ผู้หญิงห้ามออกนอกบ้านจริงหรือ !

 

อุมมุ อุ้ลยา  แปลและเรียบเรียง

 

ถอดคำบรรยาย เชค มุฮัมมัด บิน ฮาดีย์ อัลมัดค่อลีย์ ฮะฟิศ่อฮุ้ลลอฮฺ 
 

อัลลอฮฺ ตะอาลา ได้ตรัสเกี่ยวกับหญิงผู้ศรัทธาไว้ในอายะห์ที่ว่า
 

" และพวกเธอจงประจำอยู่กับบ้านของพวกเธอ และอย่าได้แสดงตนประเจิดประเจ้อ เยี่ยงการประเจิดประเจ้อของพวกญาฮิลียะฮฺ

และจงดำรงละหมาด และชำระซะกาต และจงภักดีต่ออัลลอฮฺและร่อซู้ลของพระองค์  

 อัลลอฮฺประสงค์ที่จะขจัดความโสมมออกไปจากพวกเจ้า 

โอ้ สมาชิกของวงศ์ตระกูล (นบี) และ (ประสงค์) จะขัดเกลาพวกเจ้าให้สะอาดบริสุทธิ์ "  

(อัล อะฮ์ซาบ: 33)

 

อัลลอฮฺ ตะอาลา ได้ทรงมีบัญชาใช้หญิงผู้ศรัทธาในใจความหลักของอายะห์นี้  2 ประเด็นด้วยกัน คือ การ
 

♦ พำนักอยู่กับบ้าน  "และพวกเธอจงประจำอยู่ในบ้านของพวกเธอ” 
 

       ♦ ส่วนอีกเรื่องคือ เมื่อออกไปแล้วก็อย่าแต่งกายอวดโฉมประเจิดประเจ้อ “และอย่าได้แสดงตนประเจิดประเจ้อเยี่ยงการประเจิดประเจ้อของพวกญาฮิลียะฮฺ" 

 

          อายะห์นี้เป็นการเจาะจงคำสั่งกับบรรดามารดาของผู้ศรัทธา (ภรรยาของท่านร่อซู้ล ) และยังเป็นการรับสั่งกับหญิงผู้ศรัทธาผู้สะอาดบริสุทธิ์ทุกคน จึงถือเป็นเรื่องจำเป็นสำหรับหญิงผู้ศรัทธาที่จะต้องประจำอยู่กับบ้าน เพราะผู้หญิงคือเจ้าหญิงของบ้าน หน้าที่หลักอยู่ในบ้านของเธอเอง เธอคือภรรยาที่ดี คือแม่ผู้คอยอบรมสั่งสอนลูก 
 

ตัวบทหลักฐานในที่นี้คือ คำพูดของท่านร่อซู้ล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัมที่ว่า :

 
والمرأة راعية في بيت زوجها ومسؤولة عن رعيتها

“และผู้หญิงมีหน้าที่ดูแลรับผิดชอบในบ้านของสามีของเธอ และเธอจะถูกสอบสวนในสิ่งที่เธอดูแลรับผิดชอบ”

เพราะฉะนั้นความรับผิดชอบเธอจึงอยู่ในบ้านทั้งสิ้น ดูแลลูก ดูแลทรัพย์สิน ดูแลครอบครัว หลักฐานอีกบทอยู่ในใจความหะดีษที่ว่า :

“ และหากเขาไม่อยู่ เธอก็จะรักษาตัวของเธอและทรัพย์สินของเขา”

         และอีกหะดีษหนึ่งที่ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวกับท่าน ฮินดฺ บินติ อุตบะฮฺ เมื่อครั้งที่นางมาร้องเรียนกับท่านถึงความตระหนี่ของสามีของเธอ จนทำให้นางกับลูกลำบาก ว่า :

خذي ما يكفيك وولدك بالمعروف 

“ เธอจงนำสิ่งที่พอเพียงกับตัวเธอและลูกของเธอไปโดยดีเถิด ”

         นอกจากนี้ยังเป็นการกำชับผู้หญิงให้เอาใจใส่และรักษาทรัพย์สินของสามีให้ดี เพราะเธอมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบทั้งเรื่องในบ้านของสามี เรื่องลูก ทรัพย์สินเงินทองในบ้านต้องรักษา และต้องอบรมบ่มนิสัยและปรับปรุงเปลี่ยนแปลงบุตรหลานของตน  

        ฉะนั้น การที่เธออยู่กับบ้าน ประจำอยู่กับตำแหน่งของเธอ เธอจะอยู่ในสถานะที่ยิ่งใหญ่ เธอจะยิ่งมีค่าและมีเกียรติ อันเป็นสถานะที่น่าเคารพยกย่องในสายตาผู้คน กระทั่งการเรียนการสอนได้เข้ามามีบทบาทและมีความสำคัญกับผู้หญิง จึงมีการอนุญาตให้ผู้หญิงออกจากบ้านได้เนื่องจากเป้าประสงค์ดังกล่าว (ไม่เรียนก็สอน ) ภายใต้เงื่อนไขของหลักศาสนา และเงื่อนไขที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้หญิงก็คือ  การรักษาเกียรติศักดิ์ศรีและศาสนาของเธอ  การออกนอกบ้านจึงเป็นที่อนุมัติสำหรับเธอภายใต้การปกปิดที่รัดกุมที่สุด 

         อุละมาอ์ อิสลามหลายท่านได้พูดเกี่ยวกับประเด็นความจำเป็นในเรื่องการเรียนการสอนของผู้หญิงกับผู้หญิงซึ่งมีความสำคัญทั้งในทางตรงและทางอ้อม  จึงอนุญาตให้เธอออกไปได้ นอกเหนือจากนี้แล้วไม่อนุญาติให้ออกไปไหน เว้นแต่กรณีจำเป็นจริงๆ เท่านั้น  ( ฎ่อรูเราะห์ )  ด้วยเหตุนี้ การที่เธออยู่กับบ้านเธอจึงมีสถานะดั่งเจ้าหญิง แต่เมื่อใดที่เธอออกนอกบ้านเธอจะถูกดูแคลน ลดเกียรติ และคุณค่าในตัวเอง

อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสบรรยายคุณลักษณะของหญิงในสวรรค์ไว้ด้วยภาพลักษณ์ที่ประเสริฐยิ่งว่า 

{ حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِي ٱلْخِيَامِ }

“ เป็นหญิงสาว ผิวพรรณขาวผ่อง นัยน์ตาคม ( ที่เก็บตัวเฉพาะสามีของนางเท่านั้น) อยู่ในกระโจม”

(อัรเราะห์มาน : 72)

فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ ٱلطَّرْفِ
 

“ ในสรวงสวรรค์นั้นมีหญิงพรหมจารี ผู้ลดสายตาลง (เฉพาะสามีของนาง)"

(อัรเราะห์มาน : 56) 

          คือ สายตาของพวกเธอจะมองเพียงสามี  เธอจะรู้จักแต่สามีของเธอ ส่วนผู้หญิงที่อยากแต่จะออกนอกบ้าน (โดยไม่จำเป็น) หญิงประเภทนี้สมควรถูกตำหนิ  และเธอไม่เหมาะสมที่จะรับหน้าที่ “ภรรยา แม่บ้าน”  สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วกับโลกมุสลิม กับประเทศมุสลิม แล้วนับประสาอะไรกับประเทศกุฟฟาร ประเทศที่เต็มไปด้วยอบายมุข สิ่งมัวเมาและอื่นๆ อีกมากมายนับไม่ถ้วน นับประสาอะไรกับพวกตะวันตกที่เป็นแม่แบบของพวก “อัลมานียีน” (Secularism พวกแยกทางโลกออกจากทางธรรม) ประจักษ์พยานในเรื่องนี้ก็คือ สิ่งที่ฉันได้ยินได้ฟังมาว่า พวกผู้หญิงบางคนออกไปข้างนอกแล้วปล่อยให้ผู้ชายอยู่กับลูก กลับกลายเป็นว่าผู้ชายเป็นคนเลี้ยงดูลูก หรือผู้หญิงบางคนออกไปจนค่ำมืดดึกดื่น เช่นนี้ถูกต้องเหมาะสมกับพวกเธอแล้วอย่างนั้นหรือ ?
 

          และที่แย่ไปกว่านั้นคือ การที่ผู้หญิงออกไปโดยที่ไม่บอกว่าจะไปไหน หรือปกปิดไม่ให้ใครรู้ ถือว่าไม่อนญาตให้กระทำโดยเด็ดขาดตามบัญญัติศาสนา หญิงผู้ศรัทธาต่ออัลลอฮ์และร่อซู้ลของพระองค์ จะออกนอกบ้านได้ก็ต่อเมื่อเธอได้ขออนุญาตจากผู้ปกครองหรือสามี ให้รับรู้ก่อนว่าจะไปที่ไหน ? กลับเมื่อไหร่ ? และไปกับใคร ? เพื่อที่ว่าหากมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นจะได้ช่วยเหลือได้ทันท่วงที การออกไปโดยไม่บอกกล่าวให้ใครรับรู้จึงไม่อนุญาตให้กระทำโดยเด็ดขาด (ซึ่งสิ่งนี้เป็นการป้องกันก่อนที่จะแก้ไขถ้าหากเกิดปัญหาขึ้น)