สดับฟังอัลกุรอาน
แปลและเรียบเรียง : มูฮำหมัดกามัล อัลฟัจรีย์
ในหลักการของอัลอิสลามนั้น มิใช่เฉพาะการอ่านอัลกุรอานเท่านั้น ที่เป็นการงานที่ได้รับผลบุญและความเมตตาจากอัลลอฮฺ 
แต่ว่าการฟังอัลกุรอานนั้นก็เป็นการงานหนึ่งที่จะนำมาซึ่งการได้รับผลบุญและความเมตตาจะอัลลอฮฺ ซึ่งอุลามาอฺได้อธิบายว่า การฟังอัลกุรอานนั้นจะได้รับผลบุญเหมือนกับการอ่านอัลกุรอาน ซึ่งผลบุญที่จะได้รับจากการฟังกุรอานนั้น อัลลอฮฺ ตรัสว่า
“และเมื่ออัลกุรอานถูกอ่านขึ้น ก็จงสดับฟังอัลกุรอานนั้นเถิด และจงนิ่งเงียบ เพื่อว่าพวกเจ้าจะได้รับการเอ็นดูเมตตา”
(อัลอะรอฟ : 204)
การฟังอัลกุรอานอย่างใคร่ครวญนั้น สามารถที่จะรักษาโรคแห่งความเศร้าโศก รักษาจิตวิญญาณที่สกปรก และรักษาหัวใจที่แข็งกระด้างได้ และเป็นสิ่งที่จะนำมาซึ่งการได้รับทางนำจากอัลลอฮฺ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ย่อมสื่อให้เห็นถึงความเมตตาของอัลลอฮฺ ที่มีต่อผู้ที่ฟังอัลกุรอานอย่างใคร่ครวญ ดังนั้นอัลกุรอานจึงเป็นพระดำรัสของอัลลอฮฺ ซึ่งจะอำนวยประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่แก่ผู้ที่อ่านและฟังมัน ซึ่งแน่นอนผู้ที่อ่านและฟังอัลกุรอานนั้น หัวใจของพวกเขาก็จะมีความผูกพันกับอัลกุรอาน
และอัลกุรอานจะถูกอ่านด้วยกับลิ้นที่คล่องแคล่ว ด้วยกับเสียงที่ไพเราะ และสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่อื่นใดนอกจากมันจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่อ่านและฟังอัลกุรอาน และเป็นสิ่งที่จะทำให้ผู้ที่ฟังกุรอานนั้น เพิ่มพูนความความศรัทธาในจิตใจของเขา เพราะผู้ศรัทธาที่แท้จริงนั้น พวกเขาจะเพิ่มพูนความศรัทธา เมื่อพวกเขาได้ฟังอัลกุรอาน อัลลอฮฺ ตรัสว่า
“แท้จริงบรรดาผู้ที่ศรัทธานั้น คือ ผู้ที่เมื่ออัลลอฮฺถูกกล่าวขึ้นแล้ว หัวใจของพวกเขาก็หวั่นเกรง
และเมื่อบรรดาโองการของพระองค์ถูกอ่านแก่พวกเขา โองการเหล่านั้นก็เพิ่มพูนความศรัทธาแก่พวกเขา
และแด่พระเจ้าของพวกเขานั้น พวกเขามอบหมายกัน”
(อัลอันฟาล : 2)
แม้กระทั่งท่านนบี 
ผู้ซึ่งได้รับการศึกษาอัลกุรอานจากญิบรีล 
ท่านก็ยังมีความประสงค์ที่จะได้ฟังอัลกุรอานจากศอฮาบะฮฺของท่าน ซึ่งหะดีษบทหนึ่งรายงานว่า ท่านอับดุลลอฮฺ บิน มัสอูด เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ เล่าว่า
ท่านนบี ได้กล่าวแก่ฉันว่า“จงอ่านอัลกุรอานให้ฉันฟังซิ
ฉันจึงกล่าวว่า โอ้ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ฉันจะอ่านให้ท่านฟังได้อย่างไร ทั้งที่มันถูกประทานลงมาแก่ท่าน
ท่านเราะสูลกล่าวว่า ฉันอยากฟังอัลกุรอานจากคนอื่นนอกจากฉัน
ฉันจึงอ่านสูเราะฮฺ อันนิสาอ์ จนฉันอ่านไปถึงอายะฮฺ “แล้วอย่างไรเล่า เมื่อเรานำพยานคนหนึ่งจากแต่ละประชาชาติมา และเราได้นำเจ้ามาเป็นพยานต่อชนเหล่านี้ (สูเราะฮฺอันนิสาอ์ 41)”
ท่านเราะสูล กล่าวว่า เพียงพอแล้ว ฉันจึงหันไปมองยังท่าน แล้วเห็นน้ำตาได้ไหลอกมาจากสองตาของท่าน”
(หะดีษศอหี้ห บันทึกโดย บุคอรียฺ หะดีษที่ 5050 มุสลิม หะดีษที่800)
จากหนังสือ “ALQUR’AN DAN TERJEMAHNYA”
