ลุ่มหลงกับโลกดุนยา

อ. อับดุลเราะมัน เจะอารง

         ใครที่ลุ่มหลงในดุนยาอย่างสุดโต่ง โดยมุ่งแต่รวบรวมทรัพย์สินเงินทอง ใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยในเรื่องอาหารการกิน การใช้ยานพาหนะ เครื่องนุ่งห่ม ที่พักอาศัยและสิ่งอำนวยความสุขสบายทางกายอื่น ๆ หมายถึงผู้นั้นได้เป็นทาสของโลกดุนยา พร้อมกับทำลายอนาคตของเขาในวันโลกหน้า พฤติกรรมอย่างนี้ถือว่าขัดกับค่านิยมและมาตรฐานปานกลางที่อิสลามสนับสนุน เหตุผลก็เพราะว่าเจตนารมณ์ของอิสลามต้องการให้เขาเป็นผู้ดูแล ปกป้องรักษาความสมดุลยของโลกใบนี้ ในนามเคาะลีฟะฮ์ ผู้ได้รับมอบหมายจากพระองค์อัลลอฮ์ให้ฟื้นฟูธรรมชาติที่พระองค์ทรงสร้าง

         และเหตุผลที่สอง คือ ผู้ที่มีความรอบรู้และมีสติจะประเมินแต่ละอย่าง อย่างปานกลางและวางทุกสิ่ง ณ ที่ของมันอย่างถูกต้อง พร้อมกับรวบรวมพลังทำงานวันนี้เพื่อผลประโยชน์ของวันโลกหน้า พฤติกรรมอย่างนี้ถือว่าเป็นพฤติกรรมที่อิสลามสนับสนุนและต้องการให้มนุษย์ทั้งหลายยืนอยู่บนจุดนี้ ซึ่งสอดคล้องกับคำสอนของอัล-กุรอานที่กล่าวว่า

وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَلَا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (القصص/77)

 “และจงแสวงหาสิ่งที่อัลลอฮ์ได้ประทานแก่เจ้าเพื่อปรโลก

และอย่าลืมส่วนของเจ้าแห่งโลกนี้และจงทำความดีเสมือนกับที่อัลลอฮ์ได้ทรงทำความดีแก่เจ้า

 และอย่าแสวงหาความเสียหายในแผ่นดินแท้จริง อัลลอฮ์ไม่ทรงโปรดบรรดาผู้บ่อนทำลาย”

         เมื่อมีความคิดที่จะแยกกันระหว่างศาสนากับชีวิต ระหว่างโลกดุนยากับโลกอาคีเราะฮ์ ทำให้เกิดความสับสน วุ่นวาย ไม่สมดุลยในชีวิต เป็นสิ่งที่ท่านเราะสูล  เป็นห่วงและพยายามให้ข้อเตือนสติอยู่เสมอ ดังปรากฏในหะดีษหนึ่งที่รายงานว่า

          เมื่อท่านอะบู มาลิก อัล-อัชอะรีย์ใกล้จะเสียชีวิต ท่านได้กล่าวต่อหน้าครอบครัวโดยกล่าวว่า โอ้บรรดาครอบครัวอัล-อัชอะรีย์ ผู้ที่กำลังฟังอยู่ให้ไปเผยแผ่แก่ผู้ที่ไม่ได้ฟังว่า ฉันได้ยินท่านเราะสูล  ได้กล่าวว่า

حُلْوَةُ الدُّنْيا مرَّةُ الآخِرةِ ، ومُرَّةُ الدُّنْيا حُلْوَةُ الآخِرةِ (رواه الحاكِم)

 “ความหวาน(หมายถึงความสุขสบาย สนุกสนานและเพลิดเพลิน)ของโลกดุนยานี้ คือ ความขมขื่นของโลกอาคีเราะฮ์

 ในขณะที่ความขมขื่นของโลกดุนยานี้ คือความหวานของโลกอาคีเราะฮ์”

      ประโยคที่สามารถอธิบายความหมายนี้ คือ พฤติกรรมของผู้ไม่เข้าใจอิสลามที่ทำลายศาสนาด้วยการรักโลกนี้อย่างเกินขอบเขตและไม่รู้จักอิ่ม ท่านเราะสูล ได้เตือนมนุษย์ไว้ในตอนหนึ่งว่า

ما ذِئْبانِ جائِعانِ أرسِلا في غَنَمٍ بأفْسَدَ لَها مِن حرْصِ المَرْءِ على المالِ والشرف لِدِينِه (حديث حسن صحيح رواه ابنُ حِبَّان)

“สุนัขจิ้งจอกที่หิวจัด 2 ตัวที่ไปหาฝูงแพะไม่อันตรายสำหรับแพะ

เท่ากับความอันตรายของความอยากของบุคคลที่ห่วงแหนทรัพย์สิน และเกียรติยศต่อศาสนาของเขา”

       หะดีษนี้ชี้ให้เห็นว่า อันตรายของสุนัขหิวต่อฝูงแพะไม่เท่ากับความอันตรายของความอยากดุนยาของมนุษย์ต่อศาสนาของเขา เพราะเหตุผล 2 ประการ คือ

1. ผู้ที่หลงในโลกดุนยาจะไม่รอดพ้นจากการกระทำสิ่งต้องห้าม

2. ดุนยานี้มีแรงงดึงดูดเหมือนกับแรงดึงดูดของโลกใบนี้ที่เราอาศัยอยู่

ท่านเราะสูล  ได้เตือนพวกเราไว้ว่า

إنَّ لكُلِّ أُمَّةٍ فتْنَةٌ وفِتْنَةُ أُمَّتِي المالُ (رواه التِّرمِذي)

 “ประชาชาติแต่ละกลุ่มจะมีบททดสอบของมัน และบททดสอบประชาชาติของฉัน คือทรัพย์สินเงินทอง”

       คำเตือนที่ท่านเราะสูล  พยายามให้ประชาชาติของท่านระมัดระวังเป็นพิเศษ คือให้ระมัดระวังความสนุกสนาน เพลิดเพลินกับความพริ้งแพรวชั่วคราวของโลกดุนยา คำเตือนของท่าน มีหลายสำนวน เช่น

 هلْ مِن أحدٍ يمْشِي على الماءِ إلا ابتَلَّتْ قَدَماهُ ؟ قالوا : لا يا رسولَ الله ، قال : كذلكَ صاجِبُ الدُّنْيا لا يسْلَمُ من الذُّنوبِ (رواه البيهَقي)

 “ มีใครบ้างไหมที่เดินลุยในน้ำแล้วเท้าจะไม่เปียกน้ำ?

บรรดาเศาะหาบะฮ์ตอบว่า ไม่มี

ท่านเราะสูล ได้กล่าวต่อว่า เช่นเดียวกับผู้รักดุนยานี้จะไม่พ้นจากบาป”

 مَنِ انْقَطَعَ إلى اللهِ عزَّ وجلَّ كفاهُ اللهُ كلَّ مؤْنةٍ ورزَقَه مِن حيثُ لا يحْتَسِبٌ ومَنِ النْقَطَعَ إلى الدُّنْيا وكَّلَه الله إلَيْها (رواه ابْنُ حِبَّان)

 “ผู้ใดที่ปลีกตัวและมุ่งหวังหาพระองค์อัลลอฮ์ พระองค์จะทำให้เขามีความพอเพียงและจะประทานปัจจัยยังชีพจากที่ที่เขาไม่นึกคิด

และผู้ใดที่ปลีกตัวและมุ่งหวังโลกดุนยา พระองค์จะมอบเขาให้แก่โลกดุนยา”

فَوَ اللهِ ما الفقْرُ أخْشَى علَيْكمْ ولكن أخشَى أن تُبْسَطَ الدُّنْيا علَيْكمْ كما بُسِطَت على مَن كانَ قبْلَكم فتنافَسوها فتهْلِكَكمْ كما أهْلَكَتْهم (رواه البخاري/3158 ومسلم/2961 والترمذي/2462)

 “ฉันขอสาบานด้วยพระองค์อัลลอฮ์ ฉันไม่ได้กลัวความยากจนที่จะประสบกับพวกท่าน

แต่ฉันกลัวว่า ดุนยาจะถูกแผ่ออกให้กว้างขวางสำหรับพวกท่านเสมือนกับที่ได้เคยถูกแผ่ออกให้กับผู้คนในยุคก่อนหน้าพวกท่าน

หลังจากนั้นพวกท่านก็จะแข่งขันกันเพื่อให้ได้มาซึ่งดุนยา เช่นเดียวกับผู้คนในสมัยก่อนพวกท่านที่ได้แข่งขันมาแล้วเพื่อให้ได้มาซึ่งดุนยา

หลังจากนั้นดุนยาก็จะทำให้พวกท่านหลงระเริงเหมือนกับที่เคยให้พวกเขาหลงระเริงมาแล้ว”