เมื่อไหร่จะรู้สึก...!

โดย....Fittree Al-Ashary 

ผ่านมากี่สัปดาห์แล้วนะกับแผ่นดินไหวที่ญี่ปุ่น...

ผ่านมากี่วันแล้วกับแผ่นดินไหวที่พม่า...

และก็ผ่านมากี่ชั่วโมงแล้วกับภัยธรรมชาติในประเทศไทย...
 
ฝนตก น้ำท่วม ดินถล่ม เขื่อนแตก ถนนขาด  เกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้ ?

 
อัลลอฮ์ ตรัสไว้ในซูเราะห์มูฮัมหมัดอายะฮที่ 18 ความว่า

 
فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِيَهُم بَغْتَةً فَقَدْ جَاءأَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ  
 
“ดังนั้น พวกเขามิได้คอยสิ่งใดนอกจากยามอวสาน ซึ่งมันจะมาหาพวกเขาอย่างกะทันหัน แต่ว่าเครื่องหมายต่างๆของมันได้มีมาแล้ว

ดังนั้นเมื่อการตักเตือนของพวกเขาได้มายังพวกเขา แล้วจะเกิดประโยชน์อันใดเล่าแก่พวกเขา”

(มุฮัมมัด : 18)
 

มันผ่านมากี่วันแล้ว...มันผ่านมากี่วัน...

เราได้อ่านสิ่งที่พี่น้องเขียนเตือนสติตั้งแต่ช่วงแรกว่า วันกิยามะฮฺใกล้มาถึงแล้ว...

เรารู้สึกถึงอะไรบ้าง ? ความยำเกรงอยู่ที่ไหน? วันแห่งการฟื้นคืนชีพหาได้มีผลอะไรกระนั้นหรือ?

 
وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّـهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ
 
"และเจ้าอย่าคิดว่าอัลลอฮฺละเลยในสิ่งที่พวกอธรรมปฏิบัติ แท้จริงพระองค์ทรงประวิงเวลาให้แก่พวกเขา จนถึงวันที่สายตาจ้องไม่กะพริบ"

(อิบรอฮีม : 42)
 

เราได้เห็นพี่น้องเรียกร้องผู้คนให้เข้มงวดกับการกินอาหาร เคร่งครัดในการแต่งกาย ด้วยรู้ว่าหายนะกำลังใกล้เข้ามา...

เรารู้สึกถึงอะไร? ความเชื่อมั่นอยู่ที่ไหน? วันแห่งการสอบสวนหาได้มีผลอะไรกระนั้นหรือ?

 
 
وَالْإِنسِ ۖ لَهُمْ قُلُوبٌ لَّا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَّا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَّا يَسْمَعُونَ بِهَا ۚ أُولَـٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ۚ أُولَـٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ
 
"...และมนุษย์ โดยที่พวกเขามีหัวใจซึ่งพวกเขาไม่ใช้มันทำความเข้าใจ และพวกเขามีตาซึ่งพวกเขาไม่ใช่มันมอง

และพวกเขามีหูซึ่งพวกเขาไม่ใช้มันฟัง ชนเหล่านี้แหละประหนึ่งปศุสัตว์

ใช่แต่เท่านั้น! พวกเขาเป็นผู้หลงผิดยิ่งกว่า ชนเหล่านี้แหละ พวกเขาคือผู้ทีเผลอเรอ"

(อัลอะอฺรอฟ : 179)
 

เราได้รับรู้ว่าพี่น้องของเรา เรียกร้องให้เผยแผ่สัจธรรม นำเราะฮฺมัตไปสู่ชาวโลก ด้วยตระหนักว่าวันกิยามะฮฺได้ใกล้มาถึงแล้ว...

เรารู้สึกถึงอะไร ? สติปัญญาอยู่ที่ไหน ? วันแห่งการตอบแทนหาได้มีผลอะไรกระนั้นหรือ?
 
อัสตัฆฟิรรุลอฮฺ....ไหนล่ะข้อดีที่มั่นใจนักหนา ว่ามีอยู่ใน "หัวใจ" และไร้ความสามารถ

อัสตัฆฟิรุลลอฮฺ.....พวกเราเห็นสัญญาณ และรู้ว่านั่นเป็นสัญญาณ ไยถึงได้เผลอเรอ ไยถึงเพิ่งได้รู้สึก ?

 
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَىالنَّاسَ سُكَارَى وَمَا هُم بِسُكَارَى وَلَكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِيدٌ
 
"โอ้! ประชาชนเอ๋ย พวกเจ้าจงยำเกรงพระผู้อภิบาลของพวกเจ้าเถิด เพราะแท้จริงการสั่นสะเทือนในวันกิยามะฮฺนั้นรุนแรงยิ่งนัก

วันที่พวกเจ้าจะเห็นว่าแม่นมทุกคนจะตะลึงลืมว่านางกำลังให้นม และหญิงตั้งครรภ์ทุกคนจะคลอดลูกที่อยู่ในครรภ์ของนางออกมา

เจ้าจะเห็นมนุษย์อยู่ในสภาพมึนเมา ทั้ง ๆ ที่พวกเขามิได้เมา ทว่าการลงโทษของอัลลอฮฺนั้นรุนแรงยิ่งนัก"

 (หัจญ์ : 1-2)

 
َإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ  يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ  وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ  وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ  لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ
 
ครั้นเมื่อเสียงกัมปนาทมาถึง วันนี้ผู้คนจะวิ่งหนีไปจากพี่น้องของเขา จากบิดามารดาของเขา จากภริยา และลูกๆของเขา

ในวันเช่นนี้แต่ละคนในหมู่พวกเขาจะหมกมุ่นอยู่กับภารกิจของเขา”

(อะบะซะ : 33-36)
 

يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا
 
"วันหนึ่งซึ่งทุกชีวิตจะได้พบกับคุณความดีที่ตนได้ประกอบไว้ถูกปรากฏให้เห็นต่อหน้า และจะได้พบกับความชั่วที่ตนได้ประกอบไว้เช่นกัน

และทุกชีวิตนั้นชอบที่จะให้ระหว่างความชั่วกับตัวของเขาห่างไกลกัน”

(อาลิอิมรอน : 30)
 

         เซาะอ์ซ่ออะฮฺ บิน เซาฮานพูดว่า ฉันได้ไปที่มัสญิดกูฟะฮฺเพื่อทำนมาซศุบฮฺร่วมกับท่านอิมามอะลี เมื่อทำนมาซเสร็จ ท่านได้นั่งหันหน้าไปทางกิบละฮฺเพื่อกล่าวซิกรฺต่ออัลลอฮฺ โดยไม่หันซ้ายแลขวาจนกระทั่งพระอาทิตย์ขึ้น หลังจากนั้นท่านได้หันมาหาพวกเราและกล่าวว่า

 "ในสมัยค่อลีลุลลอฮฺ และรอซูล ในตอนกลางคืนได้มีผู้ทำสัจดะฮฺจนกระทั่งพระอาทิตย์ขึ้น ศีรษะของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นละออง และหน้าผากของเขาหยาบด้านเนื่องจากรอยสัจดะฮฺ และเมื่อพวกเขารำลึกถึงความตาย ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเหมือนกับต้นไม้ที่ต้องลมแรง และในที่สุดมันได้อ่อนแรงลง เสื้อผ้าของเขาเปียกชุ่มด้วยน้ำตาที่ไหลพรากออกมา"

เมื่อท่านอิมามอะลีจะลุกขึ้น ท่านได้กล่าวว่า “ในที่สุดพวกเขาได้พ่ายแพ้และตกอยู่ในความหลงลืม"

 (อิรฺชาดกุลูบ หน้าที่ 114,นะฮฺญุลบะลาเฆาะฮฺ คุฎบะฮฺที่ 96)
 
 

           โอ้...ผู้ทรงสิทธิ์ทั้งโลกนี้และโลกหน้า ได้โปรดอย่าให้ข้าพระองค์และบรรดาบ่าวของพระองค์พอใจเลือกเอาชีวิตในโลกนี้เหนือโลกหน้า และได้โปรดเปิดทางของพระองค์ให้แก่ข้าพระองค์และบรรดาบ่าวของพระองค์สู่แนวทางที่เที่ยงตรงคงมั่น และได้โปรดให้พวกเราทั้งหลายรักษาสภาพนี้ไว้อย่างดีโดยไม่ยินยอมไม่ให้มันหลุดมือไปแม้เพียงเสี้ยววินาทีด้วยเถิด