หวังในการอภัยจากอัลลอฮ์

อะลี อับดุรเราะห์มานอัล-หุซัยฟีย์

 

         อัลลอฮฺได้ผนวกรวมเนื้อหาท่ีกล่าวถึงการให้อภัยของอัลลอฮฺ กับการลงโทษในอัลกุรอานในหลายท่ีด้วยกัน ส่วนหนึ่งจากนั้น คือ อัลลอฮฺ ตะบาเราะกะ วะตะอาลา ได้ดำรัสว่า

 

“และแท้จริง พระเจ้าของเจ้าเป็นผู้ทรงอภัยโทษแก่มนุษย์ต่อการอธรรมของพวกเขา

และแท้จริงพระเจ้าของเจ้า เป็นผู้ทรงเข้มงวดในการลงโทษ”
 

(สูเราะฮฺอัร-เราะอฺดะ : 6)
 

อัลลอฮฺ ตะอาลา ได้ดำรัสอีกว่า
 

“พวกเจ้าพึงรู้เถิดว่า แท้จริงอัลลอฮฺ เป็นผู้รุนแรงในการลงโทษ

และแท้จริงอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงอภัยโทษ ทรงเอ็นดูเมตตา”
 

(สูเราะฮฺอัล-มาอิดะฮฺ:98)

ท่านอัล-เฆาะซาลีย์ เราะหิมะฮุลลอฮฺ ได้รายงานจาก ท่านมักหูล อัด-ดิมัชกีย์ว่า 

“ผู้ใดท่ีเคารพภักดีต่ออัลลอฮ์ ด้วยความกลัวต่อพระองค์เพียงอย่างเดียวเขาคือ พวกหะรูรีย์ 

และผู้ใดท่ีเคารพภักดีต่ออัลลอฮฺ ด้วยความหวังต่อพระองค์เพียงอย่างเดียวเขาคือ พวกมุรญิอีย์ 

และผู้ใดท่ีเคารพภักดีต่ออัลลอฮฺด้วยความรักต่อพระองค์เดียงอย่างเดียวเขาคือ พวกซินดีก 

และผู้ใดท่ีเคารพภักดีต่ออัลลอฮฺ ด้วยความกลัว ความหวัง และความรักต่อพระองค์ เขาคือ มุวะห์หิด สุนนีย์

(ผู้ศรัทธาท่ีให้ความเป็นเอกะต่ออัลลอฮฺ และเป็นผู้ท่ีเจริญรอยตามแบบฉบับของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม)” 

(ดูใน อัมรอฎ อัล-กุลูบ วะชิฟาอุฮา โดยอิบนุตัยมียะฮฺ : 1/75 และมัจญฺมูอ์ อัล-ฟะตาวา โดยอิบนุตัยมียะฮฺ:10/81)

ท่านอิมามอิบนุลก็อยยิม เราะหิมะฮุลลอฮฺ ได้กล่าวในหนังสือ “มะดาริญุสสาลิกีน” ว่า 

          “หัวใจที่มุ่งสู่อัลลอฮฺนั้น เปรียบดั่งนกตัวหนึ่ง กล่าวคือ ความรักคือหัวของมัน ความเกรงกลัวและความหวังคือปีกทั้งสองข้างของมัน ซึ่งเมื่อใดก็ตามท่ีหัวและปีกทั้งสองแข็งแรงดี นกตัวนั้นก็จะบินได้ดี และเมื่อใดก็ตามที่หัวของมันขาด นกตัวนั้นก็จะตาย และเมื่อใดก็ตามที่ปีกข้างหน่ึงข้างใดของมันขาดหาย มันก็จะเป็นเป้าเล็งของนักล่าและคนไม่ดีทั้งหลาย” (1/513)

          อย่างไรก็ตามชาวสะลัฟ ชอบท่ีจะให้ปีกแห่งความกลัว แข็งแรงกว่าปีกแห่งความหวัง แต่เมื่อถึงช่วงเวลาที่ต้องจากลาโลกนี้ไป พวกเขาจะให้ปีกแห่งความหวังแข็งแรงกว่าปีกแห่งความกลัว ดังนั้น ความรักเปรียบดั่งพาหนะ ความหวังเปรียบดั่งผู้ไล่ต้อน ส่วนความกลัวเปรียบดั่งคนขี่ และอัลลอฮ์ เป็นผู้มอบความโปรดปรานและเกียรติคุณต่างๆ ของพระองค์

อัลลอฮฺ ตะบาเราะกะวะตะอาลา ได้ดำรัสว่า

 “จงแจ้งแก่ปวงบ่าวของข้าว่า แท้จริงข้าคือผู้อภัย ผู้เมตตาเสมอ

และแท้จริง  การลงโทษของข้านั้นเป็นการลงโทษที่เจ็บแสบ ”

(สูเราะฮฺอัล -หิจญรฺ : 49-50)

          ขออัลลอฮ์ ประทานความจำเริญที่มีอยู่ในอัลกุรอานให้แก่เรา และแก่พวกท่านทั้งหลาย และขอพระองค์ทรงให้เราและพวกท่านได้รับประโยชน์ด้วยกับสิ่งที่มีอยู่ในเนื้อหาของอายะฮฺต่างๆ และคัมภีร์อันเปี่ยมด้วยวิทยปัญญานี้

         ข้าพเจ้าขออภัยโทษ ในความผิดต่างๆ ต่ออัลลอฮฺผู้ทรงย่ิงใหญ่ให้แก่ตัวข้าพเจ้าเอง และต่อพวกท่าน รวมถึงต่อบรรดาผู้ศรัทธาทุกคน ดังนั้น พวกท่านจงขออภัยโทษจากพระองค์เถิด แท้จริงพระองค์นั้น ทรงเป็นผู้ให้อภัยและทรงเมตตายิ่ง

แปลโดย : แวมูฮัมหมัดซาบรี แวยะโก๊ะ / Islamhouse