กี่ครั้งแล้วการลงโทษ ! 
 

แปลโดย สุไลมาน รอดนวล

นักศึกษาคนหนึ่งถามเชคของเขาว่า พวกเราทำมะศียะฮ์(การฝ่าฝืน)กี่ครั้ง และพระองค์ไม่ทรงลงโทษพวกเรา ?

ว่าแล้ว เชคเลยตอบแก่เขาว่า : กี่ครั้งที่อัลลอฮ์  ลงโทษเธอ แต่เธอไม่รู้ ?

♦ ไม่ใช่ว่า ความรู้สึกถึงความหอมหวามของการมุนาญาต(การรำลึกถึงอัลลอฮ์ )ได้หายไป นั้นเป็นบทลงโทษหนึ่ง ?

♦ และไม่มีภัยพิบัติที่ยิ่งใหญ่ประสบกับคนๆหนึ่ง ยิ่งไปกว่าหัวใจเขาแข็งกระด้าง

♦ แท้จริงบทลงโทษที่ใหญ่สุด ที่เป็นไปได้ว่าคุณจะเจอมัน คือความน้อยของความจำเริญต่อการงานต่างๆที่ดี

♦ ไม่ใช่ว่า วันเวลาได้ผ่านเธอไป โดยที่ไม่ได้อ่านกุรอาน ? (นี่แหละคือบทลงโทษหนึ่ง)

♦ ไม่ใช่ว่าค่ำคืนต่างๆอันยาวนานได้ผ่านเธอไป ในขณะที่เธอถูกปิดกั้นจากการนมาซยามค่ำคืน ? (นี่ก็ถือเป็นบทลงโทษหนึ่ง)

♦ ไม่ใช่ว่า ฤดูกาลแห่งความดี เดือนรอมาฎอน หกวันของเดือนเชาวาล สิบวันของเดือนซิลหิจญะฮ์ และอื่นๆ ในสภาพที่ท่านไม่ได้รับความสำเร็จเพื่อให้ได้รับประโยชน์จากมันอย่างที่ควรได้รับ มีบทลงโทษที่มากมายกว่านี้อีกใหม ?

เธอไม่รู้สึกว่าการเชื่อฟัง มันหนักดอกหรือ ?

เธอไม่รู้สึกว่า อ่อนแอต่ออารมณ์ใฝ่ต่ำดอกหรือ ?

 
♣  ไม่ใช่ว่าเธอกำลังถูกทดสอบด้วยความรักในทรัพย์สมบัติ ตำแหน่ง และชื่อเสียง..?

♣ จะมีบทลงโทษไหนอีก ที่มากกว่านี้ ?

♣ ไม่ใช่ว่า เธอรู้สึกเบา ต่อการนินทา ว่าร้าย และการโกหก ?

♣ ไม่ใช่ว่าเธอยุ่งอยู่กับ การไปสอดรู้สอดเห็นต่อเรื่องที่ไม่เป็นประโยชน์แก่เธอ ?

♣ ไม่ใช่ว่าเธอลืมอาคีเราะ และทำให้ดุนยาเป็นเป้าหม้ายหลักของเธอ ?

♣ การหลอกลวงนี้ ไม่ใช่อื่นใดเว้นแต่เป็นรูปแบบของบทลงโทษจากอัลลอฮ์ 

จงระวังเถิด ! โอ้ลูกของฉัน...

แท้จริงบทลงโทษของอัลลอฮ์  ที่เบาสุด คือถูกวางอยู่บนวัตถุ ทรัพย์สมบัติ ลูกหลาน และสุขภาพ

และบทลงโทษที่ใหญ่สุด คือที่มีอยู่กับหัวใจ

ดังนั้นจงขอความปลอดภัยจากอัลลอฮ์  และขออภัยโทษจากบาปของเธอ

เพราะแท้จริงบ่าวคนหนึ่ง ที่ถูกห้ามจากความจำเริญเพื่อปฎิบัติการเชื่อฟัง มีสาเหตุมาจากบาปที่เขาสะสมไว้
 

          ในที่สุดบทลงโทษที่หนักสุด ไม่ใช่ตอนที่เราจากทรัพย์สิน วัตถุ และตำแหน่งที่หายไป แต่บทลงโทษที่หนักกว่านั้นจากอัลลอฮ์   คือ ตอนที่อัลลอฮ์  ได้ปิดกั้นตัวและหัวใจของเราจากการทำความดีต่างๆ