ขาใหญ่ ในดุนยา
| โลกดุนยาทุกวันนี้คนดีน้อย | ที่เห็นบ่อยคนไม่ดีมีไปทั่ว |
| เรื่องบาปกรรมแข่งกันทำไม่ค่อยกลัว | เห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ จนน่ากลัว |
| โลกดุนยาดูเพี้ยนๆ เปลี่ยนไปมาก | ฤดูกาล เดี๋ยวนี้มัน แสนสับสน |
| ป่าผืนใหญ่ถูกทำลายด้วยมือคน | ในน้ำฝนถูกปะปนสารเคมี |
| ธารน้ำใส ถูกเปลี่ยนเป็น สายน้ำเน่า | คนเลวๆแฝงตัวเข้าอยู่ทุกที่ |
| ทุกองค์กรอยู่ปะปนกับคนดี | ในที่นี้ไม่รู้มีสักกี่คน |
| นี่คือโลกดุนยาที่เราอยู่ | คนรุ่นใหม่เอาแต่ใจไร้เหตุผล |
| ชอบรุนแรง ทำตัวกร่าง สร้างอิทธิพล | หลงลืมตนชอบมักง่าย ไร้คุณธรรม |
| ความแตกแยกความวุ่นวาย มีทุกที่ | ความสงบ สามมัคคี ถูกมองข้าม |
| เรื่องไม่ดี แต่เงินดี มีคนตาม | เรื่องไม่งาม แต่เงินมี ดีตามมา |
| โลกดุนยา มีบางที่ ต้องมีบัตร | แถมจำกัดต้องเศรษฐีมีเงินหนา |
| แต่งตัวโก้ ต้องขี้โอ่ จบนอกมา | ยามพูดจา เหมือนดุนยา เป็นของมัน |
| เห็นคนอื่น ต่ำต้อย พลอยรังเกียจ | พวกรู้น้อย พวกยากจน ถูกกีดกั้น |
| นี่พวกกู โน่นพวกมึง นี่พวกมัน | แบ่งชนชั้น เพราะว่ามันหลงตัวเอง |
| มีอำนาจ มีตำแหน่งกลับแบ่งข้าง | ชอบแอบอ้าง ชอบทับถม ชอบข่มเหง |
| ชอบโอ้อวด ว่ายิ่งใหญ่ ให้คนเกรง | คนที่เก่ง ใหญ่กว่ามัน นั้นยังตาย |
| คนแบบนี้อยู่ที่ไหน ใครก็เกลียด | คนแบบนี้ ชอบพกพา ความฉิบหาย |
| เห็นแก่ตัวยังทำชั่ว ไม่เคยอาย | เห็นแก่ได้ เรื่องน้ำใจ ไม่เคยมี |
| ไม่เข้าใจว่าทำไมมีไปทั่ว | คนชั่วชั่ว คนเลวเลว มีทุกที่ |
| เป็นผู้นำ เป็นอิหม่าม นั้นก็มี | แต่โชคดี กำปงนี้ ดีทุกคน |
| เป็นเช่นนี้เพราะคนดี มีมากกว่า | คนชั่วช้า นานหลายปี มีสักหน |
| มันเกิดมาเดี๋ยวก็ตายอยู่ไม่ทน | ถ้าทุกคน ในหมู่บ้าน นั้นทำดี |
| โลกดุนยาจะเปลี่ยนแปลงมากเท่าไหร่ | แต่น้ำใจในกำปง ยังคงที่ |
| ช่วยเหลือกัน ทำอาม้าน สามัคคี | ฉันโชคดี กำปงฉัน นั้นร่มเย็น |
ยูซุฟ อีซา (ร่มเกล้า)
