อัลลอฮ์ ถูกให้คุณลักษณะการหลงลืมด้วยหรือ ?
แปลเรียบเรียง อบูชีส
ฟัตวา ชัยค์อุซัยมีน ร่อฮิมะฮุลลอฮ์
สำหรับคำว่า ลืม นั้น มีสองความหมายด้วยกัน !!!
ความหมายแรก คือ : ลืมจากสิ่งหนึ่งที่เคยรู้ เช่นดำรัสของอัลลอฮ์ :
"โอ้พระเจ้าของพวกเรา ! โปรดอย่าเอาโทษแก่เราเลย หากพวกเราลืม หรือผิดพลาดไป"
และพระองค์ ตรัสอีกความว่า :
"และโดยแน่นอน เราได้ให้คำมั่นสัญญาแก่อาดัมแต่กาลก่อน แต่เขาได้ลืม และเราไม่พบความมั่นใจอดทนในตัวเขา"
(ความหมายจากทัศนะหนึ่ง ที่ให้ความหมายว่า “ลืม”)
เช่นคำพูดของท่านนบี : “ แท้จริงฉันเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง ฉันก็ลืม เหมือนที่พวกท่านลืม ดังนั้นเมื่อฉันลืม พวกท่านจงเตือนฉัน”
ท่านนบี กล่าวอีกว่า :
“ใครก็ตามที่นอนหลับจนเลยเวลาละหมาด หรือ หลงลืมการละหมาด(จนเลยเวลา) ดังนั้นเขาจงละหมาด เมื่อเขานึกขึ้นได้”
และนี่คือความหมายของคำว่า ลืม ที่ถูกปฏิเสธแก่อัลลอฮ์ ด้วยกับหลักฐานทั้งสอง หลักฐานทางด้านบทบัญญัติ และหลักฐานทางด้านสติปัญญา
หลักฐานทางด้านบทบัญญัติ :
ดำรัสของอัลลอฮ์ แก่นบีมูซา ว่า :
มูซากล่าวว่า “ความรู้ในเรื่องนั้น อยู่ที่พระเจ้าของฉัน ในบันทึกของพระองค์ พระเจ้าของฉันจะไม่ทรงผิดพลาด และไม่ทรงหลงลืม”
หลักฐานทางด้านสติปัญญา :
แท้จริงการหลงลืมนั้น เป็นความบกพร่อง และอัลลอฮ์ ปราศจากความบกพร่อง พระองค์มีคุณลักษณะที่สมบูรณ์แบบ ดังที่พระองค์ ตรัสไว้ความว่า
"และพระองค์ คือ ผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงปรีชาญาณ"
และด้วยเหตุนี้ จึงไม่อนุญาตให้คุณลักษณะแก่อัลลอฮ์ ด้วยกับความหลงลืม ด้วยกับความหมายนี้ ไม่ว่าจะด้วยกับสภาพใดก็ตาม
ความหมายที่สอง ของคำว่า หลงลืม คือ การละทิ้ง จากความรู้ และจากความตั้งใจ
ดังเช่นดำรัสของอัลลอฮ์ ที่ความว่า :
“ครั้นเมื่อพวกเขาลืมสิ่งที่พวกเขาถูกเตือน ให้รำลึกในสิ่งนั้น เราก็เปิดให้แก่พวกเขาซึ่งบรรดาประตูของทุกสิ่ง”
อัลลอฮ์ ตรัสไว้อีกความว่า :
"และโดยแน่นอน เราได้ให้คำมั่นสัญญาแก่อาดัมแต่กาลก่อน แต่เขาได้ลืม (ละทิ้งคำสั่ง) และเราไม่พบความมั่นใจอดทนในตัวเขา"
(จากทัศนะที่สองของการอธิบายอายะห์นี้ ที่ให้ความหมายว่า ละทิ้ง )
และเช่นเดียวกับคำพูดของท่านนบี ในเรื่องประเภทต่างๆของเจ้าของม้า “และมีชายคนหนึ่ง ที่เลี้ยงม้า เพื่อให้มีความพอเพียง ไม่ขอผู้ใด และเขาไม่ละทิ้งสิทธิของอัลลอฮ์ (จ่ายซอดาเกาะห์ หรือ จ่ายซะกาตจากราคาของมัน) ดังนั้นสำหรับเขาจะได้รับการปกป้องคุ้มครอง “
และนี่คือความหมายจากคำว่า ละทิ้ง ที่ถูกยืนยันแก่อัลลอฮ์
ดังที่พระองค์ ตรัสไว้ความว่า :
“ดังนั้น พวกเจ้า(ชาวนรก)จงลิ้มรสเถิด เนื่องด้วยพวกเจ้าได้ลืมการชุมนุมกันในวันนี้ของพวกเจ้า แท้จริงเราก็ลืมพวกเจ้าด้วย”
อัลลอฮ์ ตรัสเกี่ยวกับมุนาฟิกว่า :
“โดยที่พวกเขาลืมอัลลอฮ์ แล้วพระองค์ก็ทรงลืม(ทอดทิ้ง)พวกเขา บ้าง แท้จริงบรรดามุนาฟิกนั้นพวกเขาคือผู้ละเมิด”
และในฮะดิษมุสลิม ในบทอัซซุฮ์ วัรร่อกออิ๊ก จากอบีฮุร็อยเราะห์ ร่อฏิยัลลอฮ์ อันฮุ่ กล่าวว่า :
พวกเขาถามว่า : โอ้ร่อซูลุลลอฮ์ เราจะเห็นผู้อภิบาลของเราในวันกิยามะห์หรือไม่ ?
ซึ่งถูกกล่าวไว้ในฮะดิษ บทนี้ มีใจความว่า : แท้จริงอัลลอฮ์ จะพบกับบ่าว และพระองค์จะกล่าวว่า : เจ้ารู้ใหมว่าเจ้าจะต้องมาพบกับข้า ?
บ่าวคนนั้นก็กล่าวว่า : ไม่
อัลลอฮ์ จึงตอบว่า : ดังนั้นข้าก็จะทอดทิ้งเจ้า เหมือนกับที่เจ้าลืม(ละทิ้งคำสั่ง)ข้า
การละทิ้งของอัลลอฮ์ ต่อสิ่งหนึ่ง เป็นลักษณะหนึ่งจากลักษณะด้านการกระทำที่เกิดขึ้นด้วยกับความประสงค์ ที่อยู่ภายใต้วิทยะปัญญาของพระองค์ ดังที่อัลลอฮ์ ตรัสไว้ความว่า :
“อัลลอฮ์ ก็ทรงนำเอาแสงสว่างของพวกเขาไป และปล่อยพวกเขาไว้ในบรรดาความมืด”
“ และวันนั้นเราได้ปล่อยให้บางส่วนของพวกเขาปะทะกับอีกบางส่วน”
“ และโดยแน่นอน เราได้ทิ้งสัญญาณอันชัดแจ้ง”
และตัวบทมากมาย ในการยืนยันการละทิ้ง การทอดทิ้ง การปล่อยไม่สนใจ และอื่นๆ จากคุณลักษณะที่เกี่ยวข้องกับความประสงค์ของอัลลอฮ์ และตัวบทที่บ่งชี้ถึงความสมบูรณ์ของเดชานุภาพ และอำนาจของพระองค์ และการยืนหยัดการกระทำต่างๆนี้แก่อัลลอฮ์ โดยที่ไม่เปรียบเสมอเหมือนการยืนยันนี้กับสิ่งถูกสร้าง และถึงแม้จะมีรากฐานความหมายอันเดียวกัน ดังเช่นเป็นทีรู้กันในอะห์ลุซซุนนะห์
http://islamqa.info/ar/34854