แด่หัวใจ(ที่ต้องดูแล) ♥

โดย อาจารย์มุฮัมมัด กาสุรงค์

          ผมขอเตือนตัวของผมเอง และท่านพี่น้องทั้งหลาย ให้ยำเกรงต่อพระองค์อัลลอฮฺให้มากๆ เพราะการยำเกรงต่อพระองค์อัลลอฮฺนั้น จะทำให้เราได้รับความสำเร็จทั้งโลกนี้และโลกหน้า

          ท่านพี่น้องครับ อัลลอฮฺได้สร้างมนุษย์มา โดยมีอวัยวะต่างๆ มากมาย อวัยวะแต่ละส่วนของร่างกายมนุษย์ก็มีหน้าที่ของมัน เช่น ดวงตามีหน้าที่มอง หูมีหน้าที่ฟัง มือมีหน้าที่หยิบจับสิ่งของ เป็นต้น เมื่ออวัยวะส่วนหนึ่งส่วนใดเกิดความเสียหาย ก็จะทำให้อวัยวะส่วนนั้นใช้การไม่ได้ เช่น เมื่อดวงตาเสีย ก็จะทำให้ไม่สามารถมองเห็นได้ เมื่อหูเสีย ก็จะทำให้ไม่ได้ยินเสียง เมื่อมือเสียใช้การไม่ได้ก็ทำให้ไม่สามารถหยิบจับสิ่งของต่างๆ ได้ คนๆ นั้น ก็กลายเป็นคนพิการ การดำเนินชีวิตของเขาก็มีแต่ความลำบาก แต่อวัยวะที่สำคัญที่สุดในร่างกายของมนุษย์เราก็คือ “หัวใจ “

ท่านร่อซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้กล่าวว่า

      “พึงทราบเถิด ร่างกายของมนุษย์นั้น มีเนื้ออยู่ก้อนเนื้อ ถ้าเนื้อก้อนนั้นดี ร่างกายทั้งหมดก็พลอยดีไปด้วย ถ้าเนื้อก้อนนั้นเสีย ร่างกายทั้งหมดก็พลอยเสียไปด้วย เนื้อก้อนนั้นก็คือ “หัวใจ”

(บันทึกโดย อิมาม อัลบุคอรีย์ และอิมาม มุสลิม)

          จากฮะดิษนี้เป็นหลักฐานยืนยันให้เรารู้ว่า คนที่มีจิตใจที่ดี จิตใจที่อีมานศรัทธาต่ออัลลอฮฺอย่างแท้จริงนั้น จะทำให้การกระทำของเขาเป็นการกระทำที่ดี เป็นประโยชน์ต่อตัวเอง เป็นประโยชน์ต่อสังคม ส่วนคนที่จิตใจไม่ดี การงานของเขานั้นจะเป็นการงานที่เกิดผลร้ายต่อตัวเขาเอง และสร้างความเสียหายให้เกิดขึ้นกับสังคม ดังนั้น จึงเป็นหน้าที่ที่จำเป็นสำหรับมุสลิมทุกคนที่จะต้องดูแลหัวใจให้เป็นหัวใจที่ดี มีอีมานศรัทธาต่ออัลลอฮฺ อย่างแท้จริงและมีความบริสุทธิ์ใจต่อพระองค์

          ท่านพี่น้องครับ มันไม่ใช่เรื่องแปลก การที่เรืออยู่ในน้ำแต่เมื่อใดที่น้ำมาอยู่ในเรือนั่นแหละ มันเป็นเรื่องแปลก ฉันใดก็ฉันนั้น การที่คนเราอยู่ในโลกดุนยา ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่เมื่อใดที่ดุนยามาอยู่ในตัวคนเรา นั่นแหละ คือเรื่องแปลก เรือที่อยู่ในน้ำนั้น มันสามารถที่จะล่องไปตามทางของมันเพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทาง แต่เมื่อใดน้ำเข้ามาอยู่ในเรือ เรือก็จะอับปางจมลงสู่ใต้น้ำ ไม่สามารถเดินทางต่อไปได้ 

          เช่นเดียวกับคนเราที่อยู่ในโลกดุนยานี้ก็เพื่อเดินทางไปสู่ความเมตตาของอัลลอฮฺ ตะอาลา เดินทางไปสู่สวนสวรรค์ของพระองค์ แต่เมื่อใดดุนยาเข้ามาอยู่ในตัวคน มาครอบงำจิตใจคนแล้วก็จะทำให้คนๆ นั้น หลงใหลอยู่กับดุนยา แล้วชีวิตของเขาก็จมปลักอยู่กับดุนยาจนลืมอาคิเราะฮฺ ทำให้เขาไม่สามารถไปถึงความเมตตาของพระองค์ และไม่สามารถไปถึงสวนสวรรค์ขอพระองค์ได้

         ฉะนั้นการดำเนินชีวิตของมุสลิม จะต้องมีทั้งสองโลกพร้อมๆ กัน คือ ทั้งโลกดุนยาและโลกอาคิเราะฮฺ อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า

“และจงแสวงหาสิ่งที่อัลลอฮฺได้ประทานแก่เจ้าเพื่อปรโลก และอย่าลืมส่วนของเจ้าแห่งโลกนี้”

(อัลก่อศ็อศ 28 : 77)

          จากอายะฮฺนี้ จะเห็นได้ว่า อัลลอฮฺ ตะอาลา ทรงใช้ให้เราประกอบอาชีพมาเลี้ยงตัวเราเอง และคนในครอบครัวของเรา ท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า

“การแสวงหา (ริสกีย์) ที่หะล้าล เป็นหน้าที่จำเป็นแก่มุสลิมทุกคน”

(บันทึกโดย อัฏฏ็อบรอนีย์)

          จากฮะดิษ ท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม บอกเอาไว้อย่างชัดเจนว่า การประกอบอาชีพนั้นเป็นหน้าที่ ที่จำเป็นสำหรับมุสลิมทุกคน เพื่อที่จะใช้ชีวิตอยู่ในโลกดุนยาอย่างสมเกียรติ และอาชีพที่ทำนั้นจะต้องเป็นอาชีพที่หะล้าล ท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ยังบอกอีกว่า

“แท้จริง อัลลอฮฺ ตะอาลา ทรงรักที่จะเห็นบ่าวของพระองค์ บากบั่น แสวงหา (ริสกีย์) ที่หะล้าล”

(บันทึกโดย อัตดัยลามีย์ และอัฏฏ็อบรอนีย์)

          การประกอบอาชีพที่หะล้าลเป็นสิ่งสำคัญยิ่งสำหรับมุสลิม เพื่อที่เงินทุกบาททุกสตางค์ที่ได้มาจะได้เป็นเงินที่หะล้าล อาหารที่เรากินเข้าไป ก็จะเป็นอาหารที่หะล้าล อาหารที่เรานำไปให้คนในครอบครัวเราทาน ก็เป็นอาหารที่หะล้าล บะร่อกัตแห่งชีวิตก็จะเกิดขึ้นในครอบครัวเรา แต่ถ้าเราประกอบอาชีพที่ศาสนาห้าม เงินทุกบาททุกสตางค์ที่เราได้มาก็จะเป็นเงินที่หะรอม (ต้องห้าม) เมื่อเรานำเอาเงินนั้นที่เกิดมาจากของหะรอม ไฟนรกเท่านั้นที่เหมาะสมกับเลือดเนื้อที่เกิดมาจากของหะรอม บะร่อกัตแห่งชีวิตก็จะหมดไป อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า

     “โอ้ บรรดาผู้ศรัทธาแล้วทั้งหลาย สูเจ้าทั้งหลายจงอย่ากิน(เอา)ทรัพย์สินของพวกสูเจ้า ระหว่างพวกสูเจ้าโดยเท็จ (ไม่เป็นธรรม)”

(อันนิซาอฺ 4 : 29)

          ท่านพี่น้องครับ เราต้องพยายามดูแลหัวใจของเรา อย่าให้ดุนยามาครอบงำหัวใจของเรา จนทำให้เราหลงใหลไปกับมัน จนลืมที่จะรำลึกถึงอัลลอฮฺ ทำให้ชีวิตเราต้องอับปางจมลงสู่ใต้ดุนยา บั้นปลายแห่งชีวิต ต้องถูกลงโทษอยู่ในขุมนรก พระองค์อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า

     “โอ้ มุฮัมมัด เรื่องราววันกิยามะฮฺอันสยดสยองนั้น เจ้าทราบดีแล้วใช่ไหม? ในวันนั้น ใบหน้าของคนหลายคนจะหม่นหมอง คนเหล่านี้ทำงานหนัก และเหนื่อยมาตลอด แล้วต้องมาเข้านรก ที่สุดจะร้อน จนหาที่เปรียบไม่ได้”

(อัลฆอซียะฮฺ 88 : 1-4)

          มุสลิมจะต้องเป็นผู้ที่บากบั่นในการแสวงหาริสกีย์ที่หะล้าล ในเวลาเดียวกันก็จะต้องเป็นผู้ที่รู้จักขอบคุณต่อพระองค์อัลลอฮฺ ตะอาลา และรำลึกถึงพระองค์อยู่เป็นประจำ เราจะต้องเชื่อมั่นอย่างแท้จริงว่า พระองค์เป็นผู้ทรงประทานริสกีย์ให้กับเรา เราจะต้องเป็นผู้ที่พอใจกับริสกีย์ที่เราได้รับ มีจิตใจที่สงบ หวังในความเมตตาจากพระองค์อัลลอฮฺ ตะอาลา รำลึกถึงพระองค์ให้มากๆ เพราะการรำลึกถึงพระองค์นั้น จะทำให้เรามีจิตใจที่สงบ อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า

     “บรรดาผู้ศรัทธา และจิตใจของพวกเขาสงบด้วยการรำลึกถึงอัลลอฮฺ พึงทราบเถิด ด้วยการรำลึกถึงอัลลอฮฺเท่านั้น ทำให้จิตใจสงบ บรรดาผู้ศรัทธาและกระทำความดี ความผาสุกย่อมได้แก่พวกเขาและเป็นการกลับไปที่ดียิ่ง”

(อัรเราะอ์ดฺ 13 : 28-29)

          ดังนั้น การที่เราจะทำให้หัวใจของเราเป็นหัวใจที่มีความยำเกรงต่อพระองค์อัลลอฮฺ ตะอาลา มีความบริสุทธิ์ใจต่อพระองค์อย่างแท้จริงนั้น เราจะต้องพยายามทำอิบาดะฮฺต่อพระองค์ให้มากๆ พยายามอ่านอัลกุรอาน และพิจารณาความหมายเป็นประจำ อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า

     “แท้จริง บรรดาผู้ที่ศรัทธานั้นคือ ผู้ที่เมื่ออัลลอฮฺถูกกล่าวขึ้นแล้ว หัวใจของพวกเขาก็หวั่นเกรง และเมื่อบรรดาโองการของพระองค์ถูกอ่านแก่พวกเขา โองการเหล่านั้นก็เพิ่มพูนความศรัทธาแก่พวกเขา และแด่พระเจ้าของพวกเขานั้น พวกเขามอบหมายกัน”

(อัลอันฟาล 8 : 2)

          ถึงเวลาแล้วหรือยัง ! ที่เราจะต้องดูแลหัวใจของเราให้เป็นหัวใจที่มีอีมานศรัทธาต่อพระองค์อัลลอฮ์อย่างแท้จริง เป็นหัวใจที่มีความยำเกรงต่อพระองค์ เป็นหัวใจที่มีความนอบน้อมต่อพระองค์ เป็นหัวใจที่มีความรัก มีความหวังต่อพระองค์ และกลัวการลงโทษของพระองค์ หรือว่าเราจะปล่อยให้หัวใจของเรา เป็นหัวใจที่ตามอารมณ์ความใคร่ของตัวเอง เป็นหัวใจที่ไม่ยอมขอบคุณ ไม่ยอมสรรเสริญต่อพระองค์ เป็นหัวใจที่เนรคุณต่อพระองค์ เป็นหัวใจที่แข็งกระด้าง เหมือนกับประชาชาติก่อนๆ อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า

     “ยังไม่ถึงเวลาอีกหรือ สำหรับบรรดาผู้ศรัทธาที่หัวใจของพวกเขาจะนอบน้อมต่อการรำลึกถึง อัลลอฮฺ และสิ่งซึ่งได้มีลงมา คือ ความจริง

     และพวกเขาอย่าได้เป็นเช่นบรรดาผู้ที่ได้รับคัมภีร์มาแต่ก่อนนั้น แล้วช่วงเวลาได้เนิ่นนานเกินไปแก่พวกเขา ดังนั้น จิตใจของพวกเขาจึงแข็งกระด้างและส่วนมากของพวกเขาจึงเป็นผู้ฝ่าฝืน”

(อัลฮะดี๊ด 57 : 16)

          ท้ายนี้ขอฝากดุอาอฺบทหนึ่ง เป็นดุอาอฺที่ขอต่อพระองค์ให้เราเป็นบ่าวที่รู้จักขอบคุณต่อพระองค์ รำลึกถึงพระองค์ และทำอิบาดะฮฺต่อพระองค์เป็นประจำ ขอให้พวกเราทุกคนพยายามขอดุอาอฺ บทนี้ให้เป็นประจำ

“โอ้ อัลลอฮฺ ขอพระองค์ทรงช่วยฉันในการรำลึกถึงพระองค์ และการขอบคุณพระองค์ และ การประกอบอิบาดะฮฺที่ดีต่อพระองค์”

อามีน

อนุสรณ์งานประจำปี 2516 มุสลิมวิทยาคาร