ผิดที่คำพูด
โดย อ.วิทยา วิเศษรัตน์
การจะอยู่ในสังคมอย่างมีความสุขจะต้องมีหลักยึดอย่างน้อย 4 ประการดังต่อไปนี้
· การให้
· การพูดดี
· การเกื้อกูล
· ความเสมอต้นเสมอปลาย
หลักที่หนึ่ง อิสลามสอนมุสลิมให้เป็นมือบน คือมือที่ให้ และไม่สนับสนุนการเป็นมือล่างคือมือที่ขอ หากคนใดยึดอาชีพการขอ ในวันกิยามะฮ์ใบหน้าของเขาจะไม่มีเนื้อ แสดงถึงความอัปยศที่ทำตัวเป็นกาฝากของสังคม นอกจากนี้ทรัพย์ที่ถูกแบ่งปันไปสู่การบริจาคจะไม่บกพร่อง แต่จะมีความเพิ่มพูนในตัวของทรัพย์สินและการเพิ่มพูนน้ำใจ ความรักใคร่จากคนรอบข้างอีกด้วย เพราะคนใจดีย่อมมากด้วยมิตร
หลักที่สอง คือการพูดดี เพราะการพูดดีทำให้เกิดการสร้างสรรค์ แม้แต่นักกวีอย่างสุนทรภู่ ยังชื่นชมการพูดดีไว้ว่า
ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์ มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต
แต่พูดชั่วตัวตายทำลายมิตร จะสอนผิดในมนุษย์เพราะพูดจา
ส่วนท่านนะบี
ให้ระวังสิ่งที่อยู่ระหว่างหนวดทั้งสองคือลิ้น และระหว่างสองขาคืออวัยวะเพศ ในความเป็นจริงปัญหาของสังคมส่วนใหญ่เกิดจากคำพูดที่ไม่สร้างสรรค์ และความส่ำสอนทางเพศ
อัล-กุรอานได้ระบุไว้ว่าคำพูดที่ดีคือ
· คำพูดที่เรียกร้องสู่อัลลอฮฺ
· การทำตัวดี (เป็นคำพูดที่ดีกว่าคำพูดที่หลุดจากริมฝีปาก)
· การประกาศจุดยืนในการเป็นมุสลิมนอกจากนี้นบีมูซาและฮารูนยังถูกใช้ให้พูดกับฟิรเอาน์ ด้วยคำพูดที่นิ่มนวล เพื่อเขาจะได้ใคร่ครวญและเกรงกลัวอัลลอฮ์ (20,44)
แล้วเราเป็นมุสลิมด้วยกัน ทำไมพูดดีกันไม่ได้ และทำไมต้องเอานรกเป็นตัวตัดสิน เรารู้ได้อย่างไรว่าใครจะได้เข้าสวรรค์หรือตกนรก มันเป็นเรื่องของเราหรือของอัลเลาะฮ์
ผู้ทรงรอบรู้ทุกสิ่ง
หลักที่สาม คือการให้การช่วยเหลือผู้อื่น ส่วนคนใจแคบเห็นแก่ตัวจะไม่มีความรู้สึกเดือดร้อนกับความทุกข์ยากของคนอื่น แม้จะเป็นการแสดงการร่วมทุกข์ ก็ถือว่าเป็นการช่วยเหลือกันในรูปแบบหนึ่ง
หลักที่สี่ คือความเสมอต้นเสมอปลาย การคบค้ากันไม่ใช่เพียงยามสุข คือร่วมสุขแต่ไม่ร่วมทุกข์ ดังนั้นการทำอะไรเสมอต้นเสมอปลายเป็นงานที่ท่านนะบี
