บทที่ว่า : 

       “แท้จริง บรรดาอิมาม อะลัยฮิมุสสลาม เป็นตัวแทนของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา บนหน้าแผ่นดินนี้ของพระองค์ และพวกเขาถูกนำออกมาจากประตูต่างๆของพระองค์” (เล่มที่ 1 หน้าที่ 193)

บทที่ว่า : 

         “แท้จริง บรรดาอิมาม อะลัยฮิมุสสลาม คือสัญญาณที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ทรงระบุไว้ในคัมภีร์ของพระองค์” (อุซูลุลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 206) ในบทนี้มีอยู่สามฮะดีส ซึ่งเป็นฮะดีษที่พวกเขาได้ประมวลไว้ด้วยการอธิบายความหมายของดำรัสของอัลลอฮฺ ตะอาลาที่ว่า :

          “และเครื่องหมายต่างๆ และด้วยกับดวงดาวนั้น พวกเขาอาศัยนำทาง” (ซูเราะฮฺ อัลนะฮฺลุ :16)

          พวกเขา (ชีอะฮฺ) อธิบายคำว่า “อันนัจญ์มุ” (ดวงดาว) นั้นว่า หมายถึง ท่านร่อซูล  และ “อัลอะลาม๊าต” (เครื่องหมายต่างๆ) นั้นหมายถึง บรรดาอิมาม (สิบสอง)

บทที่ว่า : 

         บรรดาอิมาม อะลัยฮิสสลาม นั้น เป็นรัศมีของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 193)

          ซึ่งในบทนี้ ประมวลฮะดีษไว้มากมาย จากฮะดีษเหล่านั้น ที่มีสายสืบสุดอยู่เพียงแค่ท่าน อบี อับดุลลอฮฺ (คือ ท่านญะอฺฟัร อัซซอดิ๊ก) เป็นการอธิบายดำรัสของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ในซูเราะฮฺ อันนูร อายะฮฺที่ 35  ที่ว่า :

บทที่ว่า :

          “เครื่องหมายต่างๆ ที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ทรงระบุไว้ในคัมภีร์ของพระองค์นั้น หมายถึง บรรดาอิมามนั้นเอง” (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 207)

          และในบทนี้ได้อธิบาย ดำรัสของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ที่ว่า :

          “สัญญาณต่างๆ และบรรดารอซูลผู้ให้การตักเตือน มิได้ให้คุณประโยชน์อันใดแก่กลุ่มคนที่ไม่ศรัทธา”
          พวกเขา (ชีอะฮฺ) อธิบายดำรัสของพระองค์ ที่ว่า    الآيات    นั้นคือ บรรดาอิมาม!

 และได้อธิบายดำรัสของอัลลอฮฺ ที่ว่า

          “พวกเขาปฏิเสธสัญญาณต่างๆของเราทั้งหมด” 
             (ซูเราะฮฺ อัลเกาะมัรฺ : 42)

          พวกเขา(ชีอะฮฺ) ให้ความหมายของคำว่า الآيات นั้นหมายถึงบรรดาผู้ที่ถูกสั่งเสีย ผู้ที่ถูกกำชับให้ดูแล (บรรดาอิมามทั้ง 12) และความหมายของคำว่า  الآيات  ที่กล่าวมาแล้วนั้นคือ “เอาว์ซิยาอฺ” (ผู้ถูกสั่งเสีย ผู้ถูกกำชับเอาไว้) ฉะนั้น การลงโทษที่เกิดกับฟิรเอาวน์สาเหตุเกิดจากพวกเขาปฏิเสธต่อบรรดาผู้ถูกสั่งเสีย ผู้ถูกกำชับเอาไว้ (เอาซิยาอฺ) ก็คือบรรดาอิมามนั่นเอง !!

บทที่ว่า : 

         “อะฮฺลุซซิกรฺ” ก็คือ บรรดาผู้ที่อัลลอฮฺได้ใช้ให้มวลมนุษย์วิงวอนขอต่อพวกเขา ฉะนั้น พวกเขา คือ บรรดาอิมาม (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 210)

บทที่ว่า :

         “อัล-กุรอาน ได้นำทางให้แก่อิมาม” (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 216)

 ในบทนี้ได้อธิบายดำรัสของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ที่ว่า

 “แท้จริง อัลกุรอานนี้นำไปสู่ทางที่เที่ยงตรง” (ซูเราะฮฺ อัลอิสรออฺ : 9)

 (พวกเขาได้อธิบายไว้ว่า) “อัลกุรอานนี้ นำไปสู่หนทางเที่ยงตรงให้แก่อิมาม”

 และในบทนี้ (พวกเขา) ได้ให้การอธิบายดำรัสของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ที่ว่า

 “และบรรดาผู้ที่มือขวาของพวกเขาได้ทำข้อผูกพันกันไว้” (ซูเราะฮฺ อันนิซาอฺ : 33)

          (พวกเขา) ได้ให้ความหมายไว้ว่า “แท้จริง บรรดาอิมาม อะลัยฮิสสลาม นั้น ได้ดูแลเอาใจใส่ต่อข้อผูกพันดังกล่าวนั้นอย่างจริงจัง อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา จึงได้กำหนดเป็นเงื่อนไขผูกมัดพวกท่านด้วยการที่จะต้องผูกพันอยู่กับพวกเขา (อิมาม)”

บทที่ว่า :

            ความกรุณา (นิอฺมะฮฺ) ที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ทรงระบุไว้ในคัมภีร์ของพระองค์นั้น ก็คือ บรรดาอิมาม อะลัยฮิมุสสลาม (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 217)
 
          ในบทนี้มีการอธิบายความหมายดำรัสของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ที่ว่า

          “เจ้า (มุฮัมมัด) ไม่เห็นดอกหรือว่า บรรดาผู้ที่เปลี่ยนความโปรดปรานของอัลลอฮฺนั้น เป็นผู้ปฏิเสธศรัทธา” (ซูเราะฮฺ อิบรอฮีม : 28 ) 

          (พวกเขาอธิบาย) โดยอ้างว่า ท่านอะลีย์ ร่อฎิยัลลอฮุอันฮุ กล่าวว่า “เราคือ อันเนี๊ยะมะฮฺ (ความโปรดปราน) ที่อัลลอฮฺ ได้ทรงประทานมาให้แก่ปวงบ่าวของพระองค์ และผู้ที่จะได้รับความสำเร็จในวันกิยามะฮฺนั้นก็ด้วย เพราะเรานั่นเอง!!”
 
และในบทนี่ ได้มีการอธิบายดำรัสของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ในซูเราะฮฺ อัรเราะฮฺมาน ที่ว่า :

          “และด้วยความโปรดปรานอันใดเล่า แห่งพระเจ้าของพวกเจ้าทั้งสอง ที่พวกเจ้าทั้งสองปฏิเสธ” (ซูเราะฮฺ อัรเราฮฺมาน)

           “อัลกุลัยน์” ให้ความหมายว่า เจ้าทั้งสองปฏิเสธต่อนบี หรือว่าปฏิเสธต่อ “วะซีย์” (ผู้ถูกกำชับสั่งเสีย) กันแน่ !!

บทที่ว่า : 

         "มีการนำเสนอการกระทำต่างๆ ต่อทานนบี  วะอะฮฺลิฮี และต่อบรรดาอิมาม อะลัยฮิสสลามด้วย”
(อัลกาฟิย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 219)

บทที่ว่า :

         “บรรดาอิมาม อะลัยฮิสสลาม นั้น มีคัมภีร์ทั้งหมดที่ประทานลงมาจากอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา อยู่ที่พวกเขา และพวกเขาสามารถรู้ความหมายของคัมภีร์เหล่านั้นทั้งหมด แม้ว่าภาษาของคัมภีร์นั้นจะแตกต่างก็ตาม” (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 227)

บทที่ว่า :

         “อัลกุรอานไม่ได้ถูกรวบรวมไว้ครบสมบูรณ์ในช่วงนั้น จนกระทั่งบรรดาอิมาม อะลัยฮิสสลาม ได้มาทำการรวบรวมจนครบถ้วนสมบูรณ์ในภายหลัง และพวกเขารู้ และเข้าใจในวิชาการของอัลกุรอานทั้งหมด” (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 228)

บทที่ว่า :

         “บรรดาอิมาม อะลัยฮิสสลาม จะรู้ดีถึงความรู้ทั้งหมดที่มีมาถึงมลาอิกะฮฺ  ที่มีมาถึงบรรดานบี และบรรดาร่อซูล อะลัยฮิมุสสลาม” (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 255)

บทที่ว่า :

         “บรรดาอิมาม อะลัยฮิมุสสลาม จะรู้ว่า เมื่อไหร่พวกเขาถึงจะตาย และพวกเขาจะไม่ตายนอกจากความตายนั้น ต้องอยู่ในดุลยพินิจ และขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของพวกเขาเสียก่อนเท่านั้น” (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 258)

บทที่ว่า : 

         “บรรดาอิมาม อะลัยฮิมุสสลาม จะรู้ถึงความรู้ที่เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้ว และที่กำลังจะเกิดขึ้น และไม่มีสิ่งใดที่จะมาปกปิดซ่อนเร้นพวกเขา (อะลัยฮิสสลาม) ได้เลย” (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 260)

บทที่ว่า : 

         “อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา จะไม่สอนความรู้ใดแก่นบีของพระองค์ นอกจากจะมีบัญชาแก่นบีของพระองค์ให้นำเอาไปสอนต่อ แก่อะมีรุลมุอฺมินีน (ท่านอะลีย์) อะลัยฮิสสลาม และท่านอะมีรุลมุอฺมินีนนั้น เป็นผู้ที่มีส่วนร่วมกับท่านนบี ในวิชาความรู้” (ที่อัลลอฮฺ ทรงให้มา) (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 263)

บทที่ว่า :

         “สิ่งที่มีปรากฏอยู่ในมือของผู้คนทั้งหลายนั้นไม่ใช่ข้อเท็จจริง นอกจากสิ่งนั้นจะต้องออกมาจากบรรดาอิมาม อะลัยฮิสสลาม เท่านั้น และแท้จริง ทุกสิ่งทุกอย่างที่มิได้ออกมาจากบรรดาอิมามของพวกเขา มันคือ สิ่งเท็จ” (อัลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 399)