ความรักที่มีต่อท่านนะบี

 

 

ดร.อับดุลเลาะ  หนุ่มสุข

 

         เดือนเราะบีอุลเอาวั้ล ( ربيع الأول)  เป็นเดือนที่ 3 ตามปฎิทินอิสลาม คำว่า เราะบีอฺ(  ربيع) แปลว่าใบไม้ผลิ ส่วนคำว่าเอาวั้ล ( أول)   แปลว่า แรก หรือที่หนึ่ง เนื่องจากมีเราะบีอุษษานีย์ ( ربيع الثاني )  ซึ่งแปลว่าใบไม้ผลิที่สอง รอบีอุลเอาวั้ลจึงเป็นใบไม้ผลิแรกที่เป็นจุดเริ่มต้นของความมีชีวิตชีวาของมนุษย์และของโลก และด้วยเหตุนี้กระมัง อัลลอฮฺซุบฮานะฮูวะตะอาลา จึงได้กำหนดให้เดือนเราะบีอุลเอาวั้ลเป็นเดือนแห่งการเกิดของท่านนะบีมูฮำหมัด

           เมื่อครั้งที่ผู้เขียนเป็นนักศึกษาอยู่ที่นครมะดีนะฮฺ ซึ่งเป็นสถานที่ฝังศพของท่านนะบี ได้สังเกตเห็นว่า นอกเหนือจากเทศกาลฮัจญ์ และเดือนรอมฎอนแล้ว เดือนรอบีอุลเอาวั้ลเป็นอีกเทศกาลหนึ่งที่มีมุสลิมจำนวนมากจากทุกทวีป หลั่งไหลเข้ามายังนครมะดีนะฮฺเพื่อมาละหมาดที่มัสยิด อันนะบะวีย์ และเยี่ยม(ซิยาเราะฮฺ) สถานที่ฝังศพ(กุโบร์) ของท่านนะบีมูฮำหมัด นครมะดีนะฮฺในช่วงดังกล่าวจะคราคร่ำไปด้วยผู้คนชาวต่างชาติทั่งที่เป็นชาวอาหรับและมิใช่ชาวอาหรับ  เป็นอีกเทศกาลหนึ่งของมุสลิมทั่วโลกที่มีโอกาสได้ไปเยือนนครมดีนะฮฺเพื่อแสดงออกถึงความรักอันเปี่ยมล้นที่มีต่อท่านนะบี   เสียงกล่าวคำเศาะละวาต (ขอความจำเริญ) และคำสลาม(ขอความสันติ)  แด่ท่านนะบี  ดังอื้ออึงบริเวณหน้าที่ฝังศพของท่านนะบี  ใต้โดมสีเขียว ปนกับเสียงสะอึกสะอื้นและเสียงร้องให้ของผู้คนที่มีความรู้สึกตื้นตันจนไม่สามารถกลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้นไว้ได้ ใครก็ตามที่มีโอกาสได้ไปเยี่ยม (ซิยาเราะฮฺ) กุโบร์ของท่านนะบี  จะเข้าใจดีถึงความรู้สึกดังกล่าว 

          ผู้เขียนได้มีโอกาสใช้ชีวิตอยู่ในนครมะดีนะฮฺค่อนข้างนาน มีความคุ้นเคยกับมัสยิดนะบะวีย์ เพราะใช้มัสยิดนะบะวีย์เป็นทั้งที่ละหมาด ที่ท่องจำอัลกุรอ่าน ที่ดูหนังสือ ที่เรียนและที่สอนหนังสือ ที่ประชุม ที่พบปะสังสรรค์ ที่ละศีลอด และที่นอนหลับพักผ่อน แต่ถึงกระนั้น ทุกครั้งที่ได้เข้าไปซิยาเราะฮฺกุโบร์ของท่านนะบี  ก็จะมีความรู้สึกตื้นตันไม่แตกต่างจากคนอื่นๆ   ชาวนครมะดีนะฮฺเมื่อจะเดินทางออกนอกเมืองหรือเดินทางเข้าเมืองมักจะกล่าวเศาะละวาตต่อท่านนะบี  เสมอ  บางคนจะหันไปที่มัสยิดนะบี  เพื่อกล่าวเศาะละวาตพร้อมยกมือแสดงความคารวะ  เป็นภาพที่คุ้นตาสำหรับทุกคนที่ได้มาเยือนนครแห่งนี้ และคงปฎิเสธไม่ได้เลยว่าการแสดงออกดังกล่าวเป็นการแสดงออกของผู้ที่มีความรักและมีความความผูกพันต่อท่านนะบี  แม้ว่าเป็นเพียงการแสดงออกภายนอกก็ตาม

 

          ข้อสังเกตอีกประเภทหนึ่งที่ผู้เขียนมีความประทับใจเป็นอย่างยิ่งต่อการแสดงออกซึ่งความรักต่อท่านนะบี  ของชาวนครมะดีนะฮฺ และชาวอาหรับโดยทั่วไป คือการระงับเหตุทะเลาะวิวาทและการโต้เถียงกันด้วยการกล่าวคำว่า  “صَلُّوْا عَلَى النَّبِيِّ”  แปลว่า “จงเศาะละวาตต่อท่านนะบี” เป็นคำพูดที่สามารถสะกดให้ทั้งสองฝ่ายที่กำลังโต้เถียงกันและกำลังอยู่ในอารมณ์ของความโกรธ ลดอุณหภูมิลงได้  และแต่ละคนก็จะเยือกเย็นลงด้วยการกล่าวคำเศาะละวาตต่อท่านนะบี        “   أَللهمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد    ”

         ผู้เขียนเคยพบเห็นการทะเลาะวิวาทของชาวอาหรับอยู่บ่อยครั้ง บางครั้งรุนแรงจนมีการใช้กำลัง  แต่ก็น่าอัศจรรย์ที่ทุกอย่างจบลงด้วยการต่างคนต่างกล่าวเศาะละวาตต่อท่านนะบี  แล้วก็เลิกแล้วต่อกัน นับเป็นวัฒนธรรมและประเพณีที่น่าเลียนแบบเป็นอย่างยิ่ง

           ตัวอย่างของการแสดงความรักและความเคารพต่อท่านนะบี  นั้นมีมากมายเหลือเกิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ชาวสลัฟศอและห์ (กัลญาณชนรุ่นเศาะฮาบะฮฺ ตาบีอีน และตาบิอิตตาบิอีน)  ความรักที่มีต่อท่านนะบี  ของคนเหล่านั้นเป็นความรักที่สูงส่งและยิ่งใหญ่มาก เพราะเป็นความรักที่เกิดขึ้นจากศรัทธาอันเปี่ยมล้นและบริสุทธิ์ เป็นศรัทธาที่ท่านนะบี  ได้กล่าวสอนไว้ในหะดีษบทหนึ่งที่ว่า:

“  وَوَلَدِه وَالنَّاسِ أَجْمَعِيْن لاَ يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى أَكُوْنَ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ واَلِدِه    ”

“คนหนึ่งในหมู่พวกเจ้าจะยังไม่เป็นผู้ศรัทธาจนกว่าฉัน(หมายถึงนะบี)จะเป็นที่รักสำหรับเขายิ่งกว่าบิดามารดาของเขา บุตรของเขา และมนุษย์ทั้งหมด”

(บุคอรีย์ หมายเลข 15)

          ความรักต่อท่านนะบี  ในความหมายนี้คือการเทิดทูนซุนนะฮฺและแบบอย่างของท่านนะบี  เหนือสิ่งอื่นใด แม้สิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่รักยิ่งในชีวิตเช่นบุพการีและบุตรธิดาก็ตาม

 

           ทำอย่างไรจึงจะให้ความรักต่อท่านนะบี  ในความหมายดังกล่าวเกิดเป็นรูปธรรมที่ชัดเจนในการดำเนินชีวิต แทนที่จะเน้นกันแต่เพียงความรักต่อท่านนะบี  ในรูปแบบที่เป็นสัญลักษณ์เช่น สติกเกอร์ “เรารักนะบี  ” ที่ติดอยู่ตามที่ต่างๆ การจัดพิธีเมาลิด การร่ายบทกลอนที่เกี่ยวกับท่านนะบี  ตลอดจนถึงการเดินขบวนประท้วงในกรณีที่มีผู้นำเอาท่านนะบี  ไปล้อเลียน และดูถูกเหยียดหยาม การแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ เหล่านี้แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่ทำได้ หรือสมควรทำแต่ก็ไม่ถือว่าเป็นส่วนที่เป็นสารัตถะที่สำคัญ คงไม่มีประโยชน์อะไร หากสังคมมุสลิมของเราให้ความสำคัญกับสัญลักษณ์เหล่านี้ โดยที่มิได้ใส่ใจในการนำเอาแบบฉบับและซุนนะฮฺของท่านนะบี  มาปฏิบัติอย่างจริงจัง

 

     ♥ เราคงพูดคำว่า “เรารักนะบี ” ได้ไม่เต็มปากนัก หากวันนี้เรายังละเลยและเพิกเฉยต่อแบบฉบับและซุนนะห์อีกมากมายของท่านนะบี  

     ♥ เราคงพูดคำว่า “เรารักนะบี ” ได้ไม่เต็มปากนัก หากวันนี้เรายังรักและหลงใหลกับหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้ตัวเราห่างเหินจากซุนนะฮฺของท่านนะบี  

     ♥ เรารักท่านนะบี  เราต้องทำสิ่งที่ท่านนะบี  รัก ไม่ทำสิ่งที่ท่านนะบี  โกรธและเกลียด และเมื่อนั้นเราก็จะอยู่ในสวรรค์พร้อมกับท่านนะบี  

 

ดังหะดีษที่กล่าวว่า:

“   اَلْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ  ”      “บุคคลนั้นจะอยู่กับคนที่เขารัก”                

 (บุคอรีย์ หมายเลข 6168)

          ขออัลลอฮฺทรงเตาฟีกให้เราทุกคนเป็นผู้รักท่านนะบี  รักซุนนะฮฺและปฏิบัติตามซุนนะฮฺของท่านนะบี  และอยู่กับท่านนะบี  ในสวนสวรรค์ อามีน