คำสั่งเสียประการสุดท้าย
คำสั่งเสียประการสุดท้ายของท่านนะบีใน หัจญ์ อัล-วะดาอฺ ของท่านนะบีมุฮัมมัด
ข้อแรก
ความสำคัญในการแบ่งกองมรดกให้เป็นไปตามกฎหมายอิสลาม เนื่องจากปัญหาที่เกิดขึ้นในการแย่งชิงมรดก ก็มาจากการแบ่งที่ไม่เป็นธรรม ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องนำบทบัญญัติของอัลลอฮฺมาบังคับใช้ และพระองค์ได้ทรงแจ้งข่าวดีสำหรับผู้ที่ฏิบัติตามและยังทรงแจ้งข่าวร้ายสำหรับผู้ที่ละเมิดหรือไม่ปฏิบัติตามบทบัญญัตินี้ถึงบทลงโทษที่จะได้รับ พระองค์ตรัสว่า
﴿ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (13) وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَتَعَدَّ حُدُودَهُ يُدْخِلْهُ نَارًا خَالِدًا فِيهَا وَلَهُ عَذَابٌ مُهِينٌ (14) ﴾ (سورة النساء)
ความว่า
"ทั้งหมดนั้น คือ ขอบเขต(บทบัญญัติ)ของอัลลอฮฺ ผู้ใดปฏิบัติตามอัลลอฮฺและรอซูลของพระองค์
พระองค์ก็จะทรงให้เขาเข้าสวนสวรรค์อันมีแม่น้ำหลายสายไหลอยู่เบื้องล่าง
โดยที่พวกเขาจะพำนักอยู่ในนั้นตลอดกาล และนั่นคือชัยชนะอันยิ่งใหญ่
และผู้ใดฝ่าฝืนอัลลอฮฺและรอซูล และละเมิดบทบัญญัติของพระองค์ พระองค์ก็จะทรงให้เขาเข้านรก
โดยที่เขาจะพำนักอยู่ในนั้นตลอดกาล และเขาจะได้รับการลงโทษที่อัปยศยิ่ง"
ข้อที่สอง
มาตรการในคุ้มครองสายตระกูล ซึ่งตามหลักการอิสลามแล้วลูกๆทุกคนที่เกิดมาจากพ่อแม่ที่แต่งงานถูกต้องตามบทบัญญัตินั้น จะสืบทอดสายตระกูลจากผู้เป็นพ่อโดยชอบธรรม แต่สำหรับลูกนอกสมรสหรือลูกซินานั้น ไม่อาจสืบทอดจากผู้เป็นพ่อได้แต่จะสืบทอดจากผู้เป็นแม่แทน อันจะมีผลกระทบต่อสิทธิอื่นๆตามมาอีกมากมาย ซึ่งเป็นสิ่งที่อิสลามไม่อยากให้เกิดขึ้น จึงได้วางมาตรการห้ามการผิดประเวณีหรือซินา อีกทั้งได้กำหนดบทลงโทษสำหรับผู้ที่ฝ่าฝืนด้วย เพราะการผิดประเวณีหรือซินานี้แหละที่เป็นตัวทำลายสายตระกูล ในขณะที่อิสลามได้กำหนดเป้าประสงค์ไว้ห้าประการ หนึ่งในนั้นคือการคุ้มครองสายตระกูล ด้วยการแต่งงานที่ถูกต้องตามบทบัญญัติ
ข้อที่สาม
ไม่อนุญาตให้มีการรับผู้อื่นเป็นลูกบุญธรรมอันมีฐานะเหมือนลูกจริง การที่อิสลามมีทัศนะเช่นนี้ถือว่าเป็นไปตามกฎธรรมชาติของมนุษย์ นั่นคือการกระทำของมนุษย์ไม่อาจเปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริงทางธรรมชาติได้ อัลลอฮฺได้ตรัสในเรื่องนี้ว่า
﴿وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ﴾ (سورة الأحزاب: 4)
ความว่า "และพระองค์ไม่ทรงบัญญัติให้ลูกบุญธรรมของพวกเจ้าเป็นลูกที่แท้จริงของพวกเจ้า (สิ่งที่พวกเจ้าเรียกขานว่าลูก)นั้นเป็นเพียงคำพูดจากปากของพวกเจ้าเอง และอัลลอฮฺจะดำรัสแต่เรื่องสัจจริงเท่านั้น และพระองค์จะทรงชี้นำแนวทางอันเที่ยงตรง"
แต่ทั้งนี้ก็มิได้หมายความว่าอิสลามห้ามมิให้รับเด็กมาเลี้ยงฉันลูก โดยเฉพาะเด็กที่ขาดผู้ดูแลหรือเด็กที่เป็นผู้ด้อยโอกาส การกระทำเช่นนี้ถือว่าเป็นที่น่ายกย่องและน่าสรรเสริญ แต่ที่อิสลามห้ามคือการให้เป็นลูกบุญธรรมที่มีสิทธิมีฐานะตามกฎหมายเหมือนลูกจริงทุกประการ
พี่น้องที่เคารพรักทุกท่าน
ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้คือบทเรียนและคำสอนที่ได้รับจากคำสั่งเสียครั้งสุดท้ายของท่านนะบี
وصلى الله على نبينا محمد وعلى آله وصحبه وسلم.
คุฏบะฮฺวันศุกร์ที่ 30 ซุลเกาะอฺดะฮฺ ฮ.ศ. 1429
ณ มัสยิดวิทยาลัยอิสลามศึกษา ม.อ.ปัตตานี / โดย อ.อัสมัน แตอาลี
Islam House
