ท่านอิมาม อัช-ชาฟิอี ได้เขียนไว้ในกลอนบทหนึ่งความว่า…..

    
 เขาถามไถ่ ไยฉันเงียบ เมื่อถูกด่า

ถูกกล่าวหา ว่าร้าย ให้เสียหาย

ฉันตอบไป ว่าถ้าโต้ จะบานปลาย

เพราะเปรียบได้ คล้ายกุญแจ เปิดถึงกัน

     การนิ่งเงียบ ต่อคนโง่ คนสามหาว

เป็นทางยาว สู่เกียรติ ที่ใฝ่ฝัน

ทั้งรักษา ในศักดิ์ศรี เป็นเกราะกัน

ไม่หุนหัน ฉันสุนัข ที่จัญไร

     ท่านจงดู ราชสีห์ น่าเกรงขาม

ทุกผู้นาม เกรงกลัว ได้ไฉน

ไม่เคยเห่า เคยหอน ใส่ผู้ใด

แล้วไซร้ไย จึงมีเกียรติ เป็นราชันย์

     แต่สุนัข ที่ปากกว้าง เที่ยวเห่าหอน

กลับถูกต้อน ถูกปา ให้อาสัญ

ไม่เป็นที่ กลัวเกรง ก็ฉันนั้น

ฉันจึงเงียบ เปรียบได้ คล้ายสิงโต

ข้อคิดจากกลอน

ความนิ่งเงียบ จะทำให้ฟิตนะลดน้อยถอยลง ทำให้สังคมไม่วุ่นวาย ไม่สับสน ไม่ทุรนทุราย มีแต่ความสันติ สงบสุข

การพูดในสิ่งต่างๆโดยที่ไม่คิด ไม่พินิจพิจารณา บางครั้งคำพูดเพียงเล็กน้อยอาจจะ ทำลายคนใกล้ชิด ทำลายชีวิตเพื่อนมนุษย์ ทำลายสังคม ทำลายระบบการปกครอง ทำลายประเทศชาติ สุดท้ายคงไม่พ้นนั่นคือ การทำร้ายตนเอง

ฟิตนะ ที่เกิดจากลิ้น มันเป็นบาปที่ใหญ่หลวงนัก ทำให้คนเข้า"นรก"โดยไม่รู้ตัว

และอวัยวะที่สามารถขยับขเยื้อนได้จนวันตาย แม้ร่างกายจะไม่สามารถขยับได้แล้วก็ตาม มันก็คือ "ลิ้น"

โดย : أم راشد