ท่านอบู ฮุรอยเราะห์ อัดเด๊าซีย์ 3

            ครั้งหนึ่ง ท่านมัรวาน บินอัลฮะกัม ซึ่งเป็นคอลีฟะห์ของมุสลิมในสมัยนั้น ได้ส่งเงินเหรียญทองคำ 100 ดีนาร มาให้ท่านอบูฮุรอยเราะห์ และในวันรุ่งขึ้นท่านมัรวานก็ได้ส่งคนมาบอกว่า :

    " คนใช้ของฉันได้ส่งเงินผิด อันที่จริง เงินจำนวนนี้ฉันจะให้ผู้อื่น มิใช่ท่าน"

            ท่านอบูฮุรอยเราะห์เมื่อได้ทราบก็รู้สึกไม่สบายใจ เพราะเงินจำนวนนั้นท่านได้จ่ายไปในหนทาง ของอัลเลาะห์หมดสิ้นแล้ว แต่กระนั้นท่านได้กล่าวไปว่า

    " ให้หักจากส่วนของฉันในบัยตุลมาล ออก (ให้หักจำนวนเงินที่ท่านส่งมาจากส่วนได้ของฉัน)"

           ที่แท้จริงการที่ท่านมัรวานทำเช่นนั้นเพราะต้องการจะทดสอบว่า ท่านอบูฮุรอยเราะห์ ใช้จ่ายเงินไป ในทางของอัลเลาะห์หรือว่าเก็บสะสมเป็นเงินส่วนตัว เมื่อท่านมัรวานได้สืบตามที่อบูฮุรอยเราะห์เล่า ก็พบว่าเป็นความจริงทุกประการ

           สิ่งที่ควรจะกล่าว เมื่อพูดถึงประวัติของท่านอบูฮรอยเราะห์ก็คือ การกตัญญูที่ท่านมีต่อมารดาของท่าน ดังที่เราได้ทราบแล้วว่าท่านเป็นลูกกำพร้า มารดาของท่านได้รับภาระเป็นผู้เลี้ยงดูตลอดมา จนกระทั่งได้มาอยู่กับท่าน  เป็นเวลาอันยาวนาน แต่ท่านก็ไม่เคยลืมบุญคุณของมารดาที่เลี้ยงดูท่านมาด้วยความยากลำบาก

           ก่อนท่านจะออกจากบ้านทุกครั้ง ท่านจะหยุดยืนที่หน้าประตูห้องของมารดา กล่าวให้สลามแก่มารดา และมารดาก็จะตอบรับสลามเช่นกัน

และท่านอบูฮุรอยเราะห์ได้กล่าวต่ออีกว่า :

    "ขออัลเลาะห์ทรงความเอ็นดูเมตตาแก่ท่าน ดังที่ท่านได้เลี้ยงฉันมาขณะที่ยังอยู่ในเยาว์วัย "

มารดาจะตอบรับว่า

     " และขออัลเลาะห์ทรงเอ็นดูเมตตาลูก ดังที่ลูกทำดีต่อแม่ ขณะที่ลูกเป็นผู้ใหญ่ "

           ท่านอบูฮุรอยเราะห์ปฎิบัติเช่นนี้เป็นประจำทุกครั้งที่ออกจากบ้าน และกลับเข้าบ้าน

           นอกจากนี้ท่าน ยังกำชับและเชิญชวนประชาชนให้ทำความดี และมีความกตัญญูต่อมารดา

           ครั้งหนึ่ง ท่านเห็นชายสองคน คนหนึ่งมีอายุมาก และอีกคนหนึ่งมีอายุน้อย ท่านกล่าวแก่ชายที่มีอายุน้อยว่า :

    "ชายคนนี้เป็นอะไรกับท่าน "

   เขาตอบว่า :

    " เป็นพ่อ "

   ท่านอบูฮุรอยเราะห์บอกเขาว่า :

           ถ้าอย่างนั้น ท่านต้องปฎิบัติต่อพ่อเขา 3 ประการ ดังนี้

           ข้อที่หนึ่ง อย่าเรียกชื่อของท่านเฉยๆโดยไม่มีคำนำหน้า
           ข้อที่สอง อย่าเดินก่อนที่ท่านเดิน
           ข้อที่สาม อย่านั่งก่อนที่ท่านจะนั่ง

           เมื่อท่านอบูฮุรอยเราะห์ป่วย ซึ่งเป็นการป่วยครั้งสุดท้าย ก่อนที่ท่านจะถึงแก่ชีวิต ท่านร้องไห้ มีคนถามท่านว่า : เหตุใดท่านจึงร้องไห้

ท่านตอบว่า

    " ฉันไม่ได้ร้องไห้เสียใจ ที่จะต้องอำลาจากโลกนี้ไป แต่ที่ฉันร้องไห้ก็เนื่องจาก การเดินทางครั้งนี้ ของฉันเป็นการเดินทางที่มีระยะทางห่างไกล และเสบียงของฉันก็มีเพียงน้อยนิดฉันจะไปหยุด ณ ปลายทางที่จะนำพาฉันไปสู่สวรรค์หรือนรก ซึ่งตัวฉันเองก็ยังไม่ทราบว่าปลายทางของฉันจะอยู่ ณ ที่แห่งใด"

ขณะที่ท่านนอนป่วยอยู่นี้ ท่านมัรวาน บินอัลฮะกัม ได้มาเยี่ยมท่าน และขอดุอาอฺต่ออัลเลาะห์ให้แก่ท่าน โดยกล่าวว่า :