เสบียงนักดาอีย์ผู้เชิญชวนสู่อัลลอฮฺ
เชค มุหัมมัด บิน ศอลิหฺ อัล-อุษัยมีน
เสบียงที่สี่ : จรรยามารยาทที่ดีงาม
นักดาอีย์ต้องเผยความรู้ของเขาให้ปรากฏทั้งในหลักความเชื่อ การอิบาดะฮฺ อิริยาบถและในทุกๆ การเคลื่อนไหวของเขา กระทั่งสามารถแสดงถึงบทบาทของนักดาอีย์สู่อัลลอฮฺ และหากมิเช่นนั้นแล้ว การดะอฺวะฮฺของเขาก็จะประสบกับความล้มเหลวหรือถ้าหากประสบความสำเร็จก็ไม่มาก
นักดาอีย์จำเป็นต้องประพฤติปฏิบัติตามที่เขาได้เรียกร้องเชิญชวนจากการอิบาดะฮฺ การปฏิสัมพันธ์ จรรยามารยาท ทั้งนี้ก็เพราะว่าการดะอฺวะฮฺของเขาจะได้เป็นที่ถูกตอบรับและเพื่อมิให้เขาเป็นหนึ่งในบุคคลแรกๆ ที่ถูกไฟนรกเผาไหม้
โอ้พี่น้องทั้งหลาย!
เมื่อเราย้อนกลับมาดูสภาพของเรา เราจะพบว่า ในความเป็นจริงนั้นเราได้เชิญชวนเรียกร้องสู่สิ่งหนึ่งแต่เรามิได้ยืนหยัดบนสิ่งนั้นเลย ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือข้อบกพร่องอันใหญ่หลวง นอกเสียจากว่าจะมีการใช้ดุลยพินิจแล้วว่าการละทิ้งในบางเรื่องที่เชิญชวนเรียกร้องนั้นดีกว่า เพราะในทุกๆ สภาพการณ์หนึ่ง ย่อมมีวิธีการหนึ่ง บางทีสิ่งที่ดีกว่าอาจจะเป็นสิ่งที่ดีน้อยกว่าในบางกรณี เพราะมีบางอย่างที่ทำให้สิ่งที่ดีน้อยกว่ามีน้ำหนักมากกว่า
ด้วยเหตุนี้ จะเห็นว่าบางทีท่านเราะสูลุลลอฮฺ 
ได้เชิญชวนเรียกร้องสู่บางอย่าง แต่ท่านกลับหมกมุ่นอยู่กับอย่างอื่นที่สำคัญกว่า และบางทีท่านถือศีลอดกระทั่งถูกกล่าวว่าท่านไม่ละศีลอดเลย และบางทีท่านก็ไม่ถือศีลอด กระทั่งถูกกล่าวว่าท่านไม่ถือศีลอดอีกเลย
โอ้พี่น้องทั้งหลาย!
ฉันหวังและประสงค์ที่จะให้นักดาอีย์ทุกๆ คนมีจรรยามารยาทอันดีงามที่เหมาะสมกับการเป็นนักดาอีย์ กระทั่งเขาเป็นนักดาอีย์ที่แท้จริงและคำพูดของเขาเป็นที่ยอมรับได้มากที่สุด
เสบียงที่ห้า : เข้าหาผู้คน
นักดาอีย์ต้องทำลายกำแพงที่ขวางกั้นระหว่างเขาและผู้คน เพราะมีพี่น้องนักดาอีย์ของเราหลายต่อหลายคนเมื่อเห็นกลุ่มชนหนึ่งงมงายอยู่กับความไม่ถูกต้อง และด้วยความเกลียดชังกับสิ่งที่ไม่ถูกต้องนั้นๆ ถึงกับทำให้เขาไม่ไปมาหาสู่และตักเตือนพวกเขาเหล่านั้น และนี่คือสิ่งที่ผิด และไม่ได้เป็นหลัก "หิกมะฮฺ" (วิทยปัญญา) แต่ประการใด แต่หิกมะฮฺคือการเข้าไปหา เชิญชวน เผยแพร่ ตัรฺฆีบ(ปลุกใจหรือแจ้งข่าวที่ดีสำหรับผู้ที่ปฏิบัติตามคำสั่งของอัลลอฮฺ) และตัรฺฮีบ(เตือนสำทับหรือแจ้งข่าวร้ายสำหรับผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของพระองค์) และจงอย่าพูดว่า "เขาเหล่านั้นทำไม่ดี ฉันไม่อาจร่วมเดินกับเขาได้"
โอ้นักดาอีย์!
เมื่อท่านไม่เดินไปหาพวกเขาเพื่อทำการดะอฺวะฮฺสู่อัลลอฮฺ แล้วใครเล่าที่จะดะอฺวะฮฺพวกเขา ? ผู้ที่มีลักษณะเฉกเช่นเดียวกับพวกเขากระนั้นหรือที่จะดะอฺวะฮฺพวกเขา? หรือผู้ที่ไม่รู้ ผู้ที่อวิชชา? ไม่อย่างแน่นอนด้วยประการทั้งปวง ฉะนั้นแล้ว จำเป็นอย่างยิ่งที่นักดาอีย์ต้องอดทนและนี่คือการอดทนที่เราได้บอกไปแล้วก่อนหน้านี้ นั่นคือการอดทนต่อตัวเอง บังคับและทำลายกำแพงระหว่างเขากับผู้คน กระทั่งสามารถส่งสาส์นแห่งการดะอฺวะฮฺไปยังผู้ที่จำเป็นและต้องการมัน ส่วนการตัดขาดนั้นมันขัดแย้งกับแนวทางของท่านนบี ที่ได้ปฏิบัติไว้เป็นแบบอย่าง และท่านนบีนั้นดังที่ทราบกันว่าในชุมนุมที่มินา(ช่วงหัจญ์)ท่านจะไปหาพวกมุชริกีนถึงที่พำนักของพวกเขาและเชิญชวนพวกเขาสู่อัลลอฮฺ 
ดังที่มีรายงานจากท่าน นบี ซึ่งท่านได้กล่าวแก่พวกเขาเหล่านั้นว่า:
“จะมีใครสักคนไหมที่ช่วยเหลือฉัน กระทั่งฉันสามารถเผยแพร่ถ้อยคำของพระผู้อภิบาลของฉัน
เพราะแท้จริง ชาวกุร็อยชฺได้ขัดขวางมิให้ฉันเผยแพร่ถ้อยคำของพระผู้อภิบาลของฉัน”
และหากนี่คือแนวทางของนบีของเรา อิมามของเรา และแบบอย่างของเรา ท่านนบีมุหัมมัด ดังนั้นจำเป็นสำหรับเราที่จักต้องปฏิบัติตามให้เหมือนกับท่านในการดะอฺวะฮฺสู่อัลลอฮฺ
แปลโดย : ฟัยซอล อับดุลฮาดี / islamhouse.com
