อย่าดีแต่ปาก
โดย อ.วิทยา วิเศษรัตน์
พี่น้องผู้ร่วมศรัทธาทุกท่าน
คนส่วนใหญ่ในยุคนี้กำลังให้ความสำคัญกับกระเพาะมากกว่าเรื่องของจิตใจ จะชื่นชมคนเก่งมากกว่าคนดี เกียรติและศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์อยู่กับความมากมายของทรัพย์สิน ความสนใจอยู่ที่ปัญหาของกระเพาะ เป้าหมายชีวิตอยู่ที่สตรีเพศ
ดังนั้นพวกดุนยานิยมจะเพลิดเพลินอยู่กับการสะสมปัจจัยชีวิต จนลืมไปว่าเมื่อตายไปก็เอาไปไม่ได้นอกจากผลงานที่ทำเอาไว้ ส่วนครอบครัวและข้าวของทั้งหมดถูกนำกลับบ้านหมด แม้กระทั่งภรรยาสุดที่รักก็ไม่ได้ไปด้วย ต่อมาอีก 3 - 4 เดือนเธอก็อาจมีสามีใหม่ได้
ชีวิตในโลกนี้เราอยู่กันเพื่อจาก เราอาจเป็นเนื้อเดียวกันอีกครั้งในวันกิยามะฮ์ หากเป็นความประสงค์แห่งอัลลอฮ์
นั่นหมายความว่าการร่วมกันสร้างสมความดีด้วยกันในโลกนี้ไว้
ส่วนคนที่สะสมแต่ความร่ำรวยก็จะมีชีวิตที่เพลิดเพลินไปกับเครื่องประดับของดุนยาจนลืมไปว่าวันหนึ่งต้องถูกนำกลับยังอัลลอฮ์
คนที่หลงอยู่กับทรัพย์สมบัติจะรู้ตัวเสียใจเมื่อถูกนำสู่หลุมฝังศพ วันนั้นจะได้รู้ความจริง นั่นคือการเห็นไฟนรกด้วยสายตาของตัวเอง ตอนที่อยู่ในดุนยาได้แต่ฟังผู้รู้พูดเหมือนหลอกเด็กให้กลัวไฟว่ามันร้อน แต่ที่สำคัญยิ่งก็คือคำถามเกี่ยวกับความโปรดปรานที่ให้เรานำไปทำอะไรบ้าง ดังที่พระองค์ได้ตรัสไว้ว่า
ความว่า.. “แล้วในวันนั้น (วันกิยามะฮฺ) พวกเจ้าจะถูกสอบสวนเกี่ยวกับความโปรดปราน (ที่พวกเจ้าได้รับ) (103,8)
อะไรคือความโปรดปรานที่จะต้องถูกสอบถาม เช่น· การมีสุขภาพดี
· การมีเวลาว่าง
· การมีทรัพย์จำนวนมาก
· การมีตำแหน่ง
· การมีความรู้
ท่านนะบีได้กล่าวถึงสิ่งที่มนุษย์จะถูกสอบสวนในวันกิยามะฮ์ว่า
· มีอายุยืนยาวทำอะไรบ้าง?
· มีความรู้ถูกใช้ไปในทางใด? สอนแล้วปฎิบัติด้วยหรือไม่
· ได้ทรัพย์มาอย่างไร? และใช้ไปอย่างไร?
· มีร่างกายอันแข็งแรงได้ใช้ไปในทางใด
หากกจะทำตามแบบฉบับของท่านนะบี· ท่านทานน้อย
· นอนน้อย
· ทำงานหนักอย่าเอาแต่มีเมียได้สี่คน เช่นนี้ไม่ได้ตามนะบี
