ถ้อยคำบรรพชน 8

จงชำระล้างสี่อย่าง ด้วยสี่อย่าง..

จงชำระใบหน้า ด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจ ... ชำระลิ้น ด้วยการกล่าวรำลึกถึงผู้สร้าง

ชำระบาป ด้วยการกลับเนื้อกลับตัว ... และชำระหัวใจ ด้วยความยำเกรงต่ออัลลอฮ์

บุคคลก่อนหน้าพวกท่านมี หัวใจ ที่อ่อนโยนกว่าพวกท่าน มีเครื่องนุ่งห่มที่หยาบกร้านกว่าพวกท่าน

ขณะที่พวกท่านมีเครื่องนุ่งห่มที่อ่อนนุ่มกว่า แต่กลับมี หัวใจ ที่หยาบกระด้างมากกว่า !

...จงทำความดีต่ออัลลอฮ์  ในที่ลับอย่างจริงใจเถิด... 

...ผู้ที่มีเกียรติ คือ ผู้ที่พระองค์ได้ทรงยกย่องเขา และหากพระองค์รักบ่าวคนนั้น..

...พระองค์จะทรงให้ความรักของพระองค์ อยู่ในหัวใจของปวงบ่าวทั้งหลาย...

ผู้ที่คบค้าสมาคมกับผู้คนทั้งหลาย..ย่อมหนีไม่พ้น หนึ่งในสอง ลักษณะนี้... คือ ...

คล้อยตามพวเขา เมื่อพวกเขาคล้อยตามในสิ่งไร้สาระ..

นิ่งเฉยทั้งๆที่เห็นสิ่งผิด หรือรับฟังในสิ่งที่เป็นโทษ..

คนหนุ่มสาวทั้งหลาย กี่มากน้อยแล้วที่พืชผลได้รับความเสียหาย ก่อนที่มันจะเติบโตสมบูรณ์เต็มที่

คนแก่คนเฒ่าทั้งหลาย พืชผลจะถูกเก็บเกี่ยวหลังจากที่มันสุกงอม และสมบูรณ์แล้ว อย่างนั้นหรือ

แล้วท่านทั้งหลายกำลังรอคอยอะไรกันอยู่เล่า ? มีอุปสรรคใดกันหรือที่ทำให้พวกท่านลำบาก ?

แล้วพวกท่านทั้งเด็กและผู้ใหญ่ จะพูดอะไรกันอีกเล่า เมื่อพระผู้ทรงเมตตาได้ตรัสไว้แล้ว ..ความว่า

"และเรามิได้ให้อายุของพวกเจ้า ยืนนานพอดอกหรือ ? เพื่อที่ผู้ใคร่ครวญ จะได้รำลึกถึงข้อตักเตือน

และ(ยิ่งกว่านั้น) ยังได้มีผู้ตักเตือนมายังพวกเจ้าแล้ว"

...สองลักษณะที่ทำให้หัวใจตายด้าน คือ การนอนมาก และการรับประทานมาก...

หากท่านเป็นคนที่ไม่มีใครรู้จักได้ ก็จงเป็นเถิด

มิใช่เป็นความผิดบกพร่องอันใด หากท่านไม่เป็นที่รู้จัก

มิใช่ความผิดบกพร่องอันใด หากท่านไม่ได้รับการเชิดชู สรรเสริญ

มิใช่ความผิดบกพร่องอันใด หากท่านเป็นที่ตำหนิ ติเตียนของเหล่ามนุษย์

แต่ ณ ที่พระองค์ ท่านกลับได้รับการยกย่องชื่นชม...

ความเกรงกลัวของบ่าวที่มีต่ออัลลอฮ์  ขึ้นอยู่กับว่าเขารู้จักพระองค์เพียงใด

ความสมถะของบ่าวในโลกนี้ ขึ้นอยู่กับความหวังปราถนาของเขาต่อโลกหน้า

ใครที่ทำในสิ่งที่ตนรู้ เขาก็มีความพอเพียงในสิ่งที่เขายังไม่รู้

ใครที่ทำในสิ่งที่ตนรู้ อัลลอฮ์  จะทรงให้เขารู้ในสิ่งที่เขายังไม่รู้

และใครที่ไม่ทำดีต่อเพื่อนมนุษย์ ศาสนา ฐานะ และคุณธรรมของเขา ก็ย่อมบกพร่องไปด้วยเช่นกัน

ลักษณะของคนกลับกลอก คือ...

ชอบคำชม ทั้งๆ ที่ตนไม่ได้ทำ...ไม่ชอบคำตำหนิ ทั้งๆที่ตนกระทำ

ไม่พอใจผู้ที่บอกข้อบกพร่องของตนให้ได้รู้...และดีใจ เมื่อได้รู้ข้อบกพร่องของคนอื่น...

หนังสือ วะลีมะฮ์ อนิส & อาลียา