ท่าทีของท่านร่อซูล ต่อพวกกลับกลอก (ตีสองหน้า)

 
 
          สภาพของพวกมุนาฟิกีนในการทำสงครามต่อต้านอิสลามเป็นเรื่องที่ยากลำบาก และไม่เปิดเผย พวกเขาจึงแสดงออกด้วยการเข้ารับนับถืออิสลาม ทั้งๆที่หัวใจเต็มไปด้วยการปฎิเสธศรัทธา ความเคียดแค้น ความเกลียดชังอิสลาม และการหลอกลวงบรรดามุสลิม พวกเขาประกาศว่าจะอยู่กับบรรดามุมินและสาบานอย่างหนักแน่น มุนาฟิกีนจะขออภัยในความผิดต่างๆที่ได้กระทำมาซ้ำซากด้วยเพียงลมปาก แต่หัวใจยังคงยืนกรานที่จะทำความผิดต่างๆอยู่  ดังนั้น การทำสงครามกับพวกมุนาฟิกีนที่ไม่ใช้การต่อสู้อย่างเปิดเผย  แท้จริงมันคือสงครามที่แฝงเร้นอยู่ภายในจิตใจ และปกปิดอยู่ในหัวใจ

          อัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ทรงป้องกันบรรดามุมินไม่ให้เข้าไปทำสงครามปราบปรามพวกมุนาฟิกีน และพระองค์เป็นผู้ทรงดูแลด้วยพระองค์เองในการให้คำแนะนำเพื่อโจมตีพวกเขา  พระองค์ทรงเปิดเผยไว้ในหลายโองการ ถึงสิ่งที่หัวใจของพวกเขาปกปิดซ่อนเร้นเอาไว้ พระองค์ทรงประจานเจตนาร้าย และประกาศให้รู้ถึงสิ่งที่พวกเขาได้ปกปิดเป็นความลับไว้ เช่นเดียวกับที่พระองค์ได้ทรงแจกแจงลักษณะของพวกมุนาฟิกีนให้แก่มุมินได้รับรู้ไว้ เพื่อจะได้ระวังพวกนั้นในทุกขณะ

          ฮิกมะฮ์ ในหลายโองการที่ได้บอกถึงเรื่องราวของพวกมุนาฟิกีนมากมายยิ่งกว่าอายะฮ์ต่างๆที่พูดถึงพวกมุชรีกีนเสียอีก เพราะพวกมุชรีกีนได้ประกาศตัวเป็นศัตรูอย่างชัดแจ้ง ส่วนท่าทีของพวกมุนาฟิกีนได้ปกปิดซ่อนเร้น จำเป็นต้องอาศัยรายละเอียดและความกระจ่างเพิ่มเติม ดังนั้น ในซูเราะฮ์อาละอิมรอนจึงเป็นการแจกแจงรายละเอียดและอธิบายไว้อย่างชัดเจนต่อสิ่งที่จิตใจของพวกเขาปกปิดเอาไว้ และประจานท่าทีที่หน้าอัปยศในสงครามอุฮุด และหลายอายะฮ์ในซูเราะฮ์ อัตเตาว์บะฮ์ อายะฮ์ที่ประกาศออกมานั้นเสมือนกับสายฟ้าที่ผ่าลงมา ซึ่งทั้งความเกลียดชัง ความอิจฉาริษยาที่ถูกเก็บซ่อนไว้ในจิตใจ นอกจากจะถูกนำมาระบุไว้ทั้งหมดแล้ว ยังได้แจกแจงรายละเอียดที่เกี่ยวกับสถานภาพและลักษณะต่างๆ ของพวกเขาไว้อย่างชัดเจน ด้วยเหตุนี้ ซูเราะฮ์นี้จึงได้ถูกเรียกไว้หลายชื่อซึ่งเกี่ยวโยงกับหัวข้อที่ประจานพวกมุนาฟิกีน^(*1*) มีซูเราะฮ์ที่ถูกเรียกในการต่อสู้ที่เคยเกิดขึ้นกับพวกมุนาฟิกีน อัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ทรงเปิดเผยด้วยกับหลายอายะฮ์ที่พระองค์ทรงประทานลงมา เป็นการโจมตีที่หนักหน่วง จนทำให้จิตใจพวกเขาเกิดความวิตกกังวล และทำให้หัวใจกระวนกระวายอยู่ทุกวัน โดยกลัวว่าจะมีอายะฮ์ลงมาประจานพวกเขาอีก ดังที่อัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ทรงกล่าวว่า :

 
          “บรรดามุนาฟิกนั้น หวั่นเกรงว่าจะมีซูเราะฮ์หนึ่งถูกประทานลงมาแก่พวกเขาซึ่งแจ้งให้พวกเขารู้ถึงสิ่งที่มีอยู่ในใจของพวกเขา (มุฮัมมัด)จงกล่าวเถิดว่า พวกท่านจงเย้ยหยันกันเถิด แท้จริง อัลลอฮ์นั้น จะทรงให้ออกมาซึ่งสิ่งที่พวกท่านหวั่นเกรง”  ( อัตเตาบะฮ์ 9 : 64 )

          ส่วนท่านเราะซูล ต้องปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยความระมัดระวัง เป็นการดำเนินตามคำบัญชาแห่งอัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ที่มีให้กับท่าน โดยพระองค์ทรงกล่าวว่า :

          “และเมื่อเจ้าได้เห็นพวกเขาแล้วร่างกายของพวกเขาจะเป็นที่พึงพอใจแก่เจ้า และหากพวกเขาพูด เจ้าก็จะฟังคำพูดของพวกเขา ประหนึ่งว่าพวกเขาเป็นท่อนไม้ที่ถูกยันไว้ พวกเขาคิดว่าทุก ๆ เสียงร้องนั้นเป็นปฏิปักษ์ต่อพวกเขา พวกเขา (มุนาฟิกูน) คือศัตรู ดังนั้น (มุฮัมมัด) จงระวังพวกเขา ขออัลลอฮ์ ทรงให้ประสบกับความอัปยศ แล้วพวกเขาหันเหออกไปจาก(ศาสนาอิสลาม)ได้อย่างไร?”   (อัลมุนาฟิกูน 63 : 4)

          ท่านเราะซูล ต้องปฏิบัติด้วยนโยบายที่ใช้ความอดทนมาก ซึ่งท่านต้องยอมรับการขออภัยในความผิดที่เสแสร้งทำทั้งๆที่ไม่มีความจริงใจ และเป็นที่ประจักษ์ชัด คือ ผู้นำของพวกมุนาฟิกูนได้กล่าวคำพูดประโยคหนึ่งขึ้นมาว่า :

  لَئِن رَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الأَعَزُّ مِنْهَا الأَذَلَّ

          “หากเรากลับไปยังเมืองมะดีนะฮ์ ผู้ที่มีเกียรติกว่าจะขับไล่ผู้ที่ต่ำต้อยออกจากเมืองมะดีนะฮ์อย่างแน่นอน”

          หมายความว่า  เขา (อับดุลลอฮ์ อิบนุ อุบัยย์ อิบนิ  ซะลูล) ซึ่งอ้างตัวว่าเป็นผู้มีเกียรติจะขับท่านเราะซูล ของอัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ออกไป

ท่านอุมัร อิบนุล ค็อฏฏ๊อบ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ  กล่าวว่า :

          “โอ้ ท่านเราะซูล ปล่อยให้ฉันฟันคอคนชั่วคนนี้เถิด”

ท่านเราะซูล กล่าวว่า :

          “ปล่อยเขาไปเถิด เพราะผู้คนจะได้ไม่พูดกันว่า  มุฮัมมัดฆ่าเพื่อนของเขา” ^(*2*)    
         
เมื่อพวกนั้นเดินทางใกล้ถึงเมืองมะดีนะฮ์ อิบนุ อับดุลลอฮ์ อิบนุ อุบัย ซึ่งเป็นมุสลิม ได้มาหาท่านเราะซูล แล้วกล่าวแก่ท่านว่า  :

          “ฉันทราบว่า ท่านประสงค์จะฆ่าบิดาของฉัน เพราะเหตุที่เขาล่วงเกินท่านมาก หากท่านต้องการกระทำ ขอให้ท่านสั่งใช้ฉันกระทำเถิด ฉันจะหิ้วเอาศีรษะของเขามาให้ท่าน ฉันเกรงว่าหากท่านใช้ให้ผู้อื่นกระทำแล้ว ใจของฉันคงจะไม่ปล่อยให้ฉันมองดูคนที่ฆ่าพ่อของฉันเดินอยู่ในท่ามกลางผู้คนได้เป็นแน่ ในที่สุด ฉันก็จะต้องฆ่าคนมุอฺมิน เพราะเหตุจากคนกาฟิร (ถูกฆ่า) แล้วฉันก็จะต้องเข้าไปอยู่ในนรก”
 
ท่านเราะซูล กล่าวกับอับดุลลอฮ์ (ซึ่งเป็นลูกของหัวโจกมุนาฟิก) ว่า  :

          “ในทางตรงกันข้าม เราจะปฏิบัติดีต่อเขา เราจะทำด้วยความสุภาพ เราจะคบกับเขาด้วยความดี ตราบใดที่เขายังอยู่กับเรา หลังจากนั้นแล้ว ถ้าเขาไปก่อเรื่องราวขึ้นมาอีก พวกพ้องของเขานั่นแหละจะเป็นผู้ตำหนิติเตียนและลงโทษ หรือไม่ก็อภัยให้เขา”
 
ท่านเราะซูล  ได้กล่าวกับท่านอุมัร อิบนิล ค็อฏฏ๊อบ ว่า :

          “อุมัร เอ๋ย เธอเป็นอย่างไร? ขอสาบานต่ออัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ฉันนั้นมิได้ประสงค์ร้าย ถ้าหากว่า ฉันฆ่าเขาในวันที่เธอพูดกับฉัน(มุฮัมมัด) ว่า ฉัน(อุมัร) จะขอฆ่าเขา   แน่นอนจะทำให้ความโกรธแค้นลุกโชนขึ้นมา”
         
          ทุกยุคทุกสมัยยังมีให้เห็นถึงคุณลักษณะของพวกมุนาฟิก ที่กล่าวไว้ในโองการต่างๆในพระมหาคัมภีร์อัลกรุอานอย่างชัดแจน อธิบายสภาพที่ซ้อนเร้น และการใช้สำนวนเยาะเย้ยต่อบรรดามุสลิม เพราะว่าพวกมุนาฟิกและพวกพ้องนั้นจะไม่ละทิ้งคุณลักษณะดังกล่าว ไม่ว่าสมัยไหนก็ตาม