“และ กลุ่มหนึ่งจากหมู่ชนที่ได้รับคัมภีร์กล่าวว่า ท่านทั้งหลายจงศรัทธาต่อสิ่งที่ถูกประทานลงมาแก่บรรดาผู้ที่ศรัทธาในตอนเริ่มต้นของกลางวัน (เช้าตรู่) และจงปฏิเสธศรัทธาในช่วงสุดท้ายของมัน(เย็น) เพื่อพวกเขาจะได้กลับใจ”( อาละอิมรอน 3 : 72 )
                                                                                                       
          แต่ท่านเราะซูล ยังคงยึดมั่นอยู่กับสัญญาที่ทำไว้กับพวกยะฮูดจนการละเมิด กลายมาเป็นการเผชิญหน้ากันอย่างโจ่งแจ้ง และในที่สุดพวกยิวได้ทำผิดสัญญาที่ทำไว้ และท่าทีของท่านร่อซูล ที่มีต่อพวกยะฮูด สามกลุ่ม ที่ได้ทำผิดสัญญา

วงศ์วานของยิว “กอยนุก็ออ์”

          ชัยชนะของมุสลิมที่ได้รับในสงครามบัดร์ได้สร้างความเจ็บปวดขึ้นในหัวใจของพวกยะฮูด ที่อยากจะให้มุสลิมได้รับความหายนะ ยะฮูดบนีย์ก็อยนุก็ออ์ได้เปิดเผยความอิจฉา ความเกลียดชังที่อยู่ในใจออกมาอย่างชัดเจน หลังจากสงครามบัดร์ผ่านไป  ด้วยเหตุนี้ท่านเราะซูล จึงได้เรียกพวกเขามาประชุมกัน ณ ที่ตลาด (ซึ่งเป็นจุดศูนย์รวม) และท่านเราะซูล ได้กล่าวขึ้นว่า :

يَامَعْشَرَ يَهُوْد اِحْذَرُوْا مِنَ اللهِ مثل ما نـزل بِقُرَيْشٍ مِنَ النِّقْمَةِ  ، وَأَسْلِمُوا فإِنَّكُمْ قَدْ عَرَفْتُمْ أنِّي نَبِيٌّ مُرْسَلٌ :  تَجِدُوْنَ ذَلِكَ فِي كِتَابِكُمْ وَعَهْدِ اللهِ إِلَيْكُمْ  :  قَالُوْا يَا مُحَمَّدُ  إِنَّكَ تَرَى أَنَّا قَوْمكَ لاَ يَغُرَّنَّكَ أَنَّكَ لَقِيْتَ قَوْمًا لاَ عِلْمَ لَـهُمْ بِالْحَرْبِ فَأَصَبْتَ مِنْهُمْ فُرْصَةً ، وَإِنَّا وَاللهِ لَئِنْ حَارَبْنَاكَ لَتَعْلَمَنَّ أَنَّا نَحْنُ النَّاس

          “โอ้ชาวยิวทั้งหลาย พวกท่านจงระวังการลงโทษจากอัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา มันเหมือนกับโทษที่ลงมาประสบกับพวกกุเรช จงเข้ารับศาสนาอิสลามเถิด เพราะพวกท่านรู้อยู่แล้วว่า แท้จริง ฉันนั้นคือนะบีที่ถูกส่งมา พวกท่านรู้ว่าเรื่องนี้มีปรากฏอยู่ในคัมภีร์ของพวกท่านอยู่แล้ว”

พวกยะฮู๊ดกล่าวว่า :

          “มุฮัมมัดเอ๋ย ท่านก็รู้ว่าเราเป็นพวกพ้องของท่าน ท่านอย่าได้หลอกตัวเองเลย ท่านได้เจอกับพวกที่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องสงคราม ท่านจึงได้ประสบกับชัยชนะจากพวกเขา เราขอสาบานต่ออัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ว่า แน่นอน หากพวกเราทำสงครามกับท่านละก็ ท่านจะได้รู้ว่าเรานั้นเป็นมนุษย์พันธุ์แท้” ^(*2*)
    
          นี่เป็นคำขู่ของพวกยิวที่มีต่อท่านเราะซูล แต่ท่านยังคงนิ่งเฉย จนกระทั่งยิวคนหนึ่งได้ล่วงเกินสตรีผู้ศรัทธา(มุมินะฮฺ) ในขณะที่นางไปในตลาดของพวกยะฮูด นางได้นั่งลงที่ช่างทำทอง พวกเขาต้องการให้นางเปิดผ้าคลุมหน้าออก นางปฏิเสธไม่ยอมเปิดหน้า ยิวผู้เป็นช่างทำทองผู้นั้นจึงใช้เล่ห์กลอันชั่วร้าย โดยผูกชายผ้าของเธอมาวางไว้บนหลัง เมื่อเธอลุกขึ้นยืนจึงทำให้ เอาเราะฮ์(สิ่งที่พึงสงวนและปกปิด) ของเธอต้องเผยออกมาให้เห็น แล้วพวกยะฮูดต่างหัวเราะชอบใจกัน เธอจึงร้องตะโกนเสียงดังขึ้น ทันใดนั้นมีมุสลิมคนหนึ่งกระโดดเข้าไปและได้สังหารยิวคนนั้น แล้วพวกยะฮูดก็เข้ามารุมทำร้ายและฆ่ามุสลิมคนนั้นจนตาย หลังจากนั้น ความเลวร้ายจึงเกิดขึ้นระหว่างมุสลิมกับยะฮูดีย์ ^(*3*)

บะนีย์ “กอยนุก็ออ์”ถอนตัวออกไป

          เหตุการณ์ที่เกิดจากยะฮูด บะนีย์ “กอยนุก็ออ์” นั้น เป็นการกระทำที่ละเมิดข้อสัญญาที่มีต่อกัน ท่านเราะซูล จึงได้นำซอฮาบะฮ์ไปปิดล้อมพวกเขา และทำสงครามเป็นเวลา 15 คืน ในที่สุดพวกยิวจึงยอมจำนน และตกอยู่ภายใต้การปกครองของท่านนะบี  ในเหตุการณ์ครั้งนี้ อับดุลลอฮ์ อิบนุ อุบัยย์ อิบนุ์ ซะลูล พวกที่ตีสองหน้าของพวกยะฮูด ได้เข้ามาอ้อนวอนให้ปล่อยพวกยิวไป ท่านเราะซูล จึงกล่าวว่า : (هم لك) “พวกเขาเป็นกรรมสิทธิของท่าน” 

          แล้วเขา(อับดุลลอฮ์)จึงให้ พวกยะฮูด บะนีย์ “กอยนุก็ออ์” ออกจากเมืองมะดีนะฮ์ไปอยู่ที่ประเทศชาม^(*4*)   จากพฤติกรรมของ    อับดุลลอฮ์ อิบนุ อุบัยย์  อิบนิ ซะลูล    อัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ทรงประทานอายะฮ์ต่อไปนี้ลงมา คือ :

          โอ้ บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย จงอย่าได้ยึดเอาพวกยะฮูด (ยิว) และพวกคริสต์มาเป็นมิตร(เพราะ)บางส่วนของพวกเขานั้น คือ มิตรของอีกบางส่วน และผู้ใดในหมู่พวกเจ้าเอาพวกเขามาเป็นมิตรแล้วไซร้ แน่นอน ผู้นั้นก็เป็นคนหนึ่งในพวกเขา แท้จริง อัลลอฮ์ นั้นไม่ทรงแนะนำกลุ่มชนที่ก่ออธรรม

          แล้วเจ้าจะได้เห็นบรรดาผู้ที่ในหัวใจของพวกเขามีโรค(กลับกลอกตีสองหน้า)ต่างรีบเร่งกันไปอยู่ในหมู่พวกเขา โดยกล่าวว่า กลัวว่าภัยพิบัติจะเวียนมาประสบกับพวกเรา หวังว่าอัลลอฮ์ จะทรงนำมาซึ่งชัยชนะหรือไม่ก็นำเอาพระบัญชาอย่างหนึ่งอย่างใดจากที่พระองค์มา แล้ว(ในที่สุด)พวกเขาก็กลายเป็นผู้ที่เสียใจกับสิ่งที่พวกเขาได้ปกปิดไว้ในใจของพวกเขา

  ( อัลมาอิดะฮ์ 51-52)

 

บะนีย์ “อันนะฏี๊ร์” ละเมิดข้อสัญญา

          หลังจากสมรภูมิบัดร  พวกยะฮูด บะนีย์ “อันนะฏี๊ร” ได้แสดงอาการอิจฉาริษยาเกลียดชังมุสลิมอย่างเปิดเผย โดยเฉพาะ กะอ์บ บิบนิ้ล อัชร็อฟ หลังจากสมรภูมิบัดร เขาได้เดินทางไปยังนครมักกะฮ์ เพื่อแสดงความเสียใจและเป็นขวัญกำลังใจให้กับชาวกุเรช ที่ประสบกับเคราะห์กรรมในสนามรบ กะอ์บ บิบนิ้ล อัชร็อฟ ได้กล่าวคำกลอนรำพึงรำพันให้แก่พวกกุเรชที่เสียชีวิต และยุยงให้ทำสงครามกับมุสลิมอีก ด้วยเหตุนี้ท่านเราะซูล จึงสั่งให้สังหารเขา ท่านกล่าวว่า :

((مَن للكعب بن الأشرف  فإنه قد آذى الله ورسوله صلى الله عليه وسلم  ))

          “ใครจะเป็นคนจัดการ กะอ์บฺ บิบนิ้ล อัชร็อฟ เพราะเขาได้ทำร้ายอัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา  และเราะซูล ของพระองค์”
 
          เพื่อให้เป็นไปตามคำสั่ง บรรดาซอฮาบะฮ์จึงจัดการตามคำสั่ง^(*5*) แต่การกระทำของกะอ์บ บิบนิ้ล อัชร็อฟ เป็นการกระทำส่วนบุคคล ท่านเราะซูล จึงมิได้ลงโทษ บะนีย์ “นะฏี๊ร”  ทั้งหมด และการตายของ กะอ์บ บิบนิ้ล อัชร็อฟ ส่งผลทำให้พวกยิวเกรงกลัวต่อท่านเราะซูล จึงทำข้อตกลงขึ้นมาใหม่  โดยเน้นย้ำให้ปฏิบัติตามข้อตกลงครั้งก่อนที่ได้ทำไว้ที่นครมะดีนะฮ์ แต่พวก บะนีย์ “นะฏี๊ร” ยังมีความอิจฉาริษยาและเคียดแค้นต่อท่านนะบี พวกเขาจึงผิดสัญญาที่ได้ตกลงกันไว้ และได้ทำการติดต่อในทางลับกับชาวกุเรช เพื่อสนับสนุนให้แข็งข้อกับมุสลิม อีกทั้งได้ส่งสัญญาณให้พวกกุเรชรู้ถึงจุดอ่อนของมุสลิม และหยิบยื่นการช่วยเหลือให้กับพวกกุเรชอีกด้วย^(*6*)
    
          พวกบะนีย์ “นะฏี๊ร” พยายามลอบสังหารท่านเราะซูล ขณะที่เดินทางไป เพื่อเจรจาในการจ่ายค่าชดเชย(ดิยะฮ์)ให้แก่ญาติของผู้ที่ถูกสังหารโดยซอฮาบะฮ์ท่านหนึ่งซึ่งมิได้มีเจตนาในการฆ่า พวกเขาได้ร่วมมือเพื่อให้เป็นไปตามข้อตกลงที่ได้ทำร่วมกัน บะนีย์ “นะฏี๊ร” ขอให้ท่านนะบี นั่งรออยู่ข้างกำแพงบ้าน แล้วได้เข้าไปวางแผนที่จะลอบสังหารท่าน โดยใช้โอกาสขณะที่ท่านเราะซูล กำลังทำการตกลง โดยให้คนหนึ่งนำหินก้อนใหญ่โยนลงมาเพื่อสังหารท่าน แต่อัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา  ได้ทรงวะฮีย์ (ดลใจ)ให้ท่านเราะซูล รับรู้แผนชั่วนั้น ท่านจึงรีบลุกขึ้นเดินทางกลับไปยังมะดีนะฮ์ แล้วสั่งให้บรรดาซอฮาบะฮ์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุม  ออกเดินทางเพื่อทำสงครามกับพวกบะนีย์ “ นะฎี๊ร” 

          มุสลิมได้เดินทางไปปิดล้อมเผ่า บะนีย์ “นะฏี๊ร” ท่านเราะซูล สั่งให้พวกเขามาทำสัญญาใหม่ แต่พวกเขากลับปฏิเสธไม่ยอมทำตาม ท่านเราะซูล จึงทำสงคราม จนในที่สุดพวกเขาก็ยอมจำนน  ท่านจึงสั่งให้พวกเขาถอนตัวออกไปจากเมืองมะดีนะฮ์ โดยมีสิทธิ์ที่จะนำเอาสัมภาระติดตัวไปเท่าที่อูฐบรรทุกได้   พวกเขาจึงบรรทุกสัมภาระต่างๆ เท่าที่สามารถจะบรรทุกมันไว้บนหลังอูฐ  และได้ทำลายข้าวของอื่นๆ ที่มีอยู่ในบ้าน เพื่อมิให้มุสลิมนำเอามาใช้ประโยชน์ได้อีก   บางคนในพวกบะนีย์ “นะฎี๊ร”  ไปอยู่ที่เมืองคอยบัร  บางคนไปอยู่ที่เมืองชาม 

          เหตุการณ์ครั้งนั้นได้เกิดขึ้นปีที่ 4  แห่งฮิจญ์เราะฮ์ศักราช^(*7*) เรื่องของบะนีย์  “อันนะฎีร”  อัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ประทานซูเราะฮ์ อัลฮัซริ  ลงมา

 

ยะฮูด บะนีย์“กุรอยเซาะฮ์”ผิดสัญญา

          การละเมิดสัญญาของพวกบะนีย์ “กุรอยเซาะฮ์” เกิดขึ้นในช่วงที่มีภาวะคับขัน  มุสลิมกำลังเตรียมการเพื่อสกัดกั้นและขัดขวางพวกมุชริกีนที่กำลังปิดล้อมเมืองมะดีนะฮ์ ซึ่งมีกำลังพล 10,000 นาย  การละเมิดสัญญาข้อตกลงมีสาเหตุจากการปลุกปั่นของยะฮูด บะนีย์ “นะฎีร”  หลังจากที่ถูกขับออกจากเมืองมะดีนะฮ์ ได้มีการติดต่อกันระหว่างผู้นำของบะนีย์ “นะฎีร์” คือ ยะฮ์ยา อิบนุ อัคฏ็อบ  กับ กะอ์บ อิบนุ อะซัด  ผู้นำของบะนีย์ “กุรอยเซาะฮ์”  ผู้นำบะนีย์ “นะฎีร์” ได้ยุยงผู้นำของ  บะนีย์ “กุรอยเซาะฮ์” จนคล้อยตามและเห็นด้วยในการละเมิดสัญญา จึงยินดีเข้าร่วมทำสงครามต่อต้านและทำลายล้างมุสลิม เมื่อมุสลิมได้ทราบถึงแผนการณ์นั้นได้มีความกังวลและเกรงว่าจะเกิดอันตรายแก่บรรดาสตรีและเด็กๆ แต่ท่านเราะซูล  มีแผนการที่รัดกุม โดยการกระจายหน่วยลาดตระเวนรอบๆ เมืองมะดีนะฮ์ เพื่อเป็นการเฝ้าระวังภายในเมืองมะดีนะฮ์  เมื่ออัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ทรงจัดการให้กลุ่มมุชริกีนได้รับความพ่ายแพ้ จึงมีคำบัญชาจากอัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา มาถึงท่านนะบี ให้มุ่งหน้าไปจัดการกับพวกยิวบะนีย์ “กุรอยเซาะฮ์” ทันที  ท่านเราะซูล มีคำสั่งให้บรรดาซอฮาบะฮ์เคลื่อนกำลังไปประชิดพวกนั้นโดยเร็ว ท่านได้กล่าวว่า :

 
لاَيُصَلِّيَنَّ أَحَدٌ الْعَصْرَ إِلاَّ فِي بَنِي قُرَيْظَة

          “ใครก็ตามอย่าได้ทำละหมาด อัลอัศริ (ระหว่างทาง) เป็นอันขาด จนกว่าจะได้ไปถึงบะนีย์ “กุรอยเซาะฮ์” เสียก่อน”  ^(*8*)
  
          เมื่อไปถึงกองกำลังมุสลิมได้เตรียมพร้อมอยู่หน้าป้อมของบะนีย์  “กุรอยเซาะฮ์” และปิดล้อมเป็นเวลา 25 คืน จนในที่สุดพวกเขาจึงยอมจำนนและยอมอยู่ภายใต้การปกครองของท่านเราะซูล  และขอให้แต่งตั้ง ซะอ์ด อิบนุ มุอ๊าซ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ  เป็นผู้พิพากษาตัดสิน  ซึ่งพวกเขาหวังว่าซะอ์ด อิบนุ มุอ๊าซ คงผ่อนปรนคำตัดสินในฐานะที่เคยมีข้อตกลงกันระหว่างฝ่ายเขากับฝ่ายซะอ์ด อิบนุ มุอ๊าซ เหมือนดังที่อับดุลลอฮ์ อิบนุ อุบัยย์ อิบนิ ซะลูล เคยทำให้บะนีย์ “กอยนุก็ออ์”    ท่านเราะซูล  จึงรับข้อเสนอและเรียกซะอ์ดให้มาพบ เมื่อซะอ์ด เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ เข้ามาจึงได้พิพากษาตัดสินด้วยการประหารชีวิตนักรบยิว ส่วนลูกหลานให้ตกเป็นเชลย และทรัพย์สินแบ่งออกเป็นส่วนๆ ท่านเราะซูล กล่าวกับซะอ์ดว่า :

قَضَيْتَ بِحُكْمِ اللهِ

          “ท่านได้ตัดสินให้เป็นไปตามบทบัญญัติของอัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา แล้ว ”  ^(*9*)  
                                                                               
          เพื่อปฏิบัติตามคำตัดสิน จึงมีการกักกันพวกยะฮูดและได้ขุดคันคูขึ้นในเมืองมะดีนะฮ์ พวกเขาถูกนำตัวมาเป็นกลุ่มๆ และผู้ที่ถูกประหารชีวิตมีจำนวนถึง 400 คน   บางทัศนะว่ามีมากกว่านั้น^(*10*)  มีผู้ที่เปลี่ยนเข้ารับศาสนาอิสลาม^(*11*) และผู้ที่ได้รับความคุ้มครองจากซอฮาบะฮ์ซึ่งพวกเขาจะไม่ถูกประหารชีวิต^(*12*) สำหรับทรัพย์สินของบะนีย์ “นะฎีร” ได้ถูกจัดสรรปันส่วนในหมู่มุสลิม

การลงโทษ ยิวบะนีย์ “กุรอยเซาะฮ์”

          โทษที่บะนีย์ “กุรอยเซาะฮ์”ได้รับนั้นเป็นการลงโทษที่รุนแรง แต่ความรู้สึกดังกล่าวได้หมดไปเมื่อมองดูด้วยใจเป็นธรรมและเป็นกลาง จากสถาณการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ;

1. การละเมิดสัญญาของบะนีย์ “กุรอยเซาะฮ์”ได้ปรากฏขึ้นหลังจากที่รับรู้ถึงการลงโทษกับกลุ่มยะฮูดต่างๆ ก่อนที่จะเกิดกับพวกเขา ทั้งนี้เพราะพวก  บะนีย์ “กอยนุก็ออ์” และบะนีย์ “นะฎีร์”ได้รับโทษด้วยเหตุจากการละเมิดสัญญาข้อตกลง และเป็นการเตือนให้ระวังว่าอย่าได้กระทำเช่นนั้น แต่พวกเขาไม่ได้รับประโยชน์อันใดจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่นำมาเป็นอุทาหรณ์ ฉะนั้นการลงโทษต่อผู้ที่ได้รับการตักเตือนให้ระวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ย่อมต้องหนักกว่าผู้ที่ได้รับการเตือนให้ระวังเพียงครั้งเดียว
2. บะนีย์   “กุรอยเซาะฮ์” ได้ทำผิดสัญญาสองอย่างด้วยกัน
    - ความผิดที่หนึ่ง การไม่ใส่ใจกับข้อตกลงที่ทำกันไว้กับมุสลิม ว่าด้วยการร่วมมือป้องกันเมืองมะดีนะฮ์ หากมีศัตรูเข้ามารุกราน
    - ความผิดที่สอง เป็นความผิดที่ร้ายแรงยิ่งกว่าในข้อแรก เพราะไม่เพียงแต่เพิกเฉยไม่ยอมร่วมมือป้องกันมะดีนะฮ์ ซ้ำยังสนับสนุนศัตรูและให้ความร่วมมือในการโจมตีมุสลิมอีกด้วย ฉะนั้นการลงโทษจึงรวมความผิดทั้งสองข้อไว้ด้วยกัน ซึ่งย่อมรุนแรงและเจ็บปวดมากกว่าผู้ที่ทำความผิดเพียงข้อเดียว
3. การทำผิดสัญญาของบะนีย์กุรอยเซาะฮ์เกิดขึ้นในขณะที่มุสลิมกำลังตกอยู่ในสถาณการณ์ที่คับขัน ถ้าหากไม่ใช่การดูแลเอาใจใส่ของอัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา และการช่วยเหลือของพระองค์ที่มีต่อบรรดาผู้ศรัทธาแล้ว เหตุการณ์ที่เลวร้ายคงเกิดขึ้นกับมุสลิม ด้วยเหตุนี้โทษฑัณฑ์ที่พวกบะนีย์“กุรอยเซาะฮ์” ได้รับนั้นเหมาะสมและคู่ควรแก่สิ่งพวกเขาได้วางแผนไว้ และการลงโทษจึงเป็นสิ่งเดียวกับที่พวกเขาได้คิดเอาไว้
4. เมื่อซะอ์ด อิบนุ มุอ๊าซ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ เป็นผู้ออกคำตัดสินลงโทษพวกบะนีย์”กุรอยเซาะฮ์” ที่ทำผิดถือเป็นกฎหมายข้อบังคับของอัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ที่กำหนดไว้ ดังที่ท่านนะบี ได้ยืนยันให้ทราบขณะที่ท่านได้พูดกับซะอ์ด ว่า ;

قَضَيْتَ بِحُكْمِ اللهِ

             “ท่านได้ตัดสินไปตามบัญญัติของอัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา แล้ว”

          และใครเล่าจะตัดสินได้ยุติธรรมและดียิ่งไปกว่าอัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา  ซึ่งพระองค์ทรงรู้ดียิ่งถึงเจตนารมณ์ของพวกยะฮูด อัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ทรงรู้ถึงคำตัดสินที่เหมาะสมกับความผิดที่พวกเขาได้ก่อขึ้น และไม่มีสิทธิที่จะคัดค้านคำตัดสินของผู้ตัดสินที่ดีที่สุด(อัลลอฮ์ซุบฮานะฮูวะตะอาลา)  ด้วยการจัดการขั้นเด็ดขาดกับพวกยะฮูดบะนีย์ “กุรอยเซาะฮ์” และบะนีย์  “กอยนุก็ออ์” และบะนีย์ “นะฎีร์” ได้อพยพออกไปทำให้มุสลิมในเมืองมะดีนะฮ์ รู้สึกสบายใจ โดยไม่ต้องคอยระวังศัตรูที่คอยหาโอกาสเพื่อเข้าห้ำหั่นมุสลิมอยู่ตลอดเวลา