วิญญาณของผู้อธรรมต่อตัวเอง

โดย : อาจารย์ มูนีร มูหะหมัด

          บรรดาทรชนในโลกดุนยา ผู้ยโสไม่ยอมรับแนวทางของอัลลอฮ์ ไม่ยอมศรัทธา จนกระทั่งเข้าสู่ยามที่จะถึงแก่ความตาย เขาก็กลับตัว โดยศรัทธาในบั้นปลายนั้น แต่ทว่า การศรัทธาของเขามิได้ให้ประโยชน์ใดๆนอกจากความอัปยศ และการถูกลงโทษอย่างแสนสาหัส เพราะว่า มันเกินกว่าช่วงเวลาในการกลับตัวแล้ว

 ท่านอิบนิอุมัร ว่า ท่านร่อซูลุลลอฮฺ  กล่าวว่า

“แท้จริง อัลลอฮฺ ตะอาลา ทรงรับการอภัยโทษของบ่าว ไม่เมื่อวิญญาณยังไม่ถึงลูกกระเดือก”

 
(บันทึกโดย อะหฺมัด)

สภาพของบรรดาผู้ทำความชั่ว อัลลอฮ์ ตรัสว่า

“บรรดาผู้ที่มลาอิกะฮ์เอาชีวิตของพวกเขา โดยทีพวกเขาอธรรมต่อตัวของพวกเขาเอง ดังนั้นพวกเขาได้ยอมจำนน

(พลางกล่าวว่า) เรามิได้ทำความชั่วใดๆ หามิได้ แท้จริงอัลลอฮฺ เป็นผู้รอบรู้ในสิ่งที่พวกสูเจ้าปฏิบัติ”

(อันนะหฺลฺ /28)

พระองค์อัลลอฮ์ ได้ทรงบรรยายสภาพของมะละกุลเมาต์ ขณะเก็บวิญญาณของผู้ทำความชั่วไว้ว่า

         “และใครเล่าคือผู้อธรรมยิ่งกว่าผู้ที่อุปโลกน์ ความเท็จ ให้แก่อัลลอฮ์ หรือกล่าวว่าได้ถูกประทานโองการแก่เขา และผู้ที่กล่าวว่า ฉันจะให้ลงมาเช่นเดียวกับสิ่งที่อัลลอฮ์ ให้ลงมา และหากเจ้าได้เห็น ขณะที่บรรดาผู้อธรรมอยู่ในภาวะคับขันแห่งความตาย

บรรดามลาอิกะฮ์แบมือของพวกเขา (โดยกล่าวว่า) จงให้ชีวิตของพวกเจ้าออกมา วันนี้ พวกเจ้าได้รับการตอบแทน ด้วยการลงโทษที่อัปยศ เนื่องจากพวกเจ้ากล่าวให้ร้ายแก่อัลลอฮ์ โดยปราศจากความจริง และเนื่องจากการที่พวกท่านแสดงความยโสต่อบรรดาโองการต่างๆของพระองค์”

(อัลอันอาม /93)

ส่วนบรรดาผู้ปฏิเสธ อัลลอฮ์ ทรงกล่าวถึงการเก็บวิญญาณของพวกเขาไว้ว่า

“และหากว่า เจ้าเห็นขณะที่มลาอิกะฮ์เอาวิญญาณของบรรดาผู้ปฏิเสธ พวกเขาจะตีใบหน้าของพวกเขาและหลังของพวกเขา

และ (กล่าวว่า) พวกเจ้าจงลิ้มรสการลงโทษแห่งการเผาไหม้เถิด นั้นก็เนื่องจากสิ่งที่มือของพวกเจ้าได้กระทำ และแท้จริง อัลลอฮ์ ไม่เป็นผู้อธรรมแก่ปวงบ่าว”

(อัลอัมฟาล/50-51)

ท่านร่อซูลุลอฮ์  กล่าวถึงสภาพการเก็บวิญญาณของผู้ทำชั่วว่า

         “เมื่อบ่าวผู้ปฏิเสธจบชีวิตในโลกดุนยา และเข้าสู่โลกอาคีเราะฮ์ บรรดามลาอิกะฮ์ จะลงมาจากฟ้ากฟ้า โดยมีใบหน้าดำมืดพร้อมกับผ้ากะฝั่นที่หยาบกระด้าง พวกเขานั่ง ณ ผู้ตายจนสุดสายตา แล้วมะละกุลเมาต์ ลงมานั่งที่ศีรษะของผู้ตาย

 แล้วกล่าวว่า : โอ้ วิญญาณที่เลวเอ๋ย จงออกมาสู่ความพิโรธจากอัลลอฮ์เถิด

แล้วมันก็ออกจากร่าง โดยที่มะละกุลเมาต์ จะฉุดกระชาก เหมือนกับการถอนขนสัตว์ แล้วมะละกุลเมาต์ก็เอามันไป บรรดามลาอิกะฮ์มิได้ลดละสายตาจากมือของเขา จนกระทั่งพวกเขาเอามันมาห่อผ้ากะฝั่นที่หยาบกระด้าง มีกลิ่นโชยออกมาเหมือนกลิ่นซากศพที่อยู่บนแผ่นดินแล้วพวกเขาก็นำมันขึ้นสู่ฟากฟ้า

 พวกเขาไม่ผ่านกลุ่มมลาอิกะฮ์นอกจากพวกเขาจะกล่าวว่า : นี่วิญญาณที่เลวของผู้ใด

พวกเขากล่าวว่า : คนนั้นบุตรคนนั้น โดยเรียกชื่อที่น่ารังเกียจที่สุดของเขา ซึ่งได้มีการเรียกกันในโลกดุนยา

จนถึงปลายฟ้าของโลกนี้ จึงขอให้เปิดประตูให้แก่เขา แต่ไม่มีใครเปิดประตูให้”
 

ดังอายะฮ์ของอัลกุรอานที่ว่า

“แท้จริง บรรดาผู้ปฏิเสธโองการต่างๆของข้า และพวกเขาได้แสดงความโอหังต่อโองการเหล่านั้น บรรดาประตูฟ้าจะไม่ถูกเปิดให้แก่เขา

และพวกเขาจะไม่ได้เข้าสวรรค์ จนกว่าอูฐจะลอดเข้าไปในรูเข็ม ดังนั้นแหละเราจะตอบแทนแก่บรรดาผู้ทำความชั่ว”

(อัลอะอฺรอฟ/40)

         อัลลอฮ์ ตรัสว่า พวกเจ้าจงเขียนบันทึกของเขาในนรก ในแผ่นดินชั้นต่ำสุด แล้วมีเสียงกล่าวว่า พวกเจ้าจงเอาบ่าวของข้ากลับไปยังแผ่นดิน แท้จริง จากมันข้าได้สร้างพวกเขา ในมันได้นำพวกเขากลับไป และจากมันข้าได้นำให้พวกเขาออกมาอีกครั้งหนึ่ง แล้วอ่านอายะฮ์อัลกุรอาน

“โดยเป็นผู้ยึดมั่นความจริงเพื่ออัลลอฮ์ ไม่เป็นผู้ตั้งภาคีใดๆต่อพระองค์

และผู้ใดตั้งภาคีต่ออัลลอฮ์ เสมือนว่าเขาร่วงลงมาจากชั้นฟ้าแล้วนกก็บินเฉี่ยวเอาเขาไป หรือลมได้พัดพาเขาไปยังดินแดนอันไกลโพ้น”

(อัลฮัจญ์ /31)

“แล้ววิญญาณก็ถูกนำกลับไปยังร่างของเขา”

(จากหะดีษรายงานโดย อัล บะรออ์ อิบนิอาซิบ)

จาก หนังสือโลกบัรซัค / อัลอิศลาห์ สมาคม