ทบทวนตัวเอง !!

 

แปลและเรียบเรียงโดย อุมมุ อุ้ลยา

 

พึงทบทวน ตรวจสอบตัวท่านเองว่า...
 

คำพูดของท่าน คือคำพูดของผู้เป็นบ่าวผู้นอบน้อมหรือไม่ ? 
 

การเดินของท่าน คือการเดินของผู้เป็นบ่าวหรือไม่ ? 
 

ความเคลื่อนไหวในชีวิตของท่าน คือความเคลื่อนไหวของผู้เป็นบ่าวหรือไม่ ? 
 

          เหล่านี่คือสภาพของบ่าวผู้ต่ำต้อยใช่หรือไม่ ! ปกติผู้เป็นบ่าวจะยอมสยบในฐานะเชลย และอยู่ในกำมือของผู้เป็นนายของตน  แล้วกับอัลลอฮฺ  พระผู้เป็นเจ้าของบ่าวทั้งหลายทั้งปวง พระผู้ทรงบังเกิด ทรงบริหารจัดการเรื่องราวของพวกเขาเล่า ผู้เป็นบ่าวสมควรจะปฏิบัติอย่างไร !

          เมื่อใดก็ตามที่พระองค์ทรงเห็นท่านอยู่ในสิ่งที่พระองค์ทรงห้ามไว้ เมื่อนั้นท่านไม่ใช่ผู้เป็นบ่าวของพระองค์ และเมื่อใดก็ตามที่พระองค์ทรงพบว่าท่านไม่อยู่ในสิ่งที่พระองค์ทรงบัญชาใช้ท่าน เมื่อนั้นท่านก็ไม่ใช่ผู้เป็นบ่าวของพระองค์ เพราะผู้เป็นบ่าวคือผู้ที่อยู่ในการบริหารจัดการของผู้เป็นนาย นายที่ให้เขายืน ให้เขานั่ง ให้เขาเงียบและเอ่ยวาจา นายที่ให้เขาเคลื่อนไหวและหยุดนิ่ง นายที่บริหารจัดการเรื่องราวของเขาทั้งสิ่งที่อยู่ภายนอกและภายใน เมื่อใดก็ตามที่ท่านเป็นดังเช่นที่ว่านี้แล้ว เมื่อนั้นจึงถือว่าท่านได้ทำให้การเป็นบ่าวของท่านเป็นจริง

          หากหัวใจรีบรุดสู่พระพักตร์ของพระองค์ด้วยสำนึกของความเป็นบ่าวแล้ว ความเป็นบ่าวนี้จะกลายเป็นพฤติกรรมแห่งสัญชาติญาณที่มาจากแรงปรารถนา ไม่ได้มาจากการถูกบังคับ เพราะหากมันเป็นไปเพราะถูกบังคับฝืนใจให้ทำแล้ว ก็หาใช่ความเป็นบ่าวไม่ หากแต่คือการที่บ่าวกลับคืนสู่สัญชาติเดิมที่อัลลอฮ์  ทรงสร้างเอาไว้ 

          พระองค์ไม่ได้ทรงสร้างให้เขาเป็นนาย และเขาก็ไม่ได้ถูกสร้างมาให้เป็นเสาหลักแห่งจักรวาลนี้ แต่เขาเป็นเพียงบ่าวคนหนึ่ง ซึ่งหากเขาหลบหนีออกจากการเป็นเชลยและพยามยามปลดแอกตนให้เป็นไทเมื่อใด เขาก็จะต้องหวนกลับคืนสู่พระองค์อีก เพราะเขาไม่สามารถจะถอดถอนตนเองออกจากการเป็นเชลยของพระองค์ได้เลยไม่ว่าในสภาพใดก็ตาม

ด้วยเหตุนี้ อัลลอฮฺ ตะอาลา จึงทรงให้การเป็นบ่าวมีสองระดับขั้นคือ 

 

         ♣ การเป็นบ่าวที่หมายถึง การถูกบังคับ การถูกมีอำนาจเหนือ ซึ่งก็คือความหมายของบ่าวที่ติดตัวมนุษย์ทุกคน (มาแต่กำเนิด) ไม่สามารถหลีกหนีถอนตัวจากความเป็นบ่าวในความหมายนี้ได้ 

          ♥ ส่วนการเป็นบ่าวที่หมายถึง ผู้เคารพภักดีก็คือ การเป็นผู้นอบน้อมยอมจำนนโดยศิโรราบ คือเป็นผู้ภักดีต่อพระองค์ด้วยความรักในพระองค์อย่างสมบูรณ์ท่วมท้น พร้อมด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างเต็มเปี่ยมสมบูรณ์ (كمال الحب في كمال الذل) และสิ่งนี้คือความหมายของการเป็นบ่าวที่แท้จริง

          การเป็นบ่าวที่แท้จริงจึงหมายถึง การมีความรักอย่างสมบูรณ์ พร้อมกับนอบน้อมยอมจำนนอย่างสมบูรณ์ เพราะแม้ว่าคนๆหนึ่งภักดีต่อพระองค์ด้วยความรักที่สมบูรณ์  แต่หากปราศจากความนอบน้อมยอมจำนนโดยสมบูรณ์แล้ว ก็ไม่ถือว่าเขาคือผู้เป็นบ่าวของพระองค์ และถึงแม้ว่าเขาจะภักดีต่อพระองค์ด้วยความนอบน้อมยอมจำนนโดยสมบูรณ์ แต่หากปราศจากความรักอย่างสมบูรณ์ต่อพระองค์แล้ว ก็ไม่ถือว่าเขาคือผู้เป็นบ่าวของพระองค์อย่างแท้จริง 

          ฉะนั้น จึงจำเป็นต้องประกอบกันทั้งสองประการ คือ การมีความรักต่อพระองค์อย่างเต็มเปี่ยมสมบูรณ์ และมีความนอบน้อมยอมจำนนต่อพระองค์โดยสมบูรณ์ 

บางส่วนจากคุตบะฮฺ  เชค มุฮัมมัด สะอี๊ด ร็อสลาน ฮะฟิศ่อฮุ้ลลอฮฺ