โลกอิสลามรู้จักยาเสพติดเมื่อใด ?

แปลโดย อ.อาบีดีน  พัสดุ

            เราไม่สามารถระบุได้อย่างแน่นอน ถึงช่วงเวลาที่โลกอิสลามถูกทดสอบด้วยกับยาเสพติด  นอกจากท่าน อิหม่าม อิบนุ กาซีร ท่านได้กล่าวไว้ในเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในปี 494 ว่า

          “แท้จริง ฮาซัน บุตรของซอบาฮฺ ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มชนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในชื่อ (ฮาชาชีน) เขาได้ใช้สารสองชนิดผสมผสานกันด้วยน้ำผึ้งให้กับผู้ที่เขาต้องการเรียกร้องเชิญชวนจากประชาชน รับประทาน จนกระทั่งอารมณ์ของผู้นั้นถูกเผาไหม้ และสมองถูกทำลาย จนกระทั่งผู้นั้นตอบสนอง และกลายเป็นผู้ที่เชื่อฟังต่อเขามากกว่าแม่และพ่อของเขาเสียอีก”

และนี่ถือเป็นชนิดหนึ่งของยาเสพติด ที่เป็นที่รู้จักกันในช่วงเวลาดังกล่าว ซึ่งเกิดขึ้นในกลุ่มชนนี้เอง

ท่าน อิหม่ามอิบนุ ตัยมียะห์ กล่าวว่า

          "แท้จริง กัญชาได้ปรากฏขึ้นพร้อมๆ กับการปรากฏตัวของพวก ตาตาร์ และ การเข้ามาในเมืองแบกแดดของพวกเขา ในปี 656 หลังจากที่พวกเขาได้ทำลาย ราชวงศ์ อับบาซียะห์ พวกเขาก็ต้องการที่จะทำลายความเป็นตัวตนของบรรดามุสลิมีนให้สิ้นซากไป เช่นเดียวกับที่บรรดาผู้ล่าอาณานิคม มหาอำนาจต่างๆ  และองกรณ์ลับทั้งหลายได้กระทำในปัจจุบัน ดังนั้นพวกเขาจะนำยาเสพติดมาสู่โลกอิสลาม , หลังจากนั้นพวกเขาก็จะไม่รอช้าในการที่จะเพาะปลูกยาเสพติดเหล่านั้นในประเทศมุสลิมอย่างกว้างขวาง”

         อย่างไรก็ตามไม่ว่าบรรดามุสลิมจะรู้จักยาเสพติดตั้งแต่ยุคสมัยก่อน หรือจะเพิ่งรู้จักในยุคปัจจุบัน แท้จริง สิ่งที่มีความสำคัญมากกว่าสิ่งที่กล่าวมาแล้วทั้งหมดก็คือ ผลพวงที่เกิดขึ้นจากยาเสพติดในยุคปัจจุบัน

         ในขณะที่บรรดามุสลิมออกห่างจากศาสนาและต่างช่วงชิงในเรื่องของดุนยา (โลกนี้) พวกเขาต่างเอนเอียงไปสู่ตัณหา อารมณ์ฝ่ายต่ำ และเช่นนั้นแหละทำให้บางคนกลายเป็นพ่อค้าที่มีความเชี่ยวชาญ บางประเทศกลายเป็นแหล่งเพาะปลูกสารพิษ  และลักลอบขนส่งไปยังประเทศอื่นๆ โดยมีจุดประสงค์เพื่อการค้าและนำมาซึ่งผลกำไรที่เพียงพอ เช่นประเทศเลบานอน ประเทศอีหร่าน ประเทศปากีสถาน ประเทศอียิปต์ ประเทศตุรกี ประเทศอัฟกานิสถาน และประเทศอื่นๆ บนความเหลื่อมล้ำกันของประเทศต่างๆในด้านปริมาณการผลิตและเป้าหมายในการผลิตและขนาดโครงการของการผลิต

          แท้จริงประเทศอิสลามได้จมลงพร้อมกับประเทศอื่นๆ ในแอ่งน้ำนี้  ซึ่งเป็นผลมาจากการที่ประเทศเหล่านี้ออกห่างจากศาสนาอิสลามที่แท้จริง และการตกเป็นทาสของบางคนหรือบางกลุ่มจากประชาชาติ ตกอยู่ในอารมณ์ฝ่ายต่ำ และตกเป็นทาสแรงงานแก่ผู้ยึดครอง (ผู้ล่าอาณานิคม) ที่ปองร้าย ซึ่งพวกเขาต่างรอคอยเหตุร้ายต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นกับอิสลามและบรรดามุสลิมีน

แท้จริงพวกเราเป็นกรรมสิทธิ์ของอัลลอฮฺ และแท้จริงพวกเราจะกลับไปยังพระองค์