จดหมายที่ไปรษณีย์ไม่นำส่ง
โดย... อาจารย์ อรุณ บุญชม
คุณพ่อครับ....!
ขณะที่เขียนจดหมายฉบับนี้ทุกคนสบายดี ผมเขียนจดหมายฉบับนี้ก็เพื่อเรียนให้พ่อทราบว่า ♥"พวกเรารักพ่อมาก"♥
ผมคิดถึงพ่อมาก พ่อได้พร่ำสอนให้ลูกเป็นคนดีมีมารยาท ไม่มีสักครั้งที่พ่อจะปล่อยให้ผมอยู่อย่างโดดเดี่ยวไร้การชี้นำ ผมเติบโตขึ้นมาโดยมีพ่อเป็นแบบฉบับที่ดีในการดำเนินชีวิต แบบฉบับของพ่อยังเป็นสิ่งที่ฝังแน่นอยู่ในอุดมการณ์โดยตลอดมา
พ่อสอนให้ผมรู้จักเอกภาพของอัลลอฮ์ 
รู้จักอำนาจอันยิ่งใหญ่และเกรียงไกรของพระองค์ คำพูดของพ่อที่บอกกับลูกว่า "ลูกรัก" เจ้าอย่านำสิ่งใดไปเทียบเทียมอำนาจของอัลลอฮ์ เป็นอันขาด เพราะการตั้งภาคี คือ การฉ้อฉลที่ใหญ่หลวงยิ่งนัก เป็นคำพูดที่ลูกไม่เคยลืมเลือน และยังคงยึดมั่นคำสอนนี้ตลอดมา
พ่อสอนลูกอยู่เสมอ ให้ทดแทนคุณของผู้มีพระคุณ โดยเพาะอย่างยิ่งพระคุณของพ่อแม่ พ่อสอนผมว่า
"มนุษย์ทุกคนจะต้องทดแทนคุณพ่อแม่ของตน และเป็นพิเศษสำหรับพระคุณแม่ที่ต้องอุ้มครรภ์ด้วยความทุกข์ทรมาน และต้องให้นมลูกอีกเป็นเวลาถึงสองปี ดังนั้นลูกรักจงสำนึกพระคุณของอัลลอฮ์ และพระคุณของพ่อแม่เถิด"
คุณพ่อครับ...!
ได้โปรดรับรู้เถิดว่า...คำสอนนี้ ลูกได้น้อมรับมาปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ลูกจะทำการสิ่งใดลงไป ลูกจะต้องคิดก่อนเสมอว่า สิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่ทำให้พ่อแม่ดีใจหรือเสียใจ เพราะถ้าหากพ่อแม่ดีใจ อัลลอฮ์ ก็จะทรงยินดีด้วย ถ้าหากพ่อแม่เสียใจ อัลลอฮ์ ก็จะทรงโกรธกริ้ว คำสอนนี้เองที่เป็นเกราะกำบังลูกให้พ้นยาเสพติด และอบายมุขทั้งปวง
พ่อได้พร่ำสอนให้ผมระมัดระวังจิตใจ คำพูดและการกระทำ เพราะไม่มีสิ่งใดเล้นรับสำหรับอัลลอฮ์ ไม่ว่าในที่ลับหรือในที่เปิดเผย คุณพ่อได้สอนว่า
"ลูกรักแม้ว่าความผิดที่เจ้ากระทำมันน้อยนิดเท่าเมล็ดผักกาด และถูกซ่อนไว้ในก้อนหิน หรือในแผ่นดิน หรือในชั้นฟ้าก็ตาม อัลลอฮ์ย่อมสามารถนำมันมาเพื่อการสอบสวนและตอบแทนได้เสมอ เพราะพระองค์ทรงรอบรู้ทุกสิ่ง"
คำสอนนี้เป็นคติประจำใจของผม ไม่ว่าผมจะคิดอะไร พูดอะไร แม้มนุษย์ไม่รู้ไม่เห็น ไม่ได้ยิน แต่พระองค์ทรงรู้ ทรงเห็น และทรงได้ยินเสมอ
คุณพ่อครับ...!
ผมยังจำได้ดีที่พ่อสอนผมว่า
"ลูกรัก จงดำรงละหมาด และจงใช้ให้ทำความดี ห้ามปรามความชั่ว และจงอดทนต่อความยากลำบากในเส้นทางดังกล่าว"
ผมตระหนักดีว่า ละหมาดเป็นหน้าที่อันยิ่งใหญ่ที่ผมต้งคอยระมัดระวังเป็นพิเศษ ผมจะปฏิบัติละหมาดทันทีเมื่อเข้าเวลาตามที่คุณพ่อกำชับไว้ และผมก็ทราบว่าละหมาดเป็นสิ่งแรกที่บ่าวจะต้องถูกสอบสวนในวันกิยามะฮ์ ผมได้พยายามตักเตือนให้ทำความดี และห้ามปรามความชั่วทุกครั้งที่ผมมีโอกาส
คุณพ่อครับ...!
พ่อไม่ได้ละเลยที่จะสอนผมถึงมารยาทของการอยู่ร่วมกันในสังคม และการให้เกียรติผู้อื่น ผมยังคงยึดมั่นในคำสอนของคุณพ่อที่ว่า
"ลูกรัก อย่ามองผู้คนด้วยหางตาอย่างทรนงขณะสนทนา อย่าเดินอย่างหยิ่งยโส เพราะการกระทำดังกล่าวอัลลอฮ์ไม่ทรงโปรด ลูกรักจงเดินอย่างสุภาพ สง่างาม และอย่าส่งเสียงดัง เพราะเสียงที่น่ารังเกียจคือเสียงของลา"
คุณพ่อครับ...!
ผมได้นำคำสอนของคุณพ่อไปปฏิบัติ ทำให้ผมได้รับเกรียติจากสังคม ผมได้รับการต้อนรับจากผู้คนที่ผมได้ติดต่อด้วย ผู้อาวุโสเอ็นดูเมตตา และผู้น้อยก็ให้เกียรติและยกย่องผม
คุณพ่อครับ...!
ผมภูมิใจในพ่อมาก และผมรักพ่อมากจริงๆ ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเพียงไร ก็ไม่ทำให้ความรักของผมที่มีต่อคุณพ่อนั้นจืดจางลง
♦ ผมขอเรียนให้พ่อทราบว่าคำสอนของคุณพ่อนอกจากเป็นประโยชน์แก่ลูกๆแล้ว ยังเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่นำเอาคำสอนของพ่อไปปฏิบัติอีกด้วย
"รักพ่อมากที่สุดในโลก จากลูกของลุกมาน"
