นิยามแห่งความสุข
ซุฟอัม อุษมาน
เราจะเริ่มต้นอธิบายอย่างไรให้เข้าใจว่า มีช่องทางที่สามารถนำความสุขให้ชีวิตได้นับสิบนับร้อยเส้นทาง ซึ่งมันขึ้นอยู่กับการตีความของแต่ละคน นอกเหนือจากความสุขที่มนุษย์ทุกคนต่างยอมรับด้วยการเห็นพ้องและสัมผัสได้ทั่วกัน
ความสุข คือ การเข้าใจ เข้าใจว่าชีวิตอยู่ในกำหนดของผู้ลิขิตไม่ว่าจะยามดีหรือร้าย เมื่อเข้าใจก็ย่อมไม่วุ่นวาย เพียงใจยอมรับและปล่อยให้ทุกสิ่งดำเนินไปตามเส้นทางของมัน เหมือนสายน้ำที่ไหลเรื่อยๆ ไปตามกระแส บางช่วงก็นุ่มนวล ครั้นเมื่อปะทะหินก็ดังสาดซ่า การเข้าใจกฎเกณฑ์ไม่ได้เป็นการละเลย แต่เป็นการทำให้ดีที่สุดโดยไม่ยึดติดว่ามันต้องเป็นอย่างที่คิดเสมอ
ความสุข คือ การมอบตนให้กับเจ้าของเพียงผู้เดียว เที่ยวคอยแสวงหาความโปรดปรานและความไว้วางใจจากเขาผู้นั้น คราใดที่เผลอทำผิดก็รีบรุดกลับไปวอนขออภัยโทษ ผูกพันเสียยิ่งกว่าคนรัก หัวใจที่มอบตนรู้ดีว่าความรู้สึกนี้เป็นอย่างไร บางครั้งก็ละอายคละเคล้ากับความรู้สึกกลัวและขยาด เป็นอยู่เพียงครู่เดียวพอนึกได้ว่า ความรักของผู้ที่ยิ่งใหญ่ แม้ฟ้าอันกว้างใหญ่ไพศาลก็มิอาจจุไว้ได้ หัวใจที่ห่อเหี่ยวก็กลับสดชื่นขึ้นโดยฉับพลัน มนุษย์มิอาจหนีพ้นจากการต้องทำผิด แต่มนุษย์ก็มีสุขเมื่อชนะตนเพราะยับยั้งไม่ให้เกิดความผิดได้ หรือเมื่อรู้ว่าความผิดของตนจะได้รับการอภัย
ความสุข คือ การเป็นมิตร มองในแง่ดีกับทุกสิ่งรอบข้าง วัตถุที่ไม่มีชีวิตแม้จะไม่รับรู้ความเจ็บปวด แต่ความสุขจะเกิดขึ้นได้อย่างไรถ้าเราไม่รู้จักรักและถนอมสิ่งที่เราครอบครอง เป็นเพียงแต่ใช้ ปล่อยให้มันแตกหัก หกล้มระเนระนาด ไม่รู้จักจัดให้เป็นระเบียบ พฤติกรรมเช่นนี้บอกว่าเราขาดความละเอียดอ่อน ไร้ความนุ่มนวล ไม่มีนิสัยของการเห็นใจ ทั้งๆ ที่ลักษณะเล็กๆ ที่เรามองข้ามมีคุณค่าที่สร้างความสุขได้ เป็นมิตรกับคน คือการทำตนให้ผู้อื่นรัก ไม่ใช่เห็นแก่ตัว ไม่ใช่เป็นแต่จะรับและไม่รู้จักยื่น
ความสุข คือ ความโล่งใจ คือหัวใจที่ไม่ต้องคิดแค้นคนอื่น คือชีวิตที่มีคุณค่าด้วยความรักและการให้ โดยไม่ต้องหวังอะไรที่เป็นผลทางวัตถุ เป็นคนที่ไม่ต้องแข่งขัน หากแต่ปล่อยให้เป็นอิสระตามสภาวการณ์ รู้จักตน รู้จักคนอื่น ไม่สูงส่งแต่ไม่เป็นเหยื่อใคร
อะไรคือความสุขที่เราต่างใฝ่หา ถ้าชีวิตบนโลกนั้นแสนสั้นมีใครคิดจะเตรียมการสำหรับความสุขอันยาวนานไม่สิ้นสุดบ้าง ?
“แท้จริงบรรดาผู้ยำเกรงนั้นจะได้อยู่สวนสวรรค์และความสุขสำราญ ได้รับความสุขอันล้นพ้นด้วยสิ่งที่องค์อภิบาลประทานให้
พระองค์ทรงคุ้มครองพวกเขาให้พ้นจากเปลวไฟอันร้อนแรง
‘จงกินและจงดื่มด้วยความสำราญเถิด ตามที่พวกเจ้าได้ทำดีไว้ พวกเขาได้นอนอย่างเอกเขนกบนเตียงที่เรียงเป็นแถว’
และเรายังให้มีคู่ครองแก่พวกเขาเป็นสาวดวงตาสวย”
(ความหมายจากสูเราะฮฺ อัฏ-ฏูรฺ อายะฮฺที่ 17-20)
“และเราจะเพิ่มพูนแก่พวกเขา ให้มีผลไม้และเนื้อตามที่พวกเขาปรารถนา พวกเขาจะแลกเปลี่ยนถ้วยแก้วกันในสวรรค์
ไม่มีพูดไร้สาระ ไม่มีการทำบาป รอบๆ ตัวพวกเขามีเด็กรับใช้ที่คอยวนเวียน ซึ่งงดงามบริสุทธิ์เสมือนหนึ่งไข่มุกที่ถูกห่อหุ้ม”
(ความหมายจากสูเราะฮฺ อัฏ-ฏูรฺ อายะฮฺที่ 22-24)
ความสุข คือ การรู้ รู้ตัวตนที่แท้จริงของชีวิตโลก รู้ว่าต้องทำอย่างไรเพื่อให้ได้รางวัลเป็นความสุขในโลกอันนิรันดร์
จงมอบความสุขให้กับตัวเอง ด้วยการเรียนรู้วิถีที่แท้จริงของชีวิต
