ทางผ่าน....!
หวนคิดถึงเมื่อครั้งก่อนตอนฉันเด็ก บ้านหลังเล็ก หลังคาจาก + สังกะสี หมู่บ้านฉันคนรวยรวยไม่ค่อยมี แต่ส่วนมากเป็นคนดี กันทุกคน อยากกินผักอยากกินปลา หากินง่าย หมู่บ้านฉันหากินได้ทุกแห่งหน ช่วยเหลือกัน มีน้ำใจไม่ลืมตน เพราะทุกคนมีศรัทธากว่าเงินทอง อยู่กันอย่างพอเพียงเลี้ยงเป็ดไก่ ยามเจ็บไข้เฝ้าห่วงใยดุจพี่น้อง ฉันภูมิใจหมู่บ้านฉันนั้นปรองดอง น้ำในคลองก็เย็นใสเหมือนใจคน มาบัดนี้สิ่งดีดีเริ่มหดหาย บ้านหลังใหญ่ปลูกขึ้นใหม่ติดถนน หมู่บ้านฉันไม่ค่อยมีแล้วคนจน หมู่บ้านฉันมีแต่คนไม่ค่อยดี มีไฟฟ้ามีรถราวิ่งขวักไขว่ มีแต่คนอยากเป็นใหญ่กันทุกที่ ส่วนน้ำใจเริ่มหายากขึ้นทุกที สามัคคีที่เคยมีก็หมดไป ศาสนาความศรัทธาเริ่มเสื่อมถอย คนปากพล่อยคนหน้าหนาหาได้ง่าย พวกอวดรู้พวกอวดดีมีมากมาย มีหลายอย่างที่เปลี่ยนไปในดุนยา ฤดูกาลเดี๋ยวนี้มันไม่เหมือนเก่า ฤดูฝนฤดูหนาวไม่มีหน้า ป่าผืนใหญ่ถูกทำลายทุกเวลา พวกสัตว์ป่าอีกไม่ช้าต้องสูญพันธุ์ เขาถล่มแผ่นดินทรุดภัยน้ำท่วม ในเมืองหลวงรถก็ติดอย่างมหันต์ ในอากาศมีมลพิษและหมอกควัน ดวงตะวันก็ฉายแสงแรงกว่าเดิม ความเจริญบนโลกนี้มีมากหลาย ความฉิบหายในโลกนี้ก็ยิ่งเพิ่ม มีบางคนได้ตำแหน่งใหญ่กว่าเดิม กลับฮึกเหิมคิดว่ากูอยู่ยืนยง ลืมไปว่าโลกดุนยา...แค่ทางผ่าน ขาดอิหม่านถูกซาตานหลอกจนหลง มารู้ตัวเมื่อชีวิตเขาจบลง ต้องรับโทษผู้ลุ่มหลงโลกดุนยา จงทำดีทำเดี๋ยวนี้ยังทำได้ มีน้าใจยิ่งทำดียิ่งมีค่า ขอดวงใจของทุกท่านมีศรัทธา โลกดุนยาแค่ทางผ่าน...เท่านั้นเอย
ยุซูฟ อีซา (ร่มเกล้า)
