หลักฐานที่ห้ามในเรื่องของบิดอะฮ์

 

เรียบเรียงโดย... อ.อับดุลบารีย์  นาปาเลน


 

หลักฐานที่ห้ามในเรื่องของบิดอะหฺหรือสิ่งอุตริกรรม จากโองการ พระองค์ทรงตรัสว่า

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ ) (سورة الحجرات: من الآية 1)

 “โอ้ศรัทธาชนทั้งหลาย พวกเจ้าอย่าได้ล้ำหน้า(ในการกระทำใดๆ) เมื่ออยู่ต่อหน้าอัลลอฮฺและร่อซูลของพระองค์”

“ ดังนั้น บรรดาผู้ที่ฝ่าฝืนคำสั่งของเขา(นบี) จงระวังเถิดว่า เคราะห์กรรมจะเกิดขึ้นแก่พวกเขา หรือว่าการลงโทษอันเจ็บปวดจะเกิดขึ้นแก่พวกเขาเช่นกัน “ 
 

(สูเราะฮฺอันนูร อายะฮฺที่ 63)

และพระองค์ทรงตรัสว่า

          “ หรือว่าพวกเขามีภาคีต่าง ๆ ที่ได้กำหนดศาสนาแก่พวกเขา ซึ่งอัลลอฮฺมิได้ทรงอนุมัติ และหากมิใช่ลิขิตแห่งการตัดสิน (ที่ได้กำหนดไว้ก่อนแล้ว) ก็คงมีการตัดสินใจในระหว่างพวกเขา แท้จริงบรรดาผู้อธรรมสำหรับพวกเขา จะได้รับการลงโทษอันเจ็บปวด “
 

(อัชชูรอ / ๒๑)

ตอนท้ายของโองการยังบอกให้รู้อีกว่า บรรดาผู้คิดค้นทำสิ่งอุตริกรรม(บิดอะหฺ) พวกเขาคือผู้ที่อธรรม และพระองค์ทรงตรัส ความว่า

          “พระองค์คือผู้ทรงประทานคัมภีร์ลงมาแก่เจ้า โดยที่ส่วนหนึ่งจากคัมภีร์นั้นมีบรรดาโองการที่มีข้อความรัดกุมชัดเจน ซึ่งโองการเหล่านั้น คือรากฐานของคัมภีร์ และมีโองการอื่น อีกที่มีข้อความเป็นนัย ส่วนบรรดาผู้ที่ในหัวใจของพวกเขามีการเอนเอียงออกจากความจริงนั้น เขาจะติดตามโองการที่มีข้อความเป็นนัยจากคัมภีร์ เพื่อแสวงหาความวุ่นวาย และเพื่อแสวงหาการตีความในโองการนั้น แลไม่มีใครรู้ในการตีความโองการนั้นได้นอกจากอัลลอฮ์ และบรรดาผู้ที่มั่นคงในความรู้เท่านั้น โดยที่พวกเขาจะกล่าวว่า พวกเราศรัทธาต่อโองการนั้น ทั้งหมดนั้นมาจากที่ที่พระผู้เป็นเจ้าของเราทั้งสิ้น และไม่มีใครที่จะรับคำตักเตือนนอกจากบรรดาผู้ที่มีสติปัญญาเท่านั้น “
 

(อาลิอิมรอน /๗ ) 

ในหนังสือตัฟซีร ของท่านอีหม่ามอัลฮูเซน บิน มัสอูด อัลบาฆอวีย์ ได้กล่าวว่า

ท่านกอตาดะหฺเมื่อได้อ่านโองการนี้ “ ส่วนบรรดาผู้ที่ในหัวใจของพวกเขามีการเอนเอียงออกจากความจริงนั้น” 
 

       ท่านกล่าวว่า หากพวกเขาไม่ใช่พวกฮะรูรียะหฺ(พวกคอวาริจในอดีต) และพวกซะบะอียะหฺ(พวกชีอะห์ หรือพวก ที่ตามอับดุลลอฮ บินซะบะอ์) ฉันก็ไม่รู้แล้วว่าพวกเขาคือใคร 
 

มีบางรายงานได้กล่าวว่า "พวกเขาคือ พวกบิดอะห์ทั้งหลาย”
 

(ตัฟซีร อัลบาฆอวีย์)

         “ และสิ่งใดที่ท่านรอซูล ได้นำมาให้แก่พวกเจ้า พวกเจ้าจงรับมันเถิด และอันใดที่ท่านได้ห้ามพวกเจ้าก็จงละเว้นเสีย พวกเจ้าจงยำเกรงอัลลอฮฺเถิด แท้จริงอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงรุนแรงในการลงโทษ “ 

           “ และแท้จริง นี่คือแนวทางของข้าอันเที่ยงตรง ดังนั้นพวกเจ้าทั้งหลายจงปฏิบัติตามมันเถิด และจงอย่าได้ปฏิบัติตามแนวทางอื่นๆ เพราะมันจะทำให้พวกเจ้าแยกออกจากแนวทางของพระองค์” 
 

(อัล-อันอาม : 153)

ท่านนบี  ท่านได้อธิบายความหมายนี้ไว้อย่างชัดเจน ดังเช่นรายงานหนึ่งที่ว่า:

          จากท่านอิบนิมัสอูด เราะฎิยัลลอฮฮุอันฮุ เล่าว่า: ท่านนบี ได้ขีดเส้นหนึ่งเส้นให้พวกเรา หลังจากนั้นท่านกล่าวว่า “นี่คือทางของพระองค์อัลลอฮฺ” 
 

     หลังจากนั้นท่านได้ขีดอีกหลายๆ เส้นจากทางขวาของท่าน และทางซ้ายของท่าน หลังจากนั้นท่านก็กล่าวว่า “นี่คือแนวทางที่หลากหลาย บนทุกๆ เส้นทางที่หลากหลายนั้นมีชัยฏอนที่คอยเชิญชวนให้เข้าหามัน” 

     หลังจากนั้นท่าน นบี ก็ได้อ่านอายะฮฺอัลกุรอานความว่า “และแท้จริงนี้คือแนวทางของข้าอันเที่ยงตรงดังนั้นพวกเจ้าจงปฏิบัติตามมันเถิด และจงอย่าปฏิบัติตามแนวทางต่างๆ เพราะมันจะทำให้พวกเจ้าแยกออกจากแนวทางของพระองค์” 

(รายงานโดย อะหฺมัด : 435 )

          ดังนั้น หนทางที่มาจากท่านนบี  จะทำให้เรารวมกันได้ และเป็นทางเดียวที่จะนำไปสู่อัลลอฮฺ ส่วนการแสวงหาหนทางอื่นจะทำให้เกิดความแตกแยก และออกจากหนทางที่เที่ยงตรง จบปลายทางคือ ความพินาศและเปลวไฟ  ท่านนบี  ได้บอกถึงเหตการในอนาคตที่อุมะห์ของท่านจะแตกออกเป็นกลุ่มๆ ถึงเจ็ดสิบสามจำพวก 

          “พวกยิวได้แบ่งออกเป็นเจ็ดสิบเอ็ดจำพวก พวกคริสต์ได้แบ่งออกเป็นเจ็ดสิบสองจำพวก และประชาชาติของฉันจะแบ่งออกเป็นเจ็ดสิบสามจำพวก ทั้งหมดอยู่ในไฟนรก นอกจากพวกเดียวเท่านั้น” 

และยังมีรายงานที่ถูกต้องอีกว่า : พวกเขาถามว่า “โอ้รอซูลุลลอฮฺ พวกที่รอดพ้นเป็นพวกไหน?” 

ท่านนบี  ตอบว่า “พวกที่อยู่บนแนวทางเหมือนกันกับฉันและบรรดาสาวกของฉัน”

(รายงานโดยอะหฺมัดและติรมีซีย์ และอีกหลายสายรายงาน เป็นฮาดิษที่ศอฮีหฺ) 

         จากท่านอบู นะญีหฺ อัล-อิรบาฎฺ อิบนุ สาริยะฮฺ เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุ เล่าว่า: “ท่านเราะสูลุลลอฮฺ  ได้ตักเตือนเราด้วยการตักเตือนหนึ่งที่ทำให้จิตใจหวาดหวั่น และน้ำตาเอ่อล้น 

         แล้วพวกเราก็กล่าวว่า : “โอ้เราะสูลุลลอฮฺ ประหนึ่งว่ามันคือคำตักเตือนของผู้ที่จะจากลา ดังนั้นท่านจงสั่งเสียให้แก่พวกเราเถิด” 

ท่านกล่าวว่า : 

          “ฉันขอสั่งเสียพวกท่านให้มีความยำเกรงต่ออัลลอฮฺผู้ทรงเกียรติและสูงส่งยิ่ง และจงเชื่อฟังและปฏิบัติตาม ถึงแม้นว่าทาสคนหนึ่งจะปกครองท่านก็ตาม และหากผู้ใดผู้หนึ่งในหมู่พวกท่านมีชีวิตยืนยาวต่อไป เขาก็จะได้พบกับความขัดแย้งอันมากมาย ดังนั้นพวกท่านจงยึดไว้ซึ่งสุนนะฮฺ(แนวทาง)ของฉัน และสุนนะฮฺของบรรดาเคาะลีฟะฮฺผู้ทรงธรรมที่ได้รับทางนำ จงกัดมันด้วยฟันกราม และพวกท่านจงพึงระวังต่ออุตริกรรมทั้งหลายในศาสนา เพราะ ทุกๆ อุตริกรรม(บิดอะฮฺ) นั้นคือความหลงผิด ”

(หะดีษบันทึกโดย อบูดาวูด และอัต-ติรมิซีย์ หะดีษอยู่ในระดับหะสันเศาะหี้หฺ)

ฉะนั้น การออกจากหนทางซุนนะหฺของท่านรอซูล  คือหนทางไปสู่ความแตกแยก

         ที่กล่าวมาทำให้เราได้รู้ว่า หนทางแห่งซุนนะหฺทำให้เกิดความรวมตัวกัน เกิดความรักความสามัคคีกัน  ส่วนการทำสิ่งอุตริกรรมเป็นให้เกิดการแตกแยก เพราะสิ่งต่างๆเหล่านั้นมีความคิดและการกระทำที่แตกต่างกันออกไป และมันเป็นบาปใหญ่ที่รองลงมาจากการตั้งภาคีต่ออัลลอฮฺ เพราะเป็นการทำให้ศาสนาของอัลลอฮฺได้เปลี่ยนไป และยังทำให้ผู้อื่นที่ไม่รู้หลงผิดตามกันไป และนั่นก็จะเกิดขึ้นในยุคท้ายๆนี้ที่จะมีแต่คนโง่ ขี้เกียจเรียนรู้ศาสนา แต่จะแย่งขึ้นมาเป็นผู้นำ

" إِنَّ اللَّهَ لاَ يَقْبِضُ الْعِلْمَ انْتِزَاعًا، يَنْتَزِعُهُ مِنَ الْعِبَادِ، وَلَكِنْ يَقْبِضُ الْعِلْمَ بِقَبْضِ الْعُلَمَاءِ، حَتَّى إِذَا لَمْ يُبْقِ عَالِمًا، اتَّخَذَ النَّاسُ رُءُوسًا جُهَّالاً فَسُئِلُوا، فَأَفْتَوْا بِغَيْرِ عِلْمٍ، فَضَلُّوا وَأَضَلُّوا "

         “แท้จริงพระองค์อัลลอฮ์ จะไม่นำความรู้กลับไปโดยถอดมันออกจากบ่าว แต่อัลลอฮ์จะนำความรู้กลับไปด้วยการเสียชีวิตของบรรดาผู้รู้ จนกระทั่งแทบจะไม่เหลือผู้รู้ ฉะนั้น บรรดาผู้คนจึงได้ผู้นำที่โง่เขลา  เมื่อเขาถูกถาม เขาก็จะแถลงโดยที่ไม่มีความรู้ ดังนั้นนอกจากเขาจะหลงทางแล้ว ยังนำพาผู้อื่นหลงทางอีกด้วย"

(รายงานโดย บุคอรีย์/๑๐๐ )

ท่านอีหม่ามมาลิกมักจะกล่าวคำนี้อยู่เรื่อย 

" وخير أمور الدين ما كان سنة وشر الأمور المحدثات البدائع "

“ การงานที่ดีที่สุดในเรื่องของศาสนาหากทำตรงกับซุนนะหฺ และการงานที่เลวที่สุดคือสิ่งที่อุตริกรรมทั้งหลายที่แปลกใหม่”

        อูลามาอฺในอดีตสั่งห้ามมิให้อยู่ร่วมกับพวกบิดอะหฺ โดยเฉพาะผู้นำของพวกเขา เพราะกลัวจะมีผลกระทบ หรืออาจจะหลงคล้อยตาม เพราะความสัมพันธ์มากๆ จะกลายมาเป็นมิตร แต่นั่นหลังจากที่ได้ตักเตือนพวกเขาแล้วแต่กลับยังดื้อดึง