สิทธิของเพื่อนบ้าน
ดร.รอชิด บิน หุเสน อัล-อับดุลกะรีม
อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า
"และจงเคารพสักการะอัลลอฮฺเถิด และอย่าให้มีสิ่งหนึ่งสิ่งใดเป็นภาคีกับพระองค์
และจงทำดีต่อผู้บังเกิดเกล้าทั้งสอง
และต่อผู้เป็นญาติที่ใกล้ชิด
และเด็กกำพร้า
และผู้ขัดสน
และเพื่อนบ้านใกล้เคียง
และเพื่อนที่ห่างไกล
และเพื่อนเคียงข้าง
และผู้เดินทาง
และผู้ที่มือขวาของพวกเจ้าครอบครอง
แท้จริงอัลลอฮฺ ไม่ทรงชอบผู้ยะโส ผู้โอ้อวด "
{อัน-นิซาอฺ: 36}
ท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ ได้เล่าว่า ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้กล่าวว่า
« وَاللَّهِ لاَ يُؤْمِنُ، وَاللَّهِ لاَ يُؤْمِنُ، وَاللَّهِ لاَ يُؤْمِنُ» قِيلَ: وَمَنْ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: «الَّذِي لاَ يَأْمَنُ جَارُهُ بَوَايِقَهُ » [متفق عليه]
“ขอสาบานต่ออัลลอฮฺ ว่าเขายังไม่มีอีมาน ขอสาบานต่ออัลลอฮฺ ว่าเขายังไม่มีอีมาน ขอสาบานต่ออัลลอฮฺ ว่าเขายังไม่มีอีมาน
มีคนถามว่า “และเป็นผู้ใดกัน ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ?
ท่านตอบว่า “ผู้ที่เพื่อนบ้านของเขาไม่ปลอดภัยจากความเลวร้ายของเขา”
(บันทึกโดยอัลบุคอรียฺและมุสลิม)
และในบันทึกของมุสลิมระบุว่า
« لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ لَا يَأْمَنُ جَارُهُ بَوَائِقَهُ »
“จะไม่ได้เข้าสวรรค์ ผู้ที่เพื่อนบ้านของเขาไม่ปลอดภัยจากความเลวร้ายของเขา”
ท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ ได้เล่าว่า ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้กล่าวว่า
« مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَاليَوْمِ الآخِرِ فَلاَ يُؤْذِ جَارَهُ، وَمَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَاليَوْمِ الآخِرِ فَلْيُكْرِمْ ضَيْفَهُ، وَمَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَاليَوْمِ الآخِرِ فَلْيَقُلْ خَيْرًا أَوْ لِيَصْمُتْ » [متفق عليه]
“ผู้ใดศรัทธาต่ออัลลอฮฺและวันอาคิเราะฮฺ เขาก็จงอย่าทำร้ายเพื่อนบ้านของเขา
และผู้ใดศรัทธาต่ออัลลอฮฺและวันอาคิเราะฮฺ เขาก็จงให้เกียรติเพื่อนบ้านของเขา
และผู้ใดศรัทธาต่ออัลลอฮฺและวันอาคิเราะฮฺเขาก็จงพูดดีหรือไม่ก็ให้นิ่งเสีย”
(บันทึกโดยอัลบุคอรียฺและมุสลิม)
ท่านอิบนุอุมัร และท่านหญิงอาอิชะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุม ได้เล่าว่า ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้กล่าวว่า
« مَا زَالَ جِبْرِيلُ يُوصِينِي بِالْجَارِ، حَتَّى ظَنَنْتُ أَنَّهُ سَيُوَرِّثُهُ » [متفق عليه]
“ญิบรีลยังคงสั่งเสียฉันในเรื่องของเพื่อนบ้านอยู่ตลอด จนกระทั้งฉันคิดว่าเขาจะให้เพื่อนบ้านรับมรดกกันได้”
(บันทึกโดยอัลบุคอรียฺและมุสลิม)
ท่านหญิงอาอิชะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮา ได้เล่าว่า
« قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّ لِي جَارَيْنِ، فَإِلَى أَيِّهِمَا أُهْدِي؟ قَالَ: «إِلَى أَقْرَبِهِمَا مِنْكِ بَابًا» » [أخرجه البخاري]
“ฉันได้ถามว่า ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ฉันมีเพื่อนบ้านสองคน จะให้ฉันมอบของฮะดียะฮฺแก่คนไหนดี”
ท่านก็ตอบว่า “ให้แก่ผู้ที่ประตูบ้านอยู่ใกล้กับเธอมากกว่า”
(บันทึกโดยอัลบุคอรียฺ)
คำอธิบาย
ในอิสลามเพื่อนบ้านนั้นมีสิทธิที่ต้องได้รับ อัลลอฮฺได้ทรงกำชับใช้ในเรื่องเพื่อนบ้าน และท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะสัลลัม ก็สั่งเสียในเรื่องเพื่อนบ้านเช่นกันและท่านได้กำหนดให้การทำดีต่อเพื่อนบ้านนั้นคือส่วนหนึ่งของการมีอีมานที่สมบูรณ์
ประโยชน์ที่ได้รับ
♦ ยืนยันสิทธิของเพื่อนบ้าน และการต้องทำดีกับพวกเขา โดยที่อัลลอฮฺทรงใช้มัน และกล่าวไว้ควบคู่กับการทำอิบาดะฮฺต่อพระองค์
♦ ห้ามทำร้ายเพื่อนบ้าน และเป็นการปรามอย่างเด็ดขาด และถือเป็นหนึ่งในบาปใหญ่
♦ การให้เกียรติเพื่อนบ้านเป็นเหตุให้ได้เข้าสวรรค์
♦ ควรหมั่นให้ของฮะดียะฮฺและของอื่นๆแก่เพื่อนบ้าน
♦ เพื่อนบ้านที่ควรใกล้ชิดที่สุดและสมควรที่สุดที่จะได้รับการปฏิบัติต่อกันอย่างดี คือผู้ที่มีประตูบ้านใกล้ที่สุด
والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد، وعلى آله وصحبه أجمعين.
ผู้แปล: สะอัด วารีย์ / Islamhouse
