของเขา แล้วจะทำให้เรื่องทั้งหมดยากขึ้นไปกว่านี้อีก

                ดังนั้น มีหัวหน้าเผ่าคนต่อไปได้เสนอขึ้นมาว่า ถ้าเช่นนั้นก็จับมูฮัมหมัดเนรเทศออกจากที่นี่ไปเสียก็หมดเรื่อง อิบลีสร้องขึ้นมาอีกว่า พวกท่านไม่รู้หรอกหรือว่า  มูฮำหมัดคนนี้มีคำพูดที่ทำให้คนหลงใหลเป็นอย่างดี  จนอาจจะทำให้คนที่ศรัทธาในตัวเขาหันมาทำร้ายพวกท่านก็เป็นได้ 

                บรรดาหัวหน้าเผ่าจึงเห็นด้วยกับเฒ่านัจดีย์อิบลีสตนนี้  จึงมีความคิดของอบูญะฮัลเกิดขึ้นว่า หากเช่นนั้นเราจะนำคนหนุ่มกำยำที่มีฝีมือการฆ่าของแต่ละเผ่ามาคนหนึ่ง มาร่วมกันฆ่ามูฮำหมัดให้ตายลงโดยที่เลือดของเขาติดอยู่ที่ดาบของตัวแทนแต่ละเผ่า  และฉันคาดว่า ความแค้นที่เผ่าบะนี ฮาชิมมีขึ้นนั้นไม่สามารถจะเอาผิดทุกเผ่าได้จึงทำให้เราไม่ต้องกลัวจากความผิดพลาดในแผนนี้  อิบลีสจึงแสดงความดีใจยอมรับในแผนร้ายอันนี้  แล้วทั้งหมดจึงแยกย้ายกลับไปดำเนินการตามแผน  เช่นนี้แล้วพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงรอบรู้ดียิ่ง จึงให้ญิบรีลมาบอกข่าวแก่ท่าน นบีมุฮัมหมัดให้สิ่งที่ชนเผ่าไร้ศรัทธา วางแผนเอาไว้ และได้ให้การช่วยเหลือ ศาสนทูตของพระองค์ให้พ้นภัยในครั้งนี้ โดยการให้ท่านศาสนทูต อพยพจากเมืองมักกะห์ไปสู่เมืองมะดีนะห์ ซึ่งถูกกล่าวในซูเราะ อัลอันฟาล”

            จากเรื่องราวข้างต้นนั้นส่งผลให้เห็นได้ว่า บรรดาผู้ศรัทธาในอิสลามนั้นย่อมมีบททดสอบอย่างแน่นอน  และทุกๆบทดสอบนั้นแฝงไปด้วยความเมตตาของพระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงเมตตาเสมอ ดังเช่นที่พระองค์ได้ทรงตรัสไว้ว่า

الم* أحسب الناس أن يقولوا أممناوهم لايفتنون*ولقد فتناالذين من قبلهم فليعلمن الله الذين صدقوا وليعلمن الكذبين* (العنكبوت 1-3)

ความว่า : อะลิฟ ลาม มีม   มนุษย์คิดหรือว่า พวกเขาจะถูกทอดทิ้ง เพียงแต่พวกเขากล่าวว่าเราศรัทธาและพวกเขาจะไม่ถูกทดสอบ กระนั้นหรือ  และโดยแน่นอน เราได้ทดสอบบรรดาก่อนหน้าพวกเขาแล้ว  ดังนั้นอัลลอฮ์จะทรงจำแนกให้รู้แจ้งถึงบรรดา ผู้สัตย์จริง และจะทรงจำแนกให้รู้แจ้งถึงบรรดาผู้กล่าวเท็จ (อัลอังกะบูต :1-3)

และอัลลอฮ์ยังทรงตรัสอีกว่า

ثم ننجي رسلنا والذين أمنواكذالك حقا علينا ننج المؤمنبنن (يونس 103)

ความว่า : แล้วเราจะช่วยบรรดารอซูลของเรา และบรรดาผู้ศรัทธาให้รอดพ้น เช่นนั้นแหละ เป็นหน้าที่เรา ที่เราจะช่วยบรรดามุอ์มินให้รอดพ้น (ยูนุส 103)

 
           หากแต่โอการที่ได้กล่าวมาข้างต้นนั้นเป็นสิ่งที่เรียกกันว่าการทดสอบ  ซึ่งผลการสอบที่จะออกมาปรากฏสู่สายตานั้นพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงรอบรู้ ได้รู้ดียิ่งว่าพระองค์ควรปฏิบัติเช่นใด ดังเช่น โองการที่ 103 ของซูเราะห์ยูนุสนั่นเอง และหากจะประสบผลสำเร็จได้ ก็ต้องอยู่บนพื้นฐานแห่งอัลอิสลามเท่านั้น มิใช่แนวทางอื่นๆ ที่สังคมกำลังให้ความหวัง ซึ่งไม่มีผู้ใดในจักรวาลนี้จะช่วยเหลือเราได้ นอกจากพระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงสร้างเท่านั้น!!!

          โอ้พี่น้องของเราในทุกๆสถานที่ ไม่มีการใดในโลกนี้จะดีไปกว่าการยืนหยัดของพวกท่าน หากพวกท่านได้รับรู้  ดั่งที่พระผู้เป็นเจ้าทรงตรัสไว้

ولاتهنوا ولا تحزنوا وأنتم الاعلون إن كنتم مؤمنين ( ال عمران 139 )

ความว่า : และพวกเจ้าจงอย่าท้อแท้ และจงอย่าเสียใจ และพวกเจ้านั้นคือผู้ที่สูงส่งยิ่ง หากพวกเจ้าเป็นผู้ศรัทธา (อาละอิมรอน 139)

              นี่คือรางวัลรอบพิเศษที่อัลลอฮ์ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ทรงจัดให้แก่พวกท่าน โดยที่ไม่มีผู้ใดในโลกนี้มีความสามารถทีจะให้ได้ และไม่มีผู้ใดจะได้รับได้นอกจากพระองค์ผู้ทรงรอบรู้จะประทานให้  พวกท่านจงอดทนต่อสู้ยืนหยัดบนความถูกต้องต่อไป  และบรรดาผู้อธรรมทั้งหลายนั้น พระองค์จะทรงลงโทษในสิ่งที่พวกเขากระทำเอาไว้อย่างเจ็บแสบสาสมยิ่ง

        ขอเรียกร้องพี่น้องมุสลิมทุกท่านได้โปรดช่วยขอดุอาอ์จากพระเจ้าของพวกท่านส่งภัยพิบัติ เหมือนครั้ง สมัย นบีนุห์ หรือ ครั้งสมัย สะมูด หรือ ครั้งสมัย อ๊าด หรือครั้งสมัย ฟิรอูน แก่พวกเขาด้วย ขอให้พระองค์ทรงให้เศรษฐกิจพวกพวกเขาพังพินาศสิ้น  เหมือนดังที่พวกเขาได้กระทำต่อพี่น้องของเราอย่างป่าเถื่อน  ขอพระองค์ทรงตอบรับการขอพรด้วยเถิด

ถอดความจากวรสาร อัดยุลนะบะวียฺ ของชมรมดะวะตุลฮักประเทศอียิปต์ 
ปีที่ 75 ฉบับที่ 779 ในเดือน มุหัรรอม – ซอฟัร ปี 1430 ฮิจเราะห์ 
เขียนโดย ดร.อิบรอฮีม อัลฮามฮิมีย์

โดย โต๊ะใบ
23/1/2009
1430/1/26