กุบูร คือ บ้านแรกสู่อาคีเราะฮ์

โดย : อาจารย์ มูนีร มูหะหมัด

         กุบูร คือสถานที่ฝังผู้ตาย นักวิชาการมีความเห็นแตกต่างกันเกี่ยวกับแบบอย่างในการรับฝัง บางคนกล่าวว่า นก(อี)กาเป็นผู้แสดงแบบอย่างในการฝัง เมื่อกอบีลได้ฆ่าฮาบีล บางคนกล่าวว่า กอบีลรู้จักการฝังศพ โดยที่เขาได้ปล่อยศพของน้องชายของเขาไว้ โดยไม่ฝัง เพื่อเป็นการเหยียดหยามเกียรติ แต่ทัศนะที่มีน้ำหนัก คือ นก(อี)กาเป็นผู้แสดงแบบอย่างในการฝัง

อัลลอฮ์ตรัสไว้ในซูเราะฮ์อัลมาดิดะฮ์ อายะฮ์ที่ 31 ว่า

 “แล้วอัลลอฮ์ ได้ส่งกาตัวหนึ่งมาคุ้ยดินเพื่อให้เขาเห็นว่า เขาจะฝังศพของน้องชายของเขาอย่างไร  เขากล่าวว่า

โอ้ อนิจจา ฉันไร้ความสามารถแม้จะเป็นเช่นเดียวกับกาตัวนี้ แล้วฉันก็ฝังศพน้องชายของฉัน แล้วเขาก็กลายเป็นคนหนึ่งจากบรรดาผู้ระทมใจ”

(อัลมาอิดะฮฺ/31)

         ฮานิคนใช้ของท่านอุสมาน อิบนิอัฟฟาน กล่าวว่า เมื่อทานอุสมาน ยืนอยู่ที่กุบูร ท่านร้องไห้จนกระทั่งเคราของท่านเปียก มีผู้พูดกับท่านว่า เมื่อท่านนึกถึงสวรรค์และนรก ท่านไม่ร้องไห้ แต่เมื่อท่านนึกถึงกุบูรท่านร้องไห้ ท่านอุสมาน กล่าวว่า ฉันได้ยินท่านร่อซูลุลลอฮ์  กล่าวความว่า

 “กุบูร คือ เคหะแรกของโลกอาคีเราะฮ์  ถ้าหากว่า เขาปลอดภัยจากมัน ส่วนที่อยู่หลังจากนั้นก็จะสะดวกสบายมากกว่า

และถ้าหากว่า เขาไม่ปลอดภัยจากมัน หลังจากนั้นก็จะเลวร้ายมากกว่า

 ท่านอุสมาน กล่าวต่อไปว่า ฉันได้ยินท่านร่อซูลุลลอฮฺ กล่าวว่า ฉันไม่เคยเห็นภาพใดเลย นอกจากในกุบูรซึ่งมีความสยดสยองมากกว่า”

 (บันทึกโดย อัตติรมีซีย์)

          เมื่อผู้ใดตายลงก็เท่ากับว่า เขาได้เข้าอยู่ในอีกโลกหนึ่งซึ่งเรียกว่า โลกบัรซัค ซึ่งอยู่กั้นกลางระหว่างโลกดุนยาและโลกอาคีเราะฮ์ เขาไม่สามารถจะหวนกลับคืนมามีชีวิตในโลกนี้ได้อีก ผู้ที่ทำความดีขณะที่เขามีชีวิตอยู่ในโลกนี้ เขาจะมีความปีติยินดีในสิ่งที่จะได้รับการตอบแทนจากอัลลอฮ์ เขาจะได้พบความพอพระทัยจากพระองค์ ได้รับการให้เกียรติจากพระองค์ และได้รับความผาสุกในสวรรค์ ส่วนผู้ที่ทำความชั่ว ขณะที่เขามีชีวิตในโลกดุนยา เขาจะรู้สึกรังเกียจที่จะได้พบอัลลอฮ์ เพราะเขาจะต้องพบกับความกริ้วโกรธของพระองค์ จะได้รับความความอัปยศและการถูกลงโทษในนรก

อัลลอฮ์ ได้ตรัสถึงโลกบัรซัค ไว้ว่า

 “จนกระทั่งความตายได้มายังคนหนึ่งจากพวกเขา เขากล่าวว่า

พระเจ้าของฉันได้โปรดให้ฉันกลับไป (มีชีวิตในโลกดุนยา) อีกครั้งหนึ่งเถิด เพื่อฉันจะได้ทำความดีในสิ่งที่ฉันได้ละทิ้งไว้

หามิได้ แท้จริง มันเป็นเพียงถ้อยคำที่เขากล่าวออกมา และเบื้องหน้าพวกเขามีโลกบัรซัคจนถึงวันที่พวกเขาถูกฟื้นชีพขึ้นใหม่”

(อัลมุอฺมินูน /99-100)

 จากอบู สะอีด อัลคุดรีย์ กล่าวว่า ท่านร่อซูล  กล่าวว่า

 “เมื่อญะนะซะฮ์ถูกวาง ผู้คนได้แบกมันไว้บนบ่าของพวกเขา ถ้าหากว่า มันดี มันจะกล่าวว่า ท่านทั้งหลายจงรีบนำฉันไปเถิด

แต่ถ้าหากว่ามันไม่ดี มันจะกล่าวกับครอบครัวของมันว่า ความวิบัติได้เกิดขึ้นกับมันแล้ว ท่านทั้งหลายจะพามันไปไหน

ทุกสิ่งจะได้ยินเสียงของมันนอกจากมนุษย์ ถ้าหากว่า เขาได้ยินเสียงของมันเขาจะต้องกระโดดด้วยความตกใจอย่างสุดขีดอย่างแน่นอน” 

(บันทึกโดย อะหมัด)

 จากอบูฮุรอยเราะฮ์ กล่าว ท่านร่อซูล  กล่าว

 “ท่านทั้งหลายจงรีบพาญะนาซะฮ์ ถ้าหากว่ามันดี ก็เป็นความดีที่ท่านรีบพาเขาไปรับความดีนั้น

แต่ถ้าหากว่ามันไม่ดี ก็เป็นความชั่วที่ท่านจะวางมันลงจากบ่าของพวกท่าน”

(บันทึกโดย อัลบุคอรีย์และมุสลิม)

ความโดดเดี่ยวในกุบูร

          เมื่อบุคคลถูกฝังในกุบูร เขาจะอยู่อย่างโดดเดี่ยว สิ่งที่จะอยู่กับเขา คือ การงานของเขาที่ทำไว้ในโลกดุนยา ไม่ว่าจะป็นความดีหรือความชั่ว จากอนัส อิบนิมาลิก กล่าวว่า ท่านร่อซูลุลลอฮ์ กล่าวว่า

 “มีสามประการที่ติดตามผู้ตายไปยังกุบูรคือครอบครัวของเขา การงานของเขา  และทรัพย์สินของเขา

สองประการจะกลับไป หนึ่งประการจะคงอยู่ ครอบครัวของเขาและทรัพย์สินของเขาจะกลับไป การงานของเขาจะคงอยู่”

(บันทึกโดย อะหมสัด อัล บัยฮะกีย์ อัตติรมีซีย์)

จาก หนังสือโลกบัรซัค / อัลอิศลาห์ สมาคม