ผลของการศรัทธาต่อมลาอิกะฮฺผู้จดบันทึก

ดร.อะมีน บิน อับดุลลอฮฺ อัช-ชะกอวีย์

ประการแรก:

      ทำให้เกิดความยำเกรงต่ออัลลอฮฺทั้งในที่ลับและที่แจ้ง พร้อมทบทวนตรวจสอบตนเองอยู่เสมอ ในสิ่งที่ได้พูดหรือกระทำไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ อัลลอฮฺ ตรัสว่า

"ไม่มีคำพูดคำใดที่เขากล่าวออกมา เว้นแต่ใกล้ๆเขานั้นมีผู้เฝ้าติดตาม ผู้เตรียมพร้อมที่จะบันทึก"

 (กอฟ: 18)

และพระองค์ตรัสว่า

"คือ (มลาอิกะฮฺ) ผู้ทรงเกียรติ เป็นผู้บันทึก พวกเขารู้ในสิ่งที่พวกเจ้ากระทำ"

(อัล-อินฟิฏอรฺ: 11-12)

ประการที่สอง:

         ทำให้เกิดความละอายใจ ไม่กล้าที่จะให้มลาอิกะฮฺผู้จดบันทึกเหล่านั้นพบเห็นตนซึ่งเป็นผู้ศรัทธา ในสภาพที่ฝ่าฝืนต่ออัลลอฮฺ ดังที่ท่านนบี ได้กล่าวถึงความประเสริฐของท่านอุษมาน เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ ว่า

"จะไม่ให้ฉันเขินอายต่อผู้ที่ขนาดมลาอิกะฮฺยังเขินอายต่อเขาได้อย่างไรกัน?"

(บันทึกโดยมุสลิม หะดีษเลขที่ 2401)

ประการที่สาม:

       ทำให้มีความจริงจังในการทำความดี เพราะมลาอิกะฮฺเหล่านั้นจะนำบันทึกการงานต่างๆของเราขึ้นถวายต่ออัลลอฮฺ ดังที่พระองค์ตรัสว่า

“คำกล่าวที่ดีย่อมจะขึ้นไปสู่พระองค์ และการงานที่ดีนั้นพระองค์ทรงยกย่องสรรเสริญมัน"

(ฟาฏิรฺ: 10)

ท่านริฟาอะฮฺ บิน รอฟิอฺ อัซซุเราะกีย์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ เล่าว่า

"วันหนึ่งขณะที่เรากำลังละหมาดตามหลังท่านนบี  อยู่นั้น เมื่อท่านเงยศีรษะขึ้นจากการรุกูอฺท่านก็กล่าวว่า "อัลลอฮฺทรงได้ยินผู้ที่สรรเสริญพระองค์"

แล้วก็มีชายคนหนึ่งซึ่งละหมาดอยู่ข้างหลัง 

ท่านกล่าวขึ้นมาว่า "โอ้ พระผู้อภิบาลของเรา มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิของพระองค์เป็นการสรรเสริญที่ดีงามมากมายและเต็มไปด้วยความจำเริญ"

เมื่อเสร็จสิ้นการละหมาดท่านก็กล่าวถามว่า ‘เมื่อกี้นี้ใครเป็นคนพูด?’

ชายคนนั้นจึงกล่าวว่า: ฉันเองครับ

ท่านนบีจึงกล่าวว่า ‘ฉันเห็นมลาอิกะฮฺสามสิบกว่าท่านยื้อแย่งกัน เพื่อจะเป็นคนแรกที่จดบันทึกคำพูดเหล่านั้น’"

 (บันทึกโดยอัล-บุคอรียฺ หะดีษเลขที่ 799)

ประการที่สี่:

        ทำให้เกิดความรักในบรรดามลาอิกะฮฺผู้ได้รับมอบหมายให้จดบันทึกการงานของปวงบ่าว อัลลอฮฺ ตรัสว่า

"แต่พวกเขา (มลาอิกะฮฺ) เป็นบรรดาบ่าวผู้ได้รับเกียรติ พวกเขาจะไม่ชิงกล่าวคำพูดก่อนพระองค์ และพวกเขาปฏิบัติตามพระบัญชาของพระองค์"

 (อัล-อันบิยาอ์: 26-27)

และพระองค์ตรัสว่า

"พวกเขาจะไม่ฝ่าฝืนสิ่งที่อัลออฮฺทรงสั่งใช้ และจะปฏิบัติตามสิ่งที่พวกเขาถูกสั่งใช้ให้กระทำ"

(อัต-ตะหฺรีม: 6)

ประการที่ห้า:

       ไม่สร้างความเดือดร้อนรำคาญแก่ มลาอิกะฮฺเหล่านั้น ท่านญาบิรฺ บิน อับดิลลาฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุมา เล่าว่า ท่านนบี  กล่าวว่า

"ผู้ใดทานพืชสมุนไพรนี้ หมายถึงกระเทียม (ในอีกบทหนึ่งท่านกล่าวว่า: ผู้ใดทานหัวหอม กระเทียม และหอมแดง) ก็อย่าได้เข้าใกล้มัสยิดของเรา

เพราะมลาอิกะฮฺก็ได้รับความเดือดร้อนรำคาญจากสิ่งที่ทำให้มนุษย์เดือดร้อนรำคาญเช่นเดียวกัน"

 (บันทึกโดยอัล-บุคอรียฺ หะดีษเลขที่ 855 และมุสลิม หะดีษเลขที่ 564 โดยสำนวนนี้เป็นของมุสลิม)

แปลโดย : อัสรัน นิยมเดชา / Islamhouse