รำลึกถึงอัลลอฮฺ

 

โดย : ประสาน (ซารีฟ)  ศรีเจริญ

 

         การทำอิบาดะฮฺ (กิจภักดี) ทุกชนิดต้องมีวิญญาณ และการซิกรุลลอฮฺหรือการรำลึกถึงอัลลอฮฺ ขณะทำอิบาดะฮฺ คือ วิญญาณของอิบาดะฮฺนั้น  อัลลอฮฺ ตรัสความว่า 
 

“การซิกรุลลอฮฺนั้นยิ่งใหญ่นัก”
 

 (29/45)
 

“และเจ้าจงดำรงละหมาด เพื่อรำลึกถึงเรา”
 

 (20/14)
 

“และจงรำลึกถึงอัลลอฮฺในบรรดาวันที่แน่นอน” 
 

(2/203)

 

มีรายงานหะดีษจากมุอาซ จากท่านนบี  ว่า  
 

มีชายคนหนึ่งมาถามท่านนบี  ว่า : นักต่อสู้ (มุญาฮิดีน) ที่ได้รับผลบุญอันใหญ่คืออย่างไร ? 
 

ท่านตอบว่า : คือพวกเขารำลึกถึงอัลลอฮฺอย่างมาก 
 

เขาถามต่อว่า : คนดีที่ทำดีอย่างไรจึงจะได้กุศลอันยิ่งใหญ่ ? 
 

ท่านตอบว่า : พวกเขารำลึกถึงอัลลอฮฺอย่างมาก จากนั้นท่านก็เอ่ยถึง การละหมาด บริจาคซะกาต การทำฮัจญ์และการบริจาคทาน 
 

ทั้งหมดนั้นท่านนบี  บอกว่า : พวกเขาล้วนรำลึกถึงอัลลอฮฺอย่างมาก” 
 

(บันทึกหะดีษโดยอะหมัดและต๊อบรอนี)

 

        อิบาดะฮฺหรือกิจภักดีต่าง ๆ นั้น ล้วนมีกำหนดเวลาที่แน่นอน ยกเว้นการซิกรุลลอฮฺ เป็นอิบาดะฮฺชนิดเดียวที่ไม่ได้กำหนดเวลาและสถานที่ที่แน่นอน แต่ให้กระทำได้ในทุกเวลาและสถานที่ แน่นอน แต่ให้กระทำได้ในทุกเวลาและสถานที่

มีรายงานหะดีษจากพระนางอาอิชะฮ์ ว่า  “ท่านนบี นั้น ท่านซิกรุลลอฮฺทุกเวลา” 

(บันทึกโดยมุสลิม)

          อัลลอฮฺตะอาลา ไม่เรียกร้องให้ทำมาก ๆ ในอิบาดะอฺชนิดใด นอกจากการซิกรุลลอฮฺ พระองค์ตรัส ในอัลกุรอาน บทอัลอะฮฺซาบ โองการที่ 41 – 42 ความว่า

“โอ้ผู้ศรัทธาทั้งหลาย พวกเจ้าจงรำลึกถึงอัลลอฮฺให้มาก ๆ และพวกเจ้าจงสดุดีต่อพระองค์ทั้งเช้า และเย็น”

         มุอาซ อิบนุญะบั้ล กล่าวว่า : ไม่มีสิ่งใดที่ทำให้ชาวสวรรค์เสียใจมากเท่ากับ ช่วงเวลาที่ผ่านไปโดยไม่การซิกรุลลอฮฺ เพราะมันเป็นเครื่องหมายของคนมุนาฟิก (คนหน้าไหว้หลังหลอก) ซึ่งพวกเหล่านี้ไม่ค่อยมีการซิกรุลลอฮฺ แม้พวกเขาจะซิกรุลลอฮฺ ก็เป็นการกระทำที่เสียไม่ได้ ไม่มีใจให้กับการซิกรุลลอฮฺ ผลแห่งการซิกรุลลอฮฺ จึงไม่บังเกิดแก่พวกเขา พวกเขายังอยู่ในวังวนที่ไม่ยำเกรงในอัลลอฮฺและ ไม่ศรัทธามั่นอยู่ดี 

อัลลอฮฺตรัสในบทอันนิซาอฺ โองการที่ 142 ความว่า

“แท้จริงพวกมุนาฟิกนั้นกำลังหลอกล่ออัลลอฮฺอยู่ แต่พระองค์กลับส่งผลแห่งการหลอกล่อของ พวกนั้นเข้าแล้ว

ครั้นพวกมุนาฟิกเหล่านั้นยืนทำละหมาด ก็ยืนยันอย่างเอือมระอา เพียงแต่จะอวดผู้คน ให้เขาเห็นเท่านั้น

แต่พวกนั้นก็มิค่อยได้กระทำซิกรุลลอฮฺ (ละหมาด) กันหรอกนอกจากบางครั้งเพื่อจะอวดเขาเท่านั้น” 

         อิหม่านหรือการศรัทธานั้นเปรียบเป็นต้นไม้ใหญ่ที่มีราก มีกิ่งก้าน และมีผล รวมทั้งมีน้ำเพื่อบำรุงต้นไม้นี้ด้วย รากของอีหม่านคือ อะกีดะฮฺ การยึดมั่นในเอกภาพของอัลลอฮฺ กิ่งก้านคือ อะมั้ลที่ซอและฮฺ หมายถึง การปฏิบัติที่ดี และผลของมันคือ การมีมารยาทอันดีงาม ส่วนน้ำที่จะบำรุงต้นไม้ให้งอกงามเติบโต คือ การซิกรุลลอฮฺหรือการรำลึกถึงอัลลอฮฺ ท่านนบี  กล่าวความว่า

“อุปมาผู้ที่รำลึกถึงพระผู้อภิบาลของเขา กับผู้ที่ไม่ได้รำลึกถึงผู้อภิบาลของเขาได้ ดั่งคนเป็นและ คนตาย” 

(บันทึกโดยบุคอรี)

การซิกรุลลอฮฺ มีผลป้องกันความผิดพลาดได้ ท่านนบี  กล่าวความว่า 

“ผู้ที่ลิ้นของเขากล่าว ซิกรุลลอฮฺอยู่เสมอทั้งยามเช้าและยามเย็น ทั้งเช้าและเย็นของเขานั้นจักไร้ซึ่งความผิดพลาด” 

(บันทึกโดยอัลอัศฟะฮานี)

          การซิกรุลลอฮฺ เป็นกิจกรรมที่สามารถทำให้หลุดพ้นจากการทำโทษของอัลลอฮฺได้ เพราะการ ทำโทษมักเกิดในภาวะที่ผู้นั้นลืมอัลลอฮฺ

อัลลอฮฺตรัสในอัลกุรอาน บทฏอฮา โองการที่ 124 - 126 ความว่า

“และผู้ใดผินออกจากการระลึกถึงข้า แท้จริงเขาจะประสบกับการดำเนินชีวิตอันคับแค้น และในภพหน้าเราจะให้เขาเกิดมาใหม่โดยให้เขาตาบอด

เขากล่าวว่า โอ้องค์พระผู้อภิบาลของข้าพระองค์ เพราะ เหตุใดพระองค์จึงให้ข้าพระองค์เกิดมาในสภาพตาบอด ทั้ง ๆ แต่เดิมข้าพระองค์ก็มองเห็นอยู่ (ในภพดุนยา)

พระองค์ตรัสว่า ดังเช่นที่เจ้าลืมสัญลักษณ์ของข้าที่ได้มีมาสู่เจ้านั้น และในวันนี้จ้าก็จะถูกลืมเช่นกัน” 

         สถานที่ที่มีการซิกรุลลอฮฺนั้น เปรียบเสมือนเป็นสวนสวรรค์ นั่นคือมีแต่ความสุข ความปลอดภัย และความสงบ  ท่านนบี  กล่าวความว่า 

“ไม่ว่าชนกลุ่มใดที่ได้รวมตัวกันเพื่อทำซิกรุลลอฮฺ ณ พวกเขาเหล่านั้น จะมีมลาอิกะฮฺมาห้อมล้อมแสดงความยินดี

มาให้ความเมตตา และมาให้ความสุขสงบ” 

(บันทึกโดยมุสลิม)