บทดุอาร์ เมื่อฝนตก

1. เมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้องหรือเห็นฟ้าแลบ ให้กล่าวตัสบีหฺ เช่น

سُبْحَانَ الَّذِيْ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ

وَ الْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيْفَتِـهِ

ซุบฮานัลละซี ยุซับบิหุรเราะอดฺ บิฮัมดิฮี วัลมะลาอิกะตุ มินคีฟะติฮี

 “มหาบริสุทธิ์แด่พระองค์ผู้ซึ่งท้องฟ้าได้ร้องสดุดีด้วยการสรรเสริญแด่พระองค์ และมลาอิกะฮฺก็สดุดีด้วยความยำเกรงต่อพระองค์”

‘How perfect He is, (The One) Whom the thunder declares His perfection with His praise, as do the angels out of fear of Him.’

2. เมื่อมีลมพัดแรงหรือพายุให้กล่าวว่า

اَللَّهُمَّ اجْعَلْهَا رَحْمَةً وَلاَ تَجْعَلْهَا عَذَابًا ،

اَللَّهُمَّ اجْعَلْهَا رِيَاحًا وَلاَ تَجْعَلْهَا رِيْحًا

อัลลอฮุมมัจญฺอัลฮาเราะหฺมะ วะลาตัจญฺอัลฮาอะซาบัน

อัลลอฮุมมัจญฺอัลฮาริยาฮัน วะลาตัจญฺอัลฮารีฮัน

“โอ้อัลลอฮ์ ขอทรงทำให้มันเป็นความเมตตา และอย่าได้ทำให้มันเป็นการลงโทษ ขอทรงทำให้มันเป็นลมที่ให้คุณ และทรงอย่าทำให้มันเป็นพายุที่ให้ภัย”

หรือกล่าวว่า

اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَهَا وَخَيْرَ مَا فِيْهَا وَخَيْرَ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ

وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا وَشَرِّ مَا فِيْهَا وَ شَرِّ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ

อัลลอฮุมะอินนี อัสอะลุกะ ค็อยเราะฮา วะค็อยเราะมาฟีฮา วะค็อยเราะมาอุรสิลัตบิฮี , วะอะอูซุบิกะ มินชัรริฮา วะชัรริมาฟีฮา วะชัรริมาอุรสิลัตบิฮี

โอ้พระผู้อภิบาล ฉันขอแด่พระองค์ซึ่งความดีงามของมัน(ลมหรือพายุ) และความดีงามที่มีอยู่ในมันตลอดถึงความดีงามที่ถูกส่งมาพร้อมกับมัน และฉันขอความคุ้มครองจากสิ่งชั่วร้ายของมัน และความชั่วร้ายที่มีอยู่ในมัน และความชั่วร้ายที่ถูกส่งมาพร้อมกับมัน

’O Allaah, I ask You for its goodness, the goodness within it and the good with which it was sent, and I seek refuge with You from its evil, the evil within it and the evil with which it was sent.’

3. ดุอาอฺเมื่อฝนตก

اَللَّهُمَّ صَيِّبًا نَافِعًا

อัลลอฮุมมะ ซ็อยยิบัน นาฟิอัน

“โอ้อัลลอฮ์ ขอทรงประทานฝนที่ให้คุณ”

‘O Allaah, may it be a beneficial rain cloud.’

4. เมื่อเห็นว่ามีฝนตกมากเกินควรจนอาจจะเกิดน้ำท่วมที่สามารถสร้างความเสียหาย ให้กล่าวดุอาอฺ

اَللَّهُمَّ حَوَالَيْنَا وَلا عَلَيْنَا

อัลลอฮุมมะ หะวาลัยนา วะลาอะลัยนา

“โอ้อัลลอฮ์ ขอทรงเปลี่ยนให้ฝนตกรอบๆ พวกเรา และทรงอย่าทำให้มันทำความเสียหายแก่พวกเรา”

ชมรมนักวิชาการปทุมธานี